Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Είμαστε όλοι βορειοκορεάτες...


Θυμάστε με πόση ειρωνεία και ψευδοανωτερότητα είχε σχολιάσει η "πολιτισμένη" Δύση τον κλαυθμό και τον οδυρμό των βορειοκορεατών όταν πέθανε ο "Πολυαγαπημένος Ηγέτης" τους Κιμ Γιονγκ Ιλ; Πριν από δύο χρόνια όλοι μιλούσαν, και με το δίκιο τους, για ένα δεσποτικό σύστημα που επιτάσσει από τους πολίτες του να σπαράζουν για το χαμό τού ηγέτη του, σε διαφορετική περίπτωση τους περίμεναν φριχτές τιμωρίες. Πόσο πιο συνειδητοποιημένος λαός είναι όμως, για παράδειγμα, ο βρετανικός όταν αναμένει τη γέννηση ενός βασιλικού μωρού σα να έρχεται η δευτέρα παρουσία; Μπορεί στην περίπτωσή του να μην είναι ο στρατός ή η αστυνομία που επιβάλλουν στους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στη γιορτή χαραμοφάηδων μοναρχών, αλλά είναι κάτι ακόμα χειρότερο: η συντονισμένη μιντιακή προπαγάνδα, η οποία σπεύδει να κάνει αυτό που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, να κάνει δηλαδή το πόπολο να ξεχνά την υποβάθμιση της δικής του ζωής προσφέροντάς του θεάματα χωρίς άρτο, προς τέρψη κυρίως των αφεντικών της...

Φυσικά το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα, μόνο που εδώ για να φτουρήσουν τα επικοινωνιακά "success stories" κρίνονται απαραίτητες τόσο οι προβοκάτσιες όσο και η χρησιμοποίηση αστυνομικής (προς το παρόν τουλάχιστον όχι και στρατιωτικής) καταστολής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τις ελίτ να επιδιώξουν ο λαός να ασχολείται περισσότερο με τη δίκαιη αναδιανομή του πλούτου που παράγει ο ίδιος από το νέο μαγιό τής Ελ. Μενεγάκη. Σε μια κοινωνία που δεν θέλει να είναι υποκριτική ασφαλώς και δεν θα έπρεπε να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να ασχολούμαστε μόνο με τα σοβαρά και να μη χαλαρώναμε και με πιο εύπεπτα πράγματα. Το πρόβλημα, ωστόσο, ξεκινά όταν χάνεται το μέτρο και η ζωή μας δεν περιστρέφεται γύρω από την ανάκτηση κι εμβάθυνση των εργασιακών μας δικαιωμάτων, για παράδειγμα, αλλά για το τί θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης μας τουρκικής σαπουνόπερας. Τότε μετατρεπόμαστε σε "ανθρώπους τής Μαντζουρίας", σε άβουλα πιόνια δηλαδή συμφερόντων που δε μας απειλούν πάντοτε με περίστροφα, αλλά που παίζουν με το μυαλό μας σα να ήταν κι αυτό ιδιοκτησία τους... 

Δεν υπάρχουν σχόλια: