Αλέξη, αποφάσισε: είσαι ο Τσίπρας ή ο Τσιπρανδρέου;...

Δύσκολα θα μπορούσα να διαφωνούσα με τα περισσότερα από όσα παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας στην έναρξη του συνεδρίου τού ΣΥΡΙΖΑ: η κυβερνώσα Αριστερά τού μέλλοντός μας πρέπει να παραμείνει ριζοσπαστική, συγκρουσιακή, αυτοκριτική για τα λάθη τού παρελθόντος και, κυρίως, ενωμένη. Την ώρα που ο πάλαι ποτέ δικομματισμός ετοιμάζεται να κατεβεί σα σάρκα μία στις επόμενες εκλογές προκειμένου να διαιωνιστούν οι κοινωνικές αδικίες, είναι κρίμα ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΔΗΜΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί να προτιμούν να κρατούν τα "μαγαζάκια" τους από το να δημιουργήσουν ένα μεγάλο "κατάστημα", πρώτο μέλημα του οποίου θα είναι η κατάργηση των μνημονίων και η δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου. Το αν αυτό θα γίνει εντός ή εκτός της Ε.Ε. ή το ποιός θα επιλεγεί ως ο πιο σύντομος δρόμος για το σοσιαλισμό είναι ζητήματα της επόμενης ημέρας από την οικονομική γενοκτονία. Το άμεσο ζητούμενο είναι να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται...

Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μετασχηματιστεί σε ενιαίο κόμμα, στο οποίος πάντως οι σημερινές συνιστώσες του δεν θα χειροκροτούν απλώς τις αποφάσεις τής ηγεσίας του, αλλά θα τις συνδιαμορφώνουν. Μπορώ, επίσης, να δικαιολογήσω ως ένα βαθμό και τα κατά καιρούς ανοίγματα του Αλέξη Τσίπρα στους ψηφοφόρους τού ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Για να κερδίσεις την εξουσία, άλλωστε, πρέπει να ανοίξεις την αγκαλιά σου όσο γίνεται περισσότερο. Αλίμονο, όμως, αν φτάσουμε στο σημείο να εξομοιώνουμε τον Ανδρέα Παπανδρέου, αυτόν τον τυμβωρύχο αριστερών συνειδήσεων, με εθνικό σωτήρα και λαϊκό ήρωα, όπως εμμέσως πλην σαφώς κάνει η ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, ο Ανδρέας τής πρώτης περιόδου έδωσε λόγο σε αυτούς που μέχρι τότε δεν είχαν φωνή κι άσκησε πολιτικές αναδιανομής τού πλούτου. Μόνο που δεν είναι κοινωνική δικαιοσύνη να παίρνεις προνόμια από τους δεξιούς και να τα δίνεις στους "πρασινοφρουρούς", αλλά να το κάνεις στο πλαίσιο της αξιοκρατίας, της ισονομίας και της ισοπολιτείας. Η Ελλάδα τού Ανδρέα, όμως, αποδείχθηκε Ελλάδα τής κομματοκρατίας, των δανεικών που δεν πήγαν στην ανάπτυξη αλλά στις τσέπες ημετέρων, Ελλάδα τής διαφθοράς και της σαπίλας...

Θέλω να νομίζω πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να παλινορθώσει αυτήν την Ελλάδα, αν υποθέσουμε πως είχαμε γλιτώσει ποτέ από αυτή, και πως οι έπαινοι για τον Ανδρέα είναι λόγια Κίρκης για τους Οδυσσέες τού βαθέος ΠΑΣΟΚ. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έχει νόημα για τον τόπο να κυβερνήσει ο επικεφαλής τού ΣΥΡΙΖΑ. Δε χρειαζόμαστε έναν Ανδρέα τής νέας χιλιετίας, αλλά ηγέτες που θα δώσουν τα εφόδια στο λαό να σκέφτεται ελεύθερα, με ταξική συνείδηση και πέρα από τα συνηθισμένα ώστε κάποια στιγμή η σημερινή οχλοκρατία, η οποία χειραγωγείται από την κοινοβουλευτική ολιγαρχία, να μετατραπεί σε δημοκρατία με το δ κεφαλαίο. Αν αυτά είναι δύσκολα πράγματα για τον Αλέξη, ας γυρίσει σπίτι του να μεγαλώσει τα παιδιά του με την Περιστέρα, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για πιο φωτισμένα μυαλά από τον ίδιο. Εχει φτάσει, κοντολογίς, η ώρα για να αποδείξει ότι είναι ο Τσίπρας κι όχι ο Τσιπρανδρέου...