Προφανώς η πρωτοβουλία Τσίπρα να ζητήσει τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών αποτελεί κίνηση τακτικής. Στο πακέτο των δεύτερων προαπαιτούμενων που πρέπει να ψηφιστούν μέχρι το τέλος τού έτους περιλαμβάνονται αλλαγές στο ασφαλιστικό και στη φορολόγηση των αγροτών-επιβαλλόμενες από τους δανειστές-, οι οποίες, αν μη τί άλλο, έχουν πολιτικό κόστος. Είναι, ωστόσο, επίσης φανερό ότι ο πρωθυπουργός θα εκμεταλλευτεί την απουσία ηγεσίας στη ΝΔ για να περάσει όλα τα σκληρά μέτρα τού τρίτου μνημονίου χωρίς να ανοίξει μύτη. Ακόμα, όμως, κι αν η αξιωματική αντιπολίτευση διέθετε έναν εκλεγμένο αρχηγό, τον οποίο θα στήριζαν όλες οι αντίπαλες φατρίες στη Συγγρού, είναι πολύ δύσκολο για τον οποιονδήποτε να αμφισβητήσει αυτήν τη στιγμή την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, η οποία παίζει μπάλα μόνη της.
Κι αυτό γιατί η μεγαλύτερη ισχύς της είναι η αποδοχή της από τον ελληνικό λαό ή, έστω, η ανοχή που της δείχνει ύστερα από το θερινό τέλος των ψευδαισθήσεων πως μπορούσαμε μόνοι μας να αλλάξουμε την Ευρώπη. Βεβαίως και δεν θα κρατήσει για πάντα αν δεν προκύψουν αλλαγές προς το καλύτερο όσον αφορά τα εισοδήματα των μικρομεσαίων, αλλά για την ώρα ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να εκθέτει κάθε τρεις και λίγο εκείνους που ψήφισαν μαζί του το τρίτο μνημόνιο και σήμερα παριστάνουν τους αντιμνημονιακούς όσον αφορά την καταψήφιση των εφαρμοστικών του νόμων...
Διαβάζεται, και είναι, ως παράδοξο να αποτελεί πλεονέκτημα για τη χώρα, έστω και βραχυπρόθεσμα, το ότι ο πλανήτης βρίσκεται στα πρόθυρα ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου. Τυχόν ξέσπασμά του δεν θα ωφελήσει, φυσικά, κανένα, μέχρι αυτό να συμβεί ωστόσο-αν συμβεί-η Ελλάδα μπορεί να αδράξει την ευκαιρία για να χαλαρώσει τη θηλιά που έχει σφίξει επικίνδυνα στο λαιμό της. Ποιός ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις θα ήθελε, την ώρα που η Μέση Ανατολή φλέγεται και η Ευρώπη ζει υπό την απειλή τής τρομοκρατίας, να δει ένα κράτος-μέλος τής ΕΕ να βυθίζεται σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις κοινωνικού χάους λόγω της οικονομικής κρίσης;...
Μια μονιμοποίηση τρόπον τινά του Δεκεμβρίου τού 2008 δεν είναι προς όφελος κανενός και γι' αυτό είναι χρυσή ευκαιρία, ύστερα από την ψήφιση των δεύτερων προαπαιτούμενων, να προχωρήσει άμεσα η ολοκλήρωση της γενναίας αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, αλλά κυρίως να ληφθούν αποφάσεις με άμεση εφαρμογή για την επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας, και με την αξιοποίηση χρημάτων που τελικώς δεν χρειάστηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ακόμα, εξάλλου, και στα εθνικά θέματα, η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από τους τούρκους μάς δίνει το πάτημα να ακουστούμε επιτέλους στα σοβαρά από τη διεθνή κοινότητα για τις μόνιμες τουρκικές παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου...
Ευκαιρίες διανοίγονται ακόμα και στο προσφυγικό ζήτημα, μολονότι φαινομενικώς τουλάχιστον οι τελευταίες εξελίξεις γεννούν τον κίνδυνο εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας. Δικαιούμαστε, ωστόσο, να ζητήσουμε περισσότερα χρήματα για την αντιμετώπιση αυτής της ανθρωπιστικής καταστροφής και να πιέσουμε προς την κατεύθυνση οικονομικής ενίσχυσης των κρατών πρώτης υποδοχής (Τουρκία, Λίβανος, Ιορδανία) ώστε να μην υποχρεώνονται οι κατατρεγμένοι τής Συρίας να φεύγουν για την Ευρώπη, κάτι το οποίο άλλωστε δεν επιθυμούν παρόλη την περί του αντιθέτου ρατσιστική προπαγάνδα για οργανωμένο τάχα σχέδιο ισλαμοποίησης της Γηραιάς Ηπείρου και τζιχαντοποίησης των ευρωπαϊκών κοινωνιών...
Σε αυτό το πλαίσιο, προσμετρείται στις θετικές κινήσεις η επίσκεψη Τσίπρα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη και η ισορροπημένη στάση που κράτησε ανάμεσα στα εθνικά συμφέροντα (βλ. ενεργειακή κι όχι μόνο συνεργασία με το Τελ Αβίβ) και στην απονομή δικαιοσύνης με την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους στα προ του πολέμου τού 1967 σύνορα και με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Αλίμονο, όμως, αν μείνουμε εκεί και δεν εκμεταλλευτούμε στο έπακρο το ότι η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει γέφυρα σταθερότητας σε μια περιοχή που η μυρωδιά τού μπαρουτιού γίνεται όλο και πιο έντονη κάθε ημέρα που περνά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου