Ο Τσίπρας ηγεμονεύει γιατί φορά φθινοπωρινά όταν κάποιοι κυκλοφορούν ακόμα με τα κοντομάνικα της 11ης Ιουλίου...

Για τον Ν. Νικολόπουλο δεν έχω να γράψω πολλά. Αν είχε υπουργοποιηθεί μετά από τις εκλογές, σήμερα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα συνείδησης για να ψηφίσει το δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων. Ετσι κι αλλιώς από αριβίστες υποκριτές που χρησιμοποιούν την θρησκεία για να μαζεύουν ψηφαλάκια είναι γεμάτος αυτός ο τόπος. Θα σταθώ, ωστόσο, περισσότερο στις περιπτώσεις Παναγούλη-Σακελλαρίδη. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει πλήρης προστασία από τους πλειστηριασμούς για όλους όσοι χρωστούν δάνεια στις τράπεζες, τα οποία δεν αποπληρώνουν γιατί δεν μπορούν κι όχι επειδή εκμεταλλεύονται καταστάσεις, κανένας δεν μπορεί να μιλά για απόλυτη επιτυχία τής διαπραγμάτευσης...

Οσο κι αν μας πονά, ωστόσο, υπενθυμίζω ότι τον Ιούλιο χάσαμε και η χώρα υποχρεώθηκε να συνθηκολογήσει για να γλιτώσει τα χειρότερα. Τους όρους, εξάλλου, της ανακωχής τούς θέτει ο νικητής κι όχι ο ηττημένος. Αυτό θα έπρεπε να λάμβαναν σοβαρά υπόψη οι Παναγούλης-Σακελλαρίδης όταν αρνούνταν ψήφο: πως, μολονότι ηττημένη, η κυβέρνηση κατάφερε να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία από αυτή που θα ήθελε ο κατακτητής...

Ο Στάθης Παναγούλης κι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης γνώριζαν τί ψήφιζαν με το τρίτο μνημόνιο. Κι αν δεν γνώριζαν, αυτό δεν μπορούν να το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, ακόμα κι αν το ήθελαν, γιατί απλούστατα αποδεικνύει ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά για την οποία τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός. Ο οποίος ελληνικός λαός, βεβαίως, είχε κι αυτός υποχρέωση να φροντίσει να πληροφορηθεί τους όρους τού τρίτου μνημονίου αντί να το παίζει αρσακειάδα σήμερα μερίδα του. Κι αν οι Παναγούλης-Σακελλαρίδης είχαν μετανιώσει για την καλοκαιρινή ψήφο τους, ας μην κατέβαιναν υποψήφιοι στις τελευταίες εκλογές...

Οσοι, επομένως, επέλεξαν να κατεβούν υποψήφιοι με το ΣΥΡΙΖΑ στις 20 Σεπτεμβρίου κι όσοι τον ψήφισαν δεν δικαιολογούνται να καταψηφίζουν εφαρμοστικά μέτρα τού μνημονίου ούτε να πετούν ντομάτες σε όσους το πράττουν. Αν θέλουμε να αλλάξουμε σελίδα, να συζητήσουμε δηλαδή για τη σοβαρή αναδιάρθρωση του χρέους και, κυρίως, για την ανάσταση της πραγματικής οικονομίας, είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε και να εφαρμόσουμε προαπαιτούμενα, αρκετά των οποίων είναι κι άδικα κι αντιαναπτυξιακά. Είναι, φυσικά, δικαίωμα του καθενός να πηδήξει από το καράβι. Είναι υποκριτικό, ωστόσο, να το κάνει φωνάζοντας πως εκείνος είναι ευαίσθητος κι όσοι δεν το εγκαταλείπουν δεν είναι παρά ιδεολογικοί προδότες...

Η παρούσα είναι μια Βουλή που μπορεί να βγάλει την τετραετία, έστω κι αν διαγραφούν κι άλλοι βουλευτές από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ. Υπάρχουν κόμματα-μαξιλαράκια, μολονότι η διαπλοκή δεν μπορεί να κρύψει τη λαχτάρα της να απαλλαγεί από τη σημερινή κυβέρνηση το γρηγορότερο δυνατό. Ποιός, άλλωστε, από τη διαλυμένη αντιπολίτευση μπορεί να θέλει εκλογές αυτήν τη στιγμή; Η διαδικασία ανάδειξης αρχηγού στη ΝΔ έχει, άλλωστε, αποκαλύψει και σε όσους συμμετέχουν σε αυτή την απαξίωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης από το συντριπτικώς μεγαλύτερο κομμάτι τού εκλογικού σώματος, το οποία πέρα από ανούσια συνθήματα και τραγελαφικά διαφημιστικά σποτάκια δεν άκουσε τίποτα, μα τίποτα για κάποιον εναλλακτικό δρόμο...

Στην πολιτική, βεβαίως, ιδίως στη μνημονιακή Ελλάδα, όλα είναι δυνατό να αλλάξουν από ημέρα σε ημέρα. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας ψηφίζει μέτρα τα οποία δεν πιστεύει. Ο ίδιος, ωστόσο, θα συνεχίσει να ηγεμονεύει στην πολιτική ζωή τής χώρας, ακόμα κι αν παρακαλά να ανταλλάξει το βασίλειό του με ένα άλογο, όσο οι πολιτικοί του αντίπαλοι και στην Αριστερά βρίσκονται και τώρα σε φανερή αμηχανία αποδοχής τού εκλογικού αποτελέσματος. Ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε στην πράξη ότι ηττήθηκε στη μάχη τού Ιουλίου, αλλά γνωρίζει ότι δεν χάθηκε κι ο πόλεμος. Γι' αυτό και βρίσκεται τουλάχιστον ένα βήμα πιο μπροστά από εκείνους που πιστεύουν ακόμα ότι βρισκόμαστε στο Σάββατο 11 Ιουλίου και δεν λένε να βάλουν τα φθινοπωρινά τους ρούχα. Πώς να μην έχουν πάθει, επομένως, πολιτική πνευμονία;...