Φιλελεύθεροι παναθηναϊκοί φίλοι μου, δεν μπορεί να ζητάτε κοινωνική δικαιοσύνη μόνο στη μπάλα, έτσι δεν είναι;...

Οι νεοφιλελεύθεροι-φιλελεύθεροι παναθηναϊκοί που κατηγορούν το κατεστημένο τού Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο και τον Β. Μαρινάκη και οι οποίοι θα κατεβούν, μάλιστα, στο συλλαλητήριο που διοργανώνει ο Γ. Αλαφούζος είναι θύματα της ίδιας τους της ιδεοληψίας. Το χρονικό διάστημα, για παράδειγμα, από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τη συνθηκολόγηση του Ιουλίου κατηγορούσαν την κυβέρνηση γιατί δεν υπογράφει μια όποια συμφωνία από τη στιγμή που το μεγάλο ψάρι τρώει πάντα το μικρό, στη ζούγκλα το πρόβατο δεν έχει καμιά τύχη απέναντι στο λιοντάρι κι ότι, τέλος πάντων, "καιρός είναι οι Αριστεροί να ξυπνήσουν και να καταλάβουν ότι έτσι είναι η ζωή, στις περισσότερες τουλάχιστον των περιπτώσεων ο Γολιάθ νικά τον Δαβίδ". Αν αγαπητοί μου νεοφιλελεύθεροι-φιλελεύθεροι παναθηναϊκοί ισχύει αυτό στην πολιτική ή στην οικονομία γιατί να μην ισχύει και στη μπάλα; Γιατί, επομένως, κατηγορείτε τον ιδιοκτήτη τής ΠΑΕ Ολυμπιακός για το ότι χρησιμοποιεί απροκάλυπτα τη δύναμή του, την ίδια ώρα που αθωώνετε την Ανγκ. Μέρκελ όταν κάνει το ίδιο με τη δική της;...

Δεν στέκομαι τόσο πολύ στην υποκρισία τού Γ. Αλαφούζου. Δεν περιμένω, άλλωστε, κάτι καλύτερο από κάποιον που κληρονόμησε τα λεφτά του κι ο οποίος τα διατηρεί συχνά και με έκνομα μέσα. Οσοι, άλλωστε, έχουν μάτια μπορούν και βλέπουν την υποκρισία ενός ανθρώπου που μέσω των μίντια που κατέχει μας ζητά όλα αυτά τα χρόνια να σκύβουμε το κεφάλι, να σφίγγουμε το ζωνάρι και να εφαρμόζουμε οποιαδήποτε μνημονιακή μαϊμουδιά, αλλά μας ζητά να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας μόνο και μόνο γιατί ο διαιτητής ματαίωσε ένα παιχνίδι το οποίο πριν καν ξεκινήσει κάποιοι οπαδοί τής "τριφυλλάρας" φρόντισαν να το μετατρέψουν σε ροντέο...

Καλώ, ωστόσο, την πλειονότητα των φιλάθλων τού Παναθηναϊκού που θα συμμετάσχουν την Τετάρτη στο συλλαλητήριο, αλλά δεν έκαναν το ίδιο όταν τους κόβονταν μισθοί και συντάξεις ή τους επιβαλλόταν το ένα χαράτσι μετά από το άλλο να ορίσουν καλύτερα τις προτεραιότητές τους. Προφανώς στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν τα λαμόγια και οι μαφιόζοι. Η απαίτηση, ωστόσο, για κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι δυνατό να περιορίζεται στις διαστάσεις ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου, αλλά να επεκτείνεται κι εκεί που έχει περισσότερη σημασία, στην πραγματική ζωή δηλαδή...

Αυτή, βεβαίως, θα ήταν μια περιττή συζήτηση αν είχαμε πολίτες με ταξική συνείδηση και στέρεη πολιτική συγκρότηση, οι οποίοι δεν θα άγονταν και φέρονταν από διάφορους ηγετίσκους. Τα όσα συμβαίνουν, άλλωστε, στα ελληνικά γήπεδα δεν είναι παρά οι εκδηλώσεις συμπτωμάτων τής βαριάς ασθένειας από την οποία υποφέρει το λούμπεν προλεταριάτο. Κανένας μας δεν μπορεί να είναι συνεχώς με τη γροθιά σφιγμένη για καβγά, γι' αυτό κι οφείλει να επιλέγει τις μάχες που δίνει. Δεν είναι, λοιπόν, αστείο η επιλογή μας να αφορά το μεγαλείο τής "θρυλάρας" ή της "τριφυλλάρας" αντί να διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή για εμάς τους ίδιους και τα παιδιά μας;...

Τί θα λένε αύριο μεθαύριο στα εγγόνια τους αυτοί που τα έκαναν προκαταβολικώς γης μαδιάμ στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας γιατί ο ρέφερι υπήρχε περίπτωση να δώσει πέτσινο πέναλτι; Πως πολέμησαν για την αιώνια δόξα τής "παναθηναϊκάρας" και γι' αυτό δεν είχαν χρόνο να ασχοληθούν με το αν θα έχουν λαό και πατρίδα οι επόμενες γενιές; Πολλοί αγαπάμε τη μπάλα, αλλά κάποιοι ξέρουμε πού αρχίζει και πού τελειώνει ο χαβαλές. Δεν βλάπτει και λίγη σοβαρότητα πού και πού...