Κάποτε ο Γιάννης Δραγασάκης είχε υποστηρίξει πως η ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ θα προκύψει βίαια. Κι αυτό γίνεται σήμερα! Αν, μάλιστα, κάποιος είχε κάποια αμφιβολία δεν έχει παρά να κοιτάξει πώς αντιδρά το εσωκομματικό κατεστημένο σε οποιοδήποτε άνοιγμα προχωρά το κυβερνών κόμμα στην κοινωνία και δεν το μαντρώνει στο 3% παλιότερων εκλογικών αναμετρήσεων, το οποίο ωστόσο το καθηλώνει σε μια νοοτροπία που έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Ορισμένοι στην Κουμουνδούρου αδυνατούν ακόμα να καταλάβουν πως δεν ανήκουν σε μια παράταξη διαμαρτυρίας- συμπύκνωση τάσεων, αλλά σε ένα κόμμα που ασκεί εξουσία, με όποιους συμβιβασμούς αυτή συνεπάγεται, και το οποίο καλείται τον Οκτώβριο στο συνέδριό του να ανοίξει τις πόρτες του στους ψηφοφόρους του αντί να περιχαρακώνεται σε φέουδα ...
Σε αυτό το πλαίσιο, η άκριτη υποστήριξη κάθε κατάληψης μαρτυρά ασυγχώρητο ψευτοϊδεαλισμό, ο οποίος ωστόσο έρχεται σε σύγκρουση κατ' εξοχήν με τα ταξικά συμφέροντα που καλείται η Αριστερά να υπηρετήσει. Ακόμα, για παράδειγμα, κι αν ιδρύονταν ιδιωτικά πανεπιστήμια, η δημόσια δωρεάν παιδεία δεν θα βαλλόταν από μια τέτοια συνταγματική αναθεώρηση, αλλά από την αδυναμία τής συντεταγμένης πολιτείας να προσφέρει τη δυνατότητα στους πολίτες να σπουδάσουν δίχως να φοβούνται πως εγκυμονείται ο κίνδυνος απώλειας του εξάμηνου από άσκοπες καταλήψεις αργόσχολων φοιτητοπατέρων...
Ας υποθέσουμε πως η επανάληψη της δίκης για το φουσκωμένο έλλειμμα του 2009 καταλήξει στην καταδίκη τού τότε επικεφαλής τής ΕΛΣΤΑΤ. Ναι μεν θα επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλησε να φανεί μεγαλύτερο το κατόρθωμά της για μείωσή του, ωστόσο δεν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έφτασε το έλλειμμα σε τόσο μεγάλο ύψος έτσι κι αλλιώς, το οποίο οφείλεται σε διαχρονικές παθογένειες τις οποίες δεν θελήσαμε να κοιτάξουμε κατάματα, πόσω μάλλον να τις αντιμετωπίσουμε. Ακόμα, άλλωστε, κι αν διαγραφεί αύριο διά μαγείας το χρέος, θα γυρίσουμε πάραυτα σε αυτό αν η επαναστατικότητά μας αρχίζει και τελειώνει σε μια κατάληψη δημόσιου χώρου και δεν βγει παραέξω, προκειμένου η άρνηση των πάντων να μετατραπεί σε κατάφαση όσων υπηρετούν το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης από όπου κι αν προέρχεται...
Σε αυτό το πλαίσιο, η άκριτη υποστήριξη κάθε κατάληψης μαρτυρά ασυγχώρητο ψευτοϊδεαλισμό, ο οποίος ωστόσο έρχεται σε σύγκρουση κατ' εξοχήν με τα ταξικά συμφέροντα που καλείται η Αριστερά να υπηρετήσει. Ακόμα, για παράδειγμα, κι αν ιδρύονταν ιδιωτικά πανεπιστήμια, η δημόσια δωρεάν παιδεία δεν θα βαλλόταν από μια τέτοια συνταγματική αναθεώρηση, αλλά από την αδυναμία τής συντεταγμένης πολιτείας να προσφέρει τη δυνατότητα στους πολίτες να σπουδάσουν δίχως να φοβούνται πως εγκυμονείται ο κίνδυνος απώλειας του εξάμηνου από άσκοπες καταλήψεις αργόσχολων φοιτητοπατέρων...
Ας υποθέσουμε πως η επανάληψη της δίκης για το φουσκωμένο έλλειμμα του 2009 καταλήξει στην καταδίκη τού τότε επικεφαλής τής ΕΛΣΤΑΤ. Ναι μεν θα επιβεβαιώνεται ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλησε να φανεί μεγαλύτερο το κατόρθωμά της για μείωσή του, ωστόσο δεν εξηγεί τους λόγους για τους οποίους έφτασε το έλλειμμα σε τόσο μεγάλο ύψος έτσι κι αλλιώς, το οποίο οφείλεται σε διαχρονικές παθογένειες τις οποίες δεν θελήσαμε να κοιτάξουμε κατάματα, πόσω μάλλον να τις αντιμετωπίσουμε. Ακόμα, άλλωστε, κι αν διαγραφεί αύριο διά μαγείας το χρέος, θα γυρίσουμε πάραυτα σε αυτό αν η επαναστατικότητά μας αρχίζει και τελειώνει σε μια κατάληψη δημόσιου χώρου και δεν βγει παραέξω, προκειμένου η άρνηση των πάντων να μετατραπεί σε κατάφαση όσων υπηρετούν το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης από όπου κι αν προέρχεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου