Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

"Τώρα πέφτουν οι θρόνοι και τραντάζει η γης"...

Ορισμένοι εξακολουθούν να παριστάνουν πως η δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών έχει την ίδια σημασία και πολιτική επικινδυνότητα με μια πιθανή δημοπράτηση, για παράδειγμα, για άδεια ταξί. Είτε από συγγνωστή αφέλεια είτε από ασύγγνωστο δόλο ισχυρίζονται πως οι συνθήκες άκρας μυστικότητας με την οποία διεξάγεται η διαδικασία προσβάλλουν το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία μας. Λες και δεν γνωρίζουν τον άγριο πόλεμο που συνεχίζει να μαίνεται από αντικρουόμενα συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματιών, τα οποία βρίσκουν ευήκοα ώτα σε κόμματα της αντιπολίτευσης. Λες κι ένα καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας επί 27 χρόνια θα μπορούσε να τηρήσει τους στοιχειώδεις κανόνες δεοντολογίας, αν βρίσκονταν τηλεοπτικές κάμερες στην αίθουσα όπου διεξάγεται η δημοπράτηση...

Εκεί βρίσκονται οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό και η αρμόδια επιτροπή. Όπως σε ένα γάμο οι τρεις είναι πολλοί, έτσι και στην θεσμοθέτηση, επιτέλους, κανόνων στο τηλεοπτικό τοπίο δεν είναι απαραίτητες ούτε οι διαρροές ούτε η μετατροπή τους σε ριάλιτι σόου, όπου ανά πάσα στιγμή ο κάθε καναλάρχης θα ασκεί πίεση χρησιμοποιώντας τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Όποιος, άλλωστε, θεωρήσει πως δεν τηρήθηκε ορθώς η διαδικασία ή πως αυτή εξαρχής δεν ήταν ορθή μπορεί να απευθυνθεί στη δικαιοσύνη ή στην Ευρώπη, οι οποίες πάντως μέχρι στιγμής δεν έχουν δικαιώσει κανένα σχετικό αίτημα των καναλαρχών,και μάλιστα με περισσότερες από μία αποφάσεις ή γνωμοδοτήσεις τους. Άλλωστε, και μόνο η συμμετοχή των καναλαρχών στη διαδικασία τη νομιμοποιεί, αν μη τι άλλο ντε φάκτο...

Ξέρουν, ωστόσο, και οι ίδιοι οι υποψήφιοι, όπως και τα κόμματα και τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, πως τα όποια επιχειρήματά τους είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ακόμα κι αν φέρναμε πέντε αξιολογητές από το εξωτερικό, με αδιαμφισβήτητες τεχνικές γνώσεις κι εντιμότητα, οι καναλάρχες θα έκαναν ένσταση γιατί δεν θα τους άρεσαν τα ρούχα που θα φορούσαν. Το θέμα είναι πως δεν ήθελαν ποτέ να ζυμώσουν, να πληρώσουν δηλαδή για τις τηλεοπτικές συχνότητες που χρησιμοποιούσαν τζάμπα από το 1989, γι' αυτό και ήταν διατεθειμένοι να κοσκινίζουν αιωνίως...

Η ΝΔ, για παράδειγμα, που κόπτεται να αναλάβει ρόλο το ΕΣΡ και καταγγέλλει τον "καναλάρχη" Ν. Παππά, δεν συναίνεσε στη συγκρότηση της ανεξάρτητης αρχής ακόμα κι όταν η κυβέρνηση της πρότεινε να αποτελείται από πολιτικές προσωπικότητες του δεξιού χώρου. Κι ενώ μέχρι πριν λίγες ημέρες έλεγε πως θα ακυρώσει το διαγωνισμό, τώρα ισχυρίζεται, κατόπιν και της λαϊκής δυσαρέσκειας για τη στάση της, πως απλώς θα τον επεκτείνει. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι ήταν λιγότερο υποκριτές...

Η κυβέρνηση, ωστόσο, κατηγορείται ακόμα και για τα πρόσωπα που ζητούν άδεια, όταν μάλιστα τα περισσότερα είναι γνωστό ότι ανήκουν στη δεξιά παράταξη. Είναι αλήθεια ότι το τηλεοπτικό "σπορ" είναι ακριβό, γι' αυτό και στην ουσία αποκλείονται ο Μήτσος από το Πέραμα ή ο Μπάμπης από τον Κολωνό. Αν είναι να κατηγορήσουμε, ωστόσο, τον Αλέξη Τσίπρα γιατί δεν έχει μετατρέψει μέσα σε ενάμισι χρόνο την Ελλάδα σε μια αταξική κοινωνία όπου δεν υφίστανται κοινωνικές διακρίσεις ώστε ο κάθε Έλληνας να μπορεί χάρη στο βαλάντιό του να διεκδικεί μια τηλεοπτική άδεια, τότε μάλλον σε κάποιους έχει χαθεί οριστικώς το μέτρο. Ούτε, εξάλλου, είναι δυνατό να αποκλειστούν υποψήφιοι οι οποίοι δεν έχουν καταδικαστεί από τη δικαιοσύνη μόνο και μόνο γιατί υπάρχει η λαϊκή αίσθηση πως είναι λαμόγια. Κι αν η δικαστική εξουσία δεν τους έχει μπουζουριάσει ακόμα, ε, ούτε γι' αυτό επιτρέπεται να κατακρίνουμε μια κυβέρνηση που επί των ημερών της η δικαιοσύνη αναπνέει πιο ελεύθερα από ποτέ άλλοτε...

Έχουν τεθεί δρακόντειοι κανόνες. Συμφωνώ πως η γυναίκα τού Καίσαρα δεν αρκεί να είναι, αλλά πρέπει να φαίνεται και τίμια. Ωστόσο αν, για παράδειγμα, ο Χρ. Καλογρίτσας καταθέσει μια πολύ καλύτερη οικονομική προσφορά από τους υπόλοιπους συνυποψηφίους του, αυτή θα πρέπει να απορριφθεί γιατί είναι κατασκευαστής ή συριζαίος; Τα πολιτικά φρονήματα ήταν λόγος κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα σε παλιότερες εποχές και τα θύματα δεν ήταν δεξιοί. Καλώς ή κακώς- κακώς κατά τη γνώμη μου- τα ποσά που απαιτούνται για την αδειοδότηση και τη βιωσιμότητα ενός τηλεοπτικού σταθμού δεν τα έχει για να τα διαθέσει ένας μπακάλης ή ένας υπάλληλος, αλλά ένας εφοπλιστής ή κατασκευαστής ή, τέλος πάντων, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας. Είναι άδικο; Ναι, κι οφείλει η κυβέρνηση της Αριστεράς να παραδώσει, όταν έρθει η ώρα, μια Ελλάδα με μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη από τη σημερινή. Αλλά αν είναι να περιμένουμε, όπως το ΚΚΕ, να ζητήσει ο λαός τη δικτατορία τού προλεταριάτου για να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, ζήτω που καήκαμε. Η πραγματικότητα δεν λειτουργεί με χρονοκαθυστέρηση, αλλά στο εδώ και τώρα κι όποιος δεν αρπάζει την ευκαιρία όταν του δίνεται, διαγράφεται από την Ιστορία...  




  

Δεν υπάρχουν σχόλια: