Το μπουρκίνι προσβάλλει την γυναίκα, να φορά φούστα όπως στην εκκλησία...

Ξέρετε τι απεχθάνομαι περισσότερο στους μισαλλόδοξους; Πως δεν έχουν ούτε το θάρρος τής μισαλλοδοξίας τους. Παρατηρήστε, για παράδειγμα, τη στάση τους απέναντι στο μπουρκίνι, την ενδυμασία που φορούν ορισμένες μουσουλμάνες στην θάλασσα, ή στην ισλαμική μαντίλα στα ευρωπαϊκά σχολεία. Δεν θα σου πουν πως είναι υπέρ τής απαγόρευσης γιατί μισούν οτιδήποτε δεν είναι χριστιανικό ή ευρωπαϊκό. Θα ισχυριστούν πως όσοι βρίσκονται στην ήπειρό μας οφείλουν να δείχνουν σεβασμό στις ευρωπαϊκές αρχές κι αξίες και να μην φορούν, για παράδειγμα, ρούχα που προσβάλλουν τις γυναίκες. Οι ίδιοι, βεβαίως, δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την απαγόρευση πρόσβασης του ωραίου φύλου στο Άγιο Όρος ή με το να μην φορά παντελόνια στις χριστιανικές εκκλησίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις το σκοταδισμό, το φαλλοκρατισμό και τη μεσαιωνική ταύτιση της γυναίκας με το διάβολο τα βαφτίζουν παράδοση και ησυχάζουν...

Η ουσία δεν βρίσκεται στο ότι πολλοί μουσουλμάνοι που ζουν στην Ευρώπη δεν το κάνουν γιατί μισούν τις πατρίδες τους. Η φτώχεια κι ο πόλεμος, για τα οποία σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται η Δύση, στις πατρογονικές τους εστίες είναι οι σοβαρότερες αιτίες που τους φέρνουν στη Γηραιά, από πολλές απόψεις, Ήπειρο. Η ουσία βρίσκεται στο ότι οι ίδιες οι ευρωπαϊκές και χριστιανικές αρχές κι αξίες, τις οποίες δήθεν υπερασπίζονται οι απανταχού ρατσιστές και θρησκόληπτοι, είναι ακριβώς αυτές που μας επιβάλλουν να σεβόμαστε τον τρόπο με τον οποίο θέλει να κάνει το μπάνιο του ο οποιοσδήποτε. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην θρησκεία τού άλλου υποτίθεται πως αποτελούν ευρωπαϊκά κεκτημένα, τα οποία δεν είναι δυνατό να γίνουν βορά στους απανταχού λεπενιστές. Σε διαφορετική περίπτωση οι τζιχαντιστές που σπέρνουν τον τρόμο και σε ευρωπαϊκές πόλεις θα έχουν κερδίσει, αφού θα μας έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους...

Φυσικά και δεν με ενθουσιάζει η εικόνα μιας γυναίκας ντυμένης με μπουρκίνι, τσαντόρ, νικάμπ, χιντζάμπ, μπούργκα κι οποιαδήποτε άλλη ενδυμασία έχει εφευρεθεί για να κρύβει τα όποια κάλλη της. Η θρησκεία είναι καταναγκασμός, άμεσος ή έμμεσος. Είναι, ωστόσο, δικαίωμα του οποιουδήποτε να ακολουθεί τις εντολές της για τους δικούς του λόγους, ακόμα κι αν αυτοί προέρχονται από ψυχαναγκαστικά αίτια που αφορούν λίγους και οι οποίοι τα επιβάλλουν, έστω χωρίς βία, στους πολλούς ή από ψευδαισθήσεις αιώνιας ζωής στη βασιλεία των ουρανών...

Θέλει κάποιος να νηστεύει; Ας νηστεύει. Επιθυμεί να μην κάνει σεξ πριν το γάμο; Ας μην κάνει. Βούλεται να αυτομαστιγώνεται γιατί μπήκε σε πειρασμό; Ας αυτομαστιγώνεται. Μόνο που αυτοί είναι θρησκευτικοί κανόνες, τους οποίους κάποιος ακολουθεί πιστά ή όχι ιδία βουλήσει. Δεν είναι δυνατό, ωστόσο, να μεταβάλλονται σε κοσμικούς κανόνες και, μάλιστα, όπως υποσχέθηκε ο Ν. Σαρκοζί στη Γαλλία σε μια πλειοδοσία ακροδεξιάς ρητορικής με την Μ. Λε Πεν, να λάβουν ακόμα και συνταγματική νομιμοποίηση. Ο μιθριδατισμός που καλλιεργούν κάτι τέτοιες μικροκομματικές τακτικές είναι πολύ πιο επικίνδυνες για την Ευρώπη από τον οποιονδήποτε "μοναχικό λύκο" τζιχαντιστή, γιατί μας μετατρέπουν στο κτήνος το οποίο υποτίθεται πως κυνηγάμε...