Όλα εκτός από διαγραφές όποιων δεν συμφωνούν με την επίσημη γραμμή, την οποία μάλιστα ορίζουν εμπλεκόμενοι στην υπόθεση. Βεβαίως και ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά όσοι είναι ή πιστεύουν ότι είναι αθώοι τού αίματος δεν πρόκειται να βρουν το δίκιο τους αν εκτοξεύουν απειλές και χρησιμοποιούν μαφιόζικες πρακτικές σε βάρος των μαρτύρων ούτε αν κλείνουν στόματα ακόμα και συνοδοιπόρων τους στο ίδιο κόμμα γιατί "τολμούν" να ισχυρίζονται το αυτονόητο: πως πρέπει να λάμψει η αλήθεια όσο ψηλά κι αν βρίσκονται οι ένοχοι...
Σε αυτό το πολιτικό παιχνίδι- ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κατά βάση πρόκειται για πολιτικό παιχνίδι επιβίωσης- το δικό τους ρόλο παίζουν και οι δημοσιογράφοι. Σε μια κανονική χώρα, όπου η δημοσιογραφία είναι πράγματι λειτούργημα και οι αποστάσεις που κρατά από την πολιτική κι επιχειρηματική εξουσία είναι ορατές, οι αποκαλύψεις δεν θα περιείχαν κομματικό χρωματισμό, οι μέθοδοι που θα ακολουθούνταν δεν θα προσομοίαζαν της Κόζα Νόστρα και οι ρεπόρτερ θα παρουσίαζαν το υλικό που έχουν στα χέρια τους- και το οποίο δεν θα αντλούσαν απευθείας από εκείνους που κινούν τα νήματα του πολιτικού παιχνιδιού- με την υποκειμενική αντικειμενικότητα που προσδίδουν σε ένα ρεπορτάζ τα πραγματικά στοιχεία, δίχως την παράλληλη αφήγηση- σχολιασμό τους εξαιτίας τής οποίας ο αδαής αναγνώστης δεν καταλαβαίνει τι βασίζεται σε ντοκουμέντα και τι αποτελεί την οπτική γωνία τού συντάκτη. Στη Μεγάλη Βρετανία, όπου ακόμα ο Τύπος διατηρεί κάποια αίγλη, δεν είναι τυχαίο πως στο ρεπορτάζ δεν υπάρχει σχολιασμός, αλλά αυτός αφήνεται για τις πλήρως διακριτές σχετικές στήλες ενός έντυπου ή μιας ιστοσελίδας...
Όπως κι αν έχει, οι δημοσιογράφοι πολύ καλά πράττουν και προσπαθούν να συλλέξουν όσες περισσότερες πληροφορίες και υλικό μπορούν από την εν κινήσει δικογραφία. Αυτή είναι η δουλειά τους άλλωστε. Το ερώτημα είναι γιατί οι δικαστικοί, πολιτικοί κι επιχειρηματικοί κύκλοι που την έχουν στη διάθεσή τους, καθώς κι άλλα στοιχεία που θα "ξεφυτρώσουν" στη συνέχεια, μοιράζουν κομμάτια της- αυτά που τους συμφέρουν προφανώς- σαν φέιγ βολάν. Αν στόχος τους ήταν η πλήρης διερεύνηση της αλήθειας, δεν θα τη μετέτρεπαν σε επικοινωνιακό σόου...
Σε ποια δυσώδη υπόθεση, εξάλλου, η οποία συγκλόνισε το πανελλήνιο βρέθηκε η αλήθεια και τιμωρήθηκαν οι πραγματικοί ένοχοι όταν αυτή είχε εξελιχθεί πρώτα σε μιντιακό νταβαντούρι; Σε καμία κι αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι βαθύτατα για το αν όσοι συμμετέχουν σε αυτό το πανηγύρι στοχεύουν στην πλήρη αποκάλυψη ή απλώς δίνουν ή εκτελούν εντολές, επιλέγοντας ο καθένας τους το στρατόπεδο το οποίο θεωρεί πως μπορεί να του εξασφαλίσει ασυλία και μακροημέρευση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου