Ελάχιστοι αναρωτήθηκαν τότε ποιο ήταν το νόημα μιας βίζιτας από την οποία η Ελλάδα δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. Κι αν κάποιοι είχαν ακόμα απορίες, παρά την κλιμάκωση των τουρκικών παραβιάσεων και παραβάσεων στο Αιγαίο το τελευταίο χρονικό διάστημα, αυτές πρέπει να τους λύθηκαν οριστικώς με τη διεμβόλιση του πλοίου τού Λιμενικού Σώματος από τουρκική ακταιωρό...
Τα παθήματα ας γίνονται μαθήματα την επόμενη φορά που θα προσπαθήσουμε να χειριστούμε την εξωτερική πολιτική με όρους επικοινωνίας α λα Novartis. Για να είμαι, πάντως, δίκαιος, η διαπραγμάτευση για το Μακεδονικό φαίνεται να είναι πολύ πιο ουσιαστική, γι' αυτό κι ενδεχομένως να καρποφορήσει.
Κι ας μην έχει υποδεχθεί ο Αλ. Τσίπρας τον Ζ. Ζάεφ στο Μέγαρο Μαξίμου κι ας μην έχει μιλήσει ενώπιόν του για την ελληνικότητα του Αλέξανδρου ΙΙΙ. Όλα αυτά, ωστόσο, μοιάζει να τα αγνοεί παντελώς ο Γ. Μπουτάρης, ο οποίος με τις επιπόλαιες δηλώσεις του- θέλω να ελπίζω υπό την επήρεια του ύπνου κι όχι κάτι άλλου- τορπιλίζει τη σοβαρότητα μιας διαδικασίας η οποία ξεπερνά τα δημαρχιακά του καθήκοντα και τις διπλωματικές του ικανότητες...
Ούτε, βεβαίως, γίνεται εξωτερική πολιτική με δηλώσεις όπως του "μαζί τα φάγαμε" Θ. Πάγκαλου πως "καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος". Ενδεχομένως αυτές να είχαν κάποιο νόημα στην κρίση των Ιμίων το 1996, όταν ο ίδιος ήταν υπουργός Εξωτερικών, αλλά τότε ο άνεμος κατέβαζε τις σημαίες.
Άλλος ένας, επομένως, από τους πολλούς τζάμπα μάγκες σε αυτήν τη χώρα οι οποίοι συγχέουν τη διπλωματία με τη μικροπολιτική και τα εθνικά συμφέροντα με την επίδειξη φτηνού τσαμπουκά. Με αυτές τις μεθόδους ήταν που μίκρυνε η Ελλάδα, αλλά η εθνική μνήμη είναι τόσο κοντή που αδυνατεί να συλλάβει το εθνικό συμφέρον στην πραγματική του διάσταση, η οποία ξεπερνά κατά πολύ το εδώ και τώρα των εκλογικών σκοπιμοτήτων κομματαρχών, πρώην κι επόμενων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου