Frankly my dears, the Americans don't give a damn...

Ο Έλληνας δεν το κουνά ρούπι από τον καναπέ του αν δεν βάλεις μπροστά του ένα σκιάχτρο. Σε σχέση με το Μακεδονικό αυτόν το ρόλο παίζουν οι παλιοί μας γνώριμοι, φονιάδες των λαών Αμερικανοί, τους οποίους τα τελευταία χρόνια είχαμε βάλει στο περιθώριο αφού είχε προτεραιότητα το μίσος για τους Γερμανούς. Προσέξτε, όχι η αντιπάθεια για την αμερικανική ή τη γερμανική κυβέρνηση, αλλά για τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς εν γένει, όπως επιβάλλει ο φασισμός. Σύμφωνα, επομένως, με το τελευταίο θεώρημα του ανάδελφου έθνους, ο Ντ. Τραμπ και οι συνεργάτες του ασχολούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ με τα δυτικά Βαλκάνια, σαν να είμαστε στο 1998 κι όχι στο 2018, και βυσσοδομούν για το πώς θα την "φέρουν" στον Βλ. Πούτιν και στη Ρωσία μέσω της καημενούλας της Ελλαδίτσας- τα υποκοριστικά για να τονίσουν πόσο μίζερος είναι ο εθνικισμός...

Λυπάμαι που θα δυσαρεστήσω τους απανταχού θιασώτες τής εθνικής μας κλάψας, αλλά όπως θα έλεγε κι ο Ρετ Μπάτλερ στην Σκάρλετ Ο' Χάρα, "frankly my dears, the Americans don't give a damn". Αν, μάλιστα, δίναμε μια ευκαιρία στη λογική απέναντι στο θυμικό, θα συνειδητοποιούσαμε ότι είναι προς το εθνικό μας συμφέρον να καταστήσουμε την ΠΓΔΜ με τη νέα της ονομασία και με απαλειφθείσες τις αλυτρωτικές αναφορές από το Σύνταγμά της τρόπον τινά οικονομική μας αποικία από το να την παραδώσουμε στην ερντογανική επιδίωξη για τουρκικό τόξο επιρροής στη Βαλκανική. Αν πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε έναν κρατικό μπαμπούλα, τότε θα ήταν χρησιμότερο να τον εντοπίσουμε εκεί όπου πραγματικά βρίσκεται αντί να τον εφευρίσκουμε σε παρωχημένα ψυχροπολεμικά σενάρια...

Αν υποθέσουμε πως υπάρχει ένας μέσος όρος των ανθρώπων που θα σπαταλήσουν την Κυριακή τους για να βροντοφωνάξουν για έναν κίνδυνο που βρίσκεται μόνο στο φαντασιακό τους και τον ρωτήσουμε γιατί το κάνει, η απάντησή του πιθανότατα θα δολοφονήσει πολλά εγκεφαλικά κύτταρα: "γιατί η Μακεδονία είναι ελληνική", θα σου απαντήσει, προκαλώντας σειρά εύλογων ερωτημάτων από τη στιγμή που ούτε καν τα Σκόπια αμφισβητούν πως η Μακεδονία που βρίσκεται σήμερα εντός των ελληνικών συνόρων είναι ελληνική...

Ποια Μακεδονία είναι, επομένως, ελληνική; Του Βαρδάρη; Του Πιρίν; Κι αν οι διεκδικήσεις μας ταυτιστούν με όλες τις περιοχές και τις χώρες που έχει κατακτήσει κάποια στιγμή στην μακραίωνη πορεία του ο ελληνισμός, πού θα μπει φραγμός; Είναι ελληνικό και το Αφγανιστάν ή το Πακιστάν, όπου έφτασε ο Αλέξανδρος ΙΙΙ; Ή, μήπως, είναι ελληνικά και τα Στενά του Γιβραλτάρ όπου βρέθηκε ο Ηρακλής; Ας κοιτάξουμε, συνεπώς, να δούμε πώς θα ανασυντάξουμε τις ζωές μας στα 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στα οποία αντιστοιχεί το νεοελληνικό κράτος κι ας αφήσουμε τις "Μεγάλες Ιδέες" κοιμισμένες στο νεκροταφείο τής Ιστορίας. Αρκετά μας έχουν καταστρέψει μέχρι σήμερα...