Ρωτούν οι εκλεπτυσμένοι ελιτιστές: "Μα, είναι ώριμοι οι 17χρονοι να ψηφίζουν για κυβέρνηση λίγο πριν ή λίγο μετά την ψήφο τους για το X-Factor"; Θα αντιστρέψω το ερώτημα, σε μια προσπάθεια να εξακριβώσουμε όλοι μαζί αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα: "Είναι ώριμοι οι ελιτιστές, άνω ή κάτω των 18, να ασκούν εκλογικό δικαίωμα"; Δεν είμαι αντίθετος στο να ψηφίζουν και μαθητές Λυκείου, μόνο που γι' άλλη μια φορά σε αυτήν τη χώρα βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο...
Πρώτιστο ζητούμενο είναι οι 17χρονοι που θα βρεθούν μπροστά στην κάλπη να έχουν περάσει από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα τους έχει προετοιμάσει γι' αυτήν την ιερή, χωρίς εισαγωγικά, στιγμή. Την ώρα, δηλαδή, που θα βρίσκονται πίσω από το παραβάν θα είναι ναι μεν νέοι κι άγουροι, αλλά θα σκέφτονται ως πολίτες μιας κοινωνίας κι όχι ως άτομα που κοιτούν την πάρτη τους, άντε το πολύ να αναζητούν και κανένα Πόκεμον...
Αν ρωτήσεις τον μέσο ψηφοφόρο τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζει, οι περισσότερες απαντήσεις θα κινηθούν γύρω από το αν το τάδε ή το δείνα κόμμα εξυπηρετεί τα ατομικά του συμφέροντα ή, έστω, αυτά της οικογένειάς του, άντε και μερικών φίλων. Πρωτίστως, μάλιστα, θα κοιτάξει στην τσέπη του πριν επιδοκιμάσει ή αποδοκιμάσει μια κυβέρνηση, αφού από τς επιδόσεις τής τελευταίας κρίνεται εν πολλοίς η μακροημέρευσή της ή όχι. Από αυτήν τη σκοπιά το ίδιο ανώριμος με έναν 17χρονο είναι κι ένας μεσήλικας ή ηλικιωμένος που ενεργεί με βάση τις σκοπιμότητες της συντεχνίας στην οποία ανήκει...
Όλα αυτά δεν τα γράφω γιατί θέλω να απαξιώσω τη δημοκρατία. Από τη στιγμή, άλλωστε, που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για το ποιοι είναι σοφοί για να μας κυβερνήσουν, είναι προτιμότερο να μοιραζόμαστε όλοι μας τα λάθη. Οφείλουμε, ωστόσο, να εκμεταλλευτούμε περισσότερο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία τόσο πολέμησε ο Ρ. Τ. Ερντογάν, αλλά ήταν αυτά που του έσωσαν τη ζωή. Γιατί να κάνουμε "like" ή "dislike" μόνο σε μια φωτογραφία στην παραλία και να μην ισχύει αυτό με κανονιστική αρμοδιότητα για ένα νομοθέτημα; Η τεχνολογία είναι ο διάβολος μόνο όταν δεν χρησιμοποιείται με μέτρο. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να φέρει την πραγματική ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη νωρίτερα από όσο πιστεύουμε...
Πριν από όλα, ωστόσο, επιστρέφουμε στο σημείο μηδέν, που είναι η σχολική εκπαίδευση, πέρα βεβαίως από την οικογενειακή, στην οποία όμως το κράτος δεν μπορεί να έχει έλεγχο. Περισσότερες ομαδικές εργασίες και μαθήματα πολιτικού (όχι κομματικού) προσανατολισμού, καθώς και λιγότερη βαθμοθηρία ή παπαγαλία, για παράδειγμα, θα επιτρέψουν στους μαθητές να αναπτύξουν τη δική τους ιδιαίτερη προσωπικότητα, η οποία δεν θα έχει ηγεμονικές βλέψεις αλλά συνεργασίας με τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους.
Σε μια τέτοια περίπτωση όταν φτάσουν στην ηλικία των 17 θα είναι σε θέση να διαχωρίζουν την πραγματικότητα από τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να αποφασίζουν για το μέλλον τους πάνω σε πιο στέρεες βάσεις. Κι επειδή οι πολιτικοί μας δεν είναι παρά αντανάκλαση της κοινωνίας μας προφανώς μια τέτοια εξέλιξη θα έχει θετικό αντίκτυπο και στην ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Η ψήφος, επομένως, στα 17 θα λογίζεται ως πυροτέχνημα αν δεν συνοδευτεί από μια επαναστατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση...
Υ.Γ.: Ο vromostomos επιστρέφει την Τρίτη, 26 Ιουλίου.
