Βλέπει ο Ερντογάν τον Καμμένο να παλεύει να χωρέσει στα χακί κι ο πόλεμος του φαίνεται όλο και πιο δελεαστικός...

Η εθνική κυριαρχία δεν διασφαλίζεται όταν χιμπαντζήδες με τα μαύρα επισκέπτονται το Καστελόριζο συνοδεία τού υπουργού Άμυνας και βουλευτών τού ΣΥΡΙΖΑ. Το αντίθετο, με αυτόν τον τρόπο εξάπτονται τα εθνικιστικά πάθη, τα οποία μάλιστα ξεπλένονται κι από την παρουσία τής Αριστεράς. Ο Π. Καμμένος λόγω της θεσμικής του ιδιότητας έχει υποχρέωση να επισκέπτεται όσο το δυνατό συχνότερα ακριτικές στρατιωτικές μονάδες τής χώρας μας. Το να φορά, ωστόσο, τα χακί με τη συχνότητα που τα φορούν οι φλούφληδες χιπστεράδες που δεν έχουν περάσει ούτε καν έξω από στρατόπεδο δεν μαρτυρά ταύτιση με τον απλό φαντάρο, αλλά μια απεγνωσμένη ανάγκη αυτοπροβολής με κάθε μέσο, που στέλνει, όμως, αμφιλεγόμενα μηνύματα στο εξωτερικό. Ο πρωθυπουργός τής Αλβανίας, Εν. Ράμα, είναι ένας επικίνδυνος πολιτικός. Δεν έχει άδικο, όμως, όταν αναρωτιέται δημοσίως γιατί ένας υπουργός Άμυνας σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή όπως στα Βαλκάνια πρέπει να κυκλοφορεί κάθε τρεις και λίγο με στρατιωτική στολή...

Είναι αλήθεια ότι η τουρκική επιθετικότητα κλιμακώνεται κι ότι ο "σουλτάνος" Ρ. Τ. Ερντογάν φλερτάρει επικίνδυνα με τον επεκτατισμό και προς ανατολάς και προς δυσμάς των συνόρων τής χώρας του. Αν, πάντως, έχει σκοπό να προκαλέσει θερμό επεισόδιο ή ακόμα και πόλεμο δεν θα ματαιώσει τα σχέδιά του γιατί τρομάζει βλέποντας τον Π. Καμμένο να παλεύει να χωρέσει στη στολή παραλλαγής. Δεν είμαι αντίθετος στη λελογισμένη ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων με όπλα και στην καλύτερη συντήρηση του σημερινού οπλοστασίου τους. Η εθνική κυριαρχία, ωστόσο, δεν πρόκειται να διασφαλιστεί ούτε αν, όπως πρότεινε ο Β. Λεβέντης, κοπούν 200 ευρώ από κάθε σύνταξη για να κατευθυνθούν στο στρατό...

Η Ιστορία θα έπρεπε να μας έχει διδάξει πως οφείλουμε να είμαστε ή, τουλάχιστον, να φαινόμαστε πιο χρήσιμοι στις Μεγάλες Δυνάμεις από όσο οι Τούρκοι. Μόνο έτσι καταφέραμε να εξαπλωθούμε ως νεοελληνικό κράτος και μόνο όταν χάσαμε αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα ζήσαμε τραγωδίες όπως η μικρασιατική καταστροφή. Ούτε ο μεγαλοϊδεατισμός ούτε όμως και η δουλοπρέπεια αποτέλεσαν καλούς συμβούλους...

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν συμμερίζομαι τη σπουδή ορισμένων να κλείσει όπως όπως το Κυπριακό με το επιχείρημα πως κάθε επόμενο σχέδιο επίλυσής του είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Πρόκειται για την ίδια κεκαλυμμένη δουλοπρέπεια με την οποία ορισμένοι ζητούν κάθε φορά άμεση υποταγή στα κελεύσματα Σόιμπλε και ΔΝΤ. Τα δικαιώματα κάθε μειονότητας, εν προκειμένω της τουρκοκυπριακής, πρέπει να γίνονται απολύτως σεβαστά με βάση τις επιταγές τού διεθνούς δικαίου, έστω κι αν η Τουρκία το έχει εδώ και δεκαετίες γράψει στα παλιά της παπούτσια όσον αφορά την ελληνική μειονότητα στη Πόλη ή στην Ίμβρο και στην Τένεδο. Από την άλλη, ωστόσο, σε κανένα κράτος τού κόσμου το Σύνταγμά του δεν προβλέπει πως οι μειονότητες θα συγκυβερνούν στο σύνολο της κρατικής επικράτειας σαν να ήταν ισότιμες πληθυσμιακά...

Γιατί, επομένως, θα πρέπει να συμβαίνει αυτό στην υπό ίδρυση νέα Κυπριακή Δημοκρατία και γιατί θα πρέπει να βρίσκονται στο στόχαστρο εκείνοι που αντιστέκονται σε τέτοιου είδους λύσεις; Ύστερα από 42 χρόνια από την εισβολή και κατοχή τής βόρειας Κύπρου οι συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ για την ένωση του νησιού. Αυτό σημαίνει και συμβιβασμούς, κάποιους μάλιστα κι επώδυνους. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν θα συγχωρηθεί η τουρκοποίηση της Κύπρου στο όνομα μιας κακώς νοούμενης ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή, πόσω μάλλον όταν η σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία έχει και το δίκιο αλλά και τις γεωπολιτικές- γεωοικονομικές (βλ. φυσικό αέριο) συνθήκες με το μέρος της...