Οι καλλονές έχουν δίκιο, η σωτηρία βρίσκεται στην παγκόσμια ειρήνη...

Το 2001, και με αφορμή τα όσα συνέβησαν στις 11 Σεπτεμβρίου, οι ΗΠΑ του Τζ. Μπους ξεκίνησαν τον αποκαλούμενο πόλεμο κατά τής τρομοκρατίας. Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρήθηκε σκόπιμο να προταχθεί το αγαθό τής συλλογικής ασφάλειας έναντι των ελευθεριών. Από τότε έχουν περάσει 15 χρόνια, οι Αμερικανοί και οι πρόθυμοι σύμμαχοί τους έχουν εισβάλει επισήμως στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ κι ανεπισήμως σε όλο το τόξο από τη βόρεια Αφρική μέχρι και τη Μέση Ανατολή- ακόμα και στην Ουκρανία-, αλλά ο κόσμος μας δεν έγινε πιο ειρηνικός, μολονότι κατάντησε πολύ πιο ανελεύθερος και μισαλλόδοξος. Το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" με το οποίο ο Τζ. Μπους, αλλά κι ο Μπ. Ομπάμα, ο οποίος ενέτεινε το ψυχροπολεμικό κλίμα με τη Ρωσία, κέρδισαν την κοινή γνώμη στη χώρα τους και στο εξωτερικό αποδείχθηκε πολύ λιγότερο αποτελεσματικό από όσο αποδεικνύεται στις αμερικανικές ταινίες τής σειράς...

Τι κατάφερε η Δύση με την ιμπεριαλιστική όσο και ισοπεδωτική απέναντι σε άλλους πολιτισμούς και θρησκείες πολιτική της πέρα από το να τη μισήσουν ακόμα περισσότερο εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται γιατί είναι καλύτερες οι κοινοβουλευτικές ολιγαρχίες δυτικού τύπου, που λειτουργούν ως μαριονέτες πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων, από τις δικές τους πιο ωμές δικτατορίες; Οι Αμερικανοί πρόεδροι είχαν υποσχεθεί τη δημοκρατία στον αραβικό κόσμο όπως ο Κολόμβος τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς ινδιάνους κι αντί γι' αυτό παρέδωσαν στην ανθρωπότητα εστίες πολέμου, προσφυγιάς και μετανάστευσης, καθώς και σφηκοφωλιές όπου οι ακραίες συμπεριφορές θεωρούνται ρουτίνα και η τρομοκρατία ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της αδικίας...

Επαναλαμβάνω για μια ακόμα φορά πως ούτε δικαιολογώ ούτε πολύ περισσότερο επικροτώ τον Τούρκο αστυνομικό, για παράδειγμα, που δολοφόνησε τον Ρώσο πρέσβη ή τον φορτηγατζή που παρέσυρε ανθρώπους στο Βερολίνο. Η αντίδραση στην όποια καταπίεση αισθάνεται κάποιος οφείλει να είναι πολύ πιο λελογισμένη από την τυφλή βία. Στη Δύση, ωστόσο, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η σωτηρία μας από τα προσφυγικά ρεύματα ή από την τρομοκρατία, η οποία άλλωστε πολλές φορές γεννάται σε γκέτο στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ, δεν θα έρθει αν ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τα μέτρα ασφαλείας στα αεροδρόμια ή στα τουριστικά κέντρα...

Όταν ο τρομοκράτης είναι αποφασισμένος να θυσιάσει ακόμα και την ίδια του τη ζωή γιατί με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι θα κερδίσει τον παράδεισο και γιατί είναι σε τέτοιο βαθμό πεπεισμένος για το δίκιο του δεν σωζόμαστε ούτε αν σε κάθε γωνιά περιπολεί από ένα στρατιωτικό τάγμα.Τι μας σώζει; Μόνο αυτό που κοροϊδεύουμε όταν το ακούμε από υποψήφιες των καλλιστείων κι ας μην το καταλαβαίνουν και οι ίδιες όταν το εκστομίζουν: η παγκόσμια ειρήνη, η οποία, για να προσθέσω το σκεπτικό των καλλονών, δεν θα κατακτηθεί δίχως πρώτα να έχει εμπεδωθεί η κοινωνική δικαιοσύνη...