Mamma mia, δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι δεν φταίνε τα δημοψηφίσματα...

Ο Μ. Ρέντσι συνέδεσε το πολιτικό του μέλλον με αμφιλεγόμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις κι έχασε το στοίχημα. Κακό τού κεφαλιού του κι όλων εκείνων που τις τελευταίες ημέρες κατηγορούν τον Φιντέλ ως τύραννο γιατί δεν εκλεγόταν- ας μάθουν περισσότερα για τις τοπικές συνελεύσεις και τις αμεσοδημοκρατικές τους διαδικασίες στην Κούβα- αλλά δεν είπαν ποτέ τίποτα για το ότι ο πρωθυπουργός τής Ιταλίας τα τελευταία τρία σχεδόν χρόνια δεν είχε ψηφιστεί ποτέ από τον ιταλικό λαό ούτε είχε κερδίσει την εξουσία επαναστατικώ δικαίω...

Ξέρετε, όμως, από πού φαίνεται περισσότερο η κατάντια τής Ευρώπης; Από το ότι πάνω από 70 χρόνια από την πολεμική νίκη επί του φασισμού οι ηγέτες της πανηγυρίζουν γιατί στην Αυστρία δεν εκλέχτηκε ακροδεξιός πρόεδρος. Έχουν βάλει τόσο χαμηλά τον πήχη τής δημοκρατίας τους που πλέον μοιάζει με κατόρθωμα όταν δεν εκλέγονται σε ύπατα αξιώματα οι υμνητές τού Χίτλερ...

Είναι, μάλιστα, τόσο κοντόφθαλμη η ηγεσία τής Ευρώπης που αντί να δίνει έμφαση στους λόγους που οδήγησαν στο στραπάτσο Ρέντσι, ακόμα και οι πιο προοδευτικές δυνάμεις εστιάζουν στο ότι κακώς συνέδεσε την επικράτηση του "ναι" στο δημοψήφισμα με την παραμονή του στην πρωθυπουργία. Το ίδιο, άλλωστε, είχαν κάνει και με τον Ντ. Κάμερον και το Brexit, όπως και με τον Αλέξη Τσίπρα και το ελληνικό δημοψήφισμα. Ξέρετε, δηλαδή, τι λένε σε απλά ελληνικά οι δήθεν πολέμιοι των ολοκληρωτικών καθεστώτων; "Τι την θέλετε τη δημοκρατία στην πιο γνήσια μορφή της όταν τα αποτελέσματά της μπορεί να μην είναι τα επιδιωκόμενα";

Και κάπως έτσι- με την προσθήκη τής άγριας λιτότητας και της μισαλλοδοξίας- στρώνουν το έδαφος για την επικράτηση των νεοφασιστών. Πιστεύουν ότι αντιγράφοντας την ατζέντα τους θα επιβιώσουν, λησμονώντας πως το λούμπεν προλεταριάτο την ώρα τής κάλπης θα επιλέξει εκείνον που τον δηλητηρίαζε με μίσος από την αρχή, εκτιμώντας τη διαχρονική συνέπεια του ρατσιστικού, λαϊκιστικού λόγου του...

Και σαν τίποτα από όλα αυτά που αποδομούν την Ευρώπη να μην έχει συμβεί το ΔΝΤ, ο Β. Σόιμπλε κι ο άθλιος Κούλης- αυτό το άτυπο νεοφιλελεύθερο ερωτικό τρίγωνο- επιμένουν ότι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι ακόμα περισσότερη λιτότητα κι απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά, την ίδια στιγμή που παριστάνουν πως είναι οι καλύτεροι πυροσβέστες στον κόσμο όταν έχουν αποδειχθεί άξιοι διάδοχοι του Νέρωνα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εδώ και κάποια χρόνια συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι μισθοί προσεγγίζουν ολοένα και περισσότερο της Βουλγαρίας, οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία και την Παιδεία κατέρρευσαν, αλλά όλα αυτά δεν βοήθησαν και πολύ στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της, πόσω μάλλον με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι η γραφειοκρατία, για παράδειγμα, κι όχι οι δήθεν υψηλοί φόροι στο μεγάλο κεφάλαιο- βρίσκονται, άλλωστε, στο μέσο όρο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης- που μας κρατά πίσω...

Με λίγα λόγια, οι μητσοτάκειες ιδεοληψίες έχουν εφαρμοστεί στην πράξη κι οδήγησαν στη μεγαλύτερη καταστροφή σε αναπτυγμένη χώρα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι αντί όλοι αυτοί οι τύποι να ζητούν συγγνώμη, έρχονται να μας τάξουν περισσότερο από το φαρμάκι τους για γιατρειά. Με αυτά και με τα άλλα το 2017 μοιάζει όλο και πιο πολύ με το τέλος τής διαδρομής για την Ευρωζώνη, για να μην πω και για την Ευρωπαϊκή Ένωση...