Δεν θεωρώ, για παράδειγμα, πως η μη επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τις οποίες δεν θέλει ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να μειωθεί η ανεργία, πόσω μάλλον με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Όποιος γουστάρει ζούγκλες να πάει στον Αμαζόνιο κι ας επιτρέψει στην Ευρώπη να ανασυγκροτήσει το κοινωνικό της κράτος πριν βυθιστεί ακόμα και σε μια πολεμική σύρραξη. Άλλωστε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις, όπως γενικότερα τα εργασιακά δικαιώματα, ωστόσο προκοπή δεν είδαμε...
Κατηγορήθηκε από το θατσερικό ιερατείο ο υπουργός Οικονομίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, γιατί υποστήριξε πως δεν είναι η υψηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων που αποτρέπει την ανάπτυξη, αλλά άλλοι παράγοντες, κυρίως η έλλειψη ρευστότητας και η γραφειοκρατία θα πρόσθετα. Το Σύνταγμα επιβάλλει ο κάθε πολίτης να φορολογείται με βάση τις δυνάμεις του. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, όπου υπάρχουν κατηγορίες που έχουν βγάλει την κρίση αβρόχοις ποσί- βλ. εφοπλιστές- κι άλλες που πληρώνουν το ένα χαράτσι μετά από το άλλο. Οφείλουμε , ωστόσο, να συνειδητοποιήσουμε ότι αυξημένες δαπάνες, φερ' ειπείν, για την Υγεία και την Παιδεία, όπως συμβαίνει με το προϋπολογισμό τού 2017, δεν πρόκειται να υπάρξουν στο μέλλον αν το δημόσιο ταμείο δεν έχει έσοδα...
Ούτε είναι λύση η πλήρης ιδιωτικοποίηση αγαθών στα οποία ένα πολιτισμένο κράτος οφείλει να παρέχει πρόσβαση σε όλους. Αυτό σημαίνει πως η φορολογία είναι αναγκαία, όχι η υψηλή φορολογία αλλά ούτε και στα πολύ χαμηλά επίπεδα που την ονειρεύονται ο άθλιος Κούλης και οι ομοϊδεάτες του. Δεν μπορεί να είναι η Βουλγαρία και η Ρουμανία το πρότυπο. Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία και Βέλγιο έχουν μεγαλύτερο συντελεστή φορολογίας εισοδήματος επιχειρήσεων από τη χώρα μας, αλλά είναι πιο ανταγωνιστικές οικονομίες γιατί έχουν επιλύσει εδώ και χρόνια ζητήματα για τα οποία έχουμε αργήσει να δώσουμε απαντήσεις στην Ψωροκώσταινα...
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολύ μεγάλο δίκιο όταν ισχυρίζεται πως η πολυπόθητη επιστροφή στην ανάπτυξη δεν θα έχει κανένα νόημα αν δεν συνδυαστεί με κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτό, μάλιστα, συμφωνούν πλέον κι αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, ακόμα και το ΔΝΤ, μολονότι το τελευταίο θεωρεί αναπόφευκτη τη συνέχιση της λιτότητας αν δεν αποφασιστεί γενναία μείωση του ελληνικού χρέους. Μόνο το Βερολίνο πλέον επιμένει σε μια πολιτική που έχει αποδειχθεί αδιέξοδη και για τις κοινωνίες που απεντάχθηκαν από τα μνημόνια αλλά και για εκείνες που ναι μεν δεν εντάχθηκαν ποτέ σε τέτοιου είδους προγράμματα αλλά όπου ο νεοφιλελευθερισμός κάνει κουμάντο με ολέθριες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή...
Στην Αυστρία, η οποία θεωρείται μια ευημερούσα κοινωνία, την περασμένη Κυριακή ο ακροδεξιός- νεοναζί υποψήφιος για την προεδρία έλαβε το 46% των ψήφων. Φαντάζεστε να λάμβανε ένα αντίστοιχο ποσοστό στη χώρα μας- η οποία έχει πληγεί πολύ περισσότερο από την κρίση- ο Ν. Μιχαλολιάκος τι θα έλεγαν όλοι οι "πολιτισμένοι" εταίροι μας, που μας δείχνουν με το δάχτυλο για τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων (όχι πως έχουν άδικο, αλλά την υποκρισία τους να έχουν κλείσει τα δικά τους σύνορα και μην υποδέχονται οι ίδιοι παρά μόνο μερικές εκατοντάδες καυτηριάζω); Φυσικά δεν αισθάνομαι υπερήφανος που οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα στην πατρίδα μου φλερτάρουν με διψήφιο εκλογικό ποσοστό και γι' αυτό έχει ευθύνη και η σημερινή κυβέρνηση. Μόνο που όταν ο ιστορικός τού μέλλοντος θελήσει να δώσει μια σύντομη απάντηση γιατί διαλύθηκε η Ενωμένη Ευρώπη αυτή θα είναι "ο νεοφιλελευθερισμός, τί άλλο;"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου