Ο φασίστας μπορεί να γίνει δημοκράτης, όπως κι ο δημοκράτης φασίστας...

Μπορούν οι άνθρωποι να αλλάξουν; Είναι δυνατό, για παράδειγμα, ένας φασίστας να γίνει δημοκράτης, σύμφωνα και με τη δήλωση Παρασκευόπουλου που άναψε τα αίματα; Ναι, όπως άλλωστε κι ένας δημοκράτης ή, τέλος πάντων, κάποιος που παριστάνει τον δημοκράτη να γίνει φασίστας. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αλλάξουν, αυτή η ζωή θα ήταν ανυπόφορη. Θα γεννιόμασταν όλοι με ορισμένα κουσούρια τα οποία θα έπρεπε να κουβαλάμε για το υπόλοιπο του βίου μας σαν να ήταν ο βράχος τού Σίσυφου. Τα πραγματικά ερωτήματα που ο καθένας μας οφείλει να θέτει στον εαυτό του είναι, πρώτον, αν έχει συνειδητοποιήσει τις ατέλειές του και, δεύτερον, αν έχει την θέληση να τις καταπνίξει. Η αυτογνωσία είναι το ήμισυ του παντός, αλλά δυστυχώς αυτή απουσιάζει από πολλούς που βαυκαλίζονται τους δημοκράτες και τους Αριστερούς...

Τις προάλλες, για παράδειγμα, κόπηκε εκπομπή στην ertopen- ο ραδιοφωνικός σταθμός τής ΠΟΣΠΕΡΤ- γιατί ο παραγωγός διέπραξε το ολέθριο ατόπημα να καλέσει σε αυτή τον Θ. Τζήμερο. Είμαι ο τελευταίος που θα μιλήσει με καλά λόγια γι' αυτόν τον ακροδεξιό νεοφιλελεύθερο ούτε θα θεωρούσα σκόπιμο να φιλοξενήσω κάποιον που εκφράζει ένα απειροελάχιστο κομμάτι τού εκλογικού σώματος. Μόνο που έχει κι εκείνος κάθε δικαίωμα να εκφράζει τις ιδεοληψίες του, ακόμα και μέσω ενός αριστερού μέσου ενημέρωσης, το οποίο άλλωστε θα έπρεπε να δίνει το καλό παράδειγμα ως προς την ελευθεροτυπία. Φασισμός δεν είναι μόνο τα λόγια και οι πράξεις των χιμπαντζήδων με τα μαύρα, του Αδ. Γεωργιάδη, του Μ. Βορίδη ή κάποιων τραγοπαπάδων τύπου Σεραφείμ, Ανθιμου ή Αμβρόσιου, αλλά κι όλων εκείνων που απαγορεύουν στο φασισμό να εκφράζεται ελεύθερα, απαντώντας δηλαδή στη μισαλλοδοξία με το ίδιο νόμισμα, με μια εκδικητική μανία που στο τέλος τούς αφήνει όλους τυφλούς...

Οι φασίστες, επομένως, μπορούν να γίνουν δημοκράτες, αρκεί οι δημοκράτες να δίνουν το καλό παράδειγμα και να μην συμπεριφέρονται ως δημοκράτορες. Όχι πως αυτά δεν είναι απαραίτητα, αλλά ο φασισμός δεν θα νικηθεί στα ποινικά δικαστήρια ούτε αν εκλείψουν οι παράγοντες που τον υποθάλπουν, όπως η λιτότητα κι ο ιμπεριαλισμός. Θα τσακιστεί μόνο στο φως τής ημέρας, όταν κάτω από τον ήλιο τού μεσημεριού θα έχει ξεδιπλώσει όλες τις παθογένειές του σε κοινή θέα, ώστε ο μέσος πολίτης, ακόμα κι ο πιο λούμπεν, να είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι αυτό που του πλασάρεται ως άδολο κι επαναστατικό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια από τις πιο επιτυχημένες κομπίνες όλων των εποχών και παγκοσμίως, της οποίας μάλιστα έχουν πέσει κατά καιρούς θύματα κι ευφυείς άνθρωποι σε κατάσταση απελπισίας. Δεν θα εκλείψει, ωστόσο, ο φασισμός αν απέναντί του στήνουμε εξίσου φασιστικά οδοφράγματα στο όνομα μιας ιδεολογικής καθαρότητας η οποία στην ουσία εκθέτει τον κομπλεξισμό μας κι αποκαλύπτει το ναρκισσισμό μας...