Ο Κατσίκης δεν είναι ατύχημα, είναι μέθοδος...

Πρέπει κάποιος να εθελοτυφλεί για να μην βλέπει πως η επί ένα περίπου μήνα κράτηση των Ελλήνων αξιωματικών στη φυλακή τής Αδριανούπολης για παράνομη είσοδο στην τουρκική επικράτεια και δίχως να έχει ακόμα απαγγελθεί κατηγορητήριο σε βάρος τους κρύβει σκοπιμότητες που αγγίζουν αμέσως τον Ρ. Τ. Ερντογάν. Σε μία χώρα όπως η Τουρκία, στην οποία τίποτα δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητο από τον "Σουλτάνο", είναι τραγικά αστείο να υποθέτουμε πως η δικαιοσύνη θα κινηθεί αποκλειστικώς με βάση όσα προβλέπει ο νόμος κι όχι η βούληση του προέδρου...

Ποιο εθνικό μας συμφέρον, ωστόσο, εξυπηρετείται από την εξομοίωση του ελληνικού κράτους δικαίου, έστω αυτού του κολοβού κράτους δικαίου, με το τουρκικό καθεστώς αυταρχισμού στα όρια της απολυταρχίας; Οι ανταλλαγές κρατουμένων, τις οποίες ονειρεύεται ο γνωστός για τις ακραίες αντιλήψεις του βουλευτής Κ. Κατσίκης, δικαιολογούνται μόνο στον πόλεμο και τότε μόνο οι κρατούμενοι λέγονται αιχμάλωτοι...

Οι Τούρκοι αξιωματικοί και οι Κούρδοι αντάρτες βρίσκονται φυλακισμένοι στην Ελλάδα και δεν έχουν εκδοθεί στη γείτονα κατόπιν δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες είναι απολύτως δικαιολογημένες αν λάβουμε υπόψη το κυνήγι μαγισσών που διαδραματίζεται στην Τουρκία, ιδίως μετά από το πραξικόπημα του 2016. Δεν είναι, επομένως, στο χέρι τής ελληνικής κυβέρνησης όχι μόνο να τους εκδώσει, αλλά ούτε και να πιέσει παρασκηνιακώς τη δικαστική εξουσία για να το πράξει. Η διάκριση των εξουσιών συνιστά θεμέλιο της δημοκρατίας κι αν απολεστεί, τότε η χώρα μας από κατήγορος της Άγκυρας θα μετατραπεί από όλες τις δημοκρατικές χώρες τού πλανήτη σε συγκατηγορούμενό της στην καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και δικαίως...

Όσο απομακρυνόμαστε, και χρονικώς και ουσιαστικώς, από το σχηματισμό τής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ τόσο περισσότερο ξεθωριάζουν οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή. Κι όσο οι ΑΝΕΛ πιέζονται δημοσκοπικά και καθίστανται αουτσάιντερ για να βρίσκονται και στην επόμενη Βουλή τόσο περισσότερο η πλειονότητα των βουλευτών τους θα ξεχνά το συναινετικό της προσωπείο και θα αποκαλύπτει τον αντιδραστικό, μισαλλόδοξο, σκοταδιστικό, λαϊκιστικό κι επιπόλαιο πολιτικό της λόγο.

Κι αυτό ανεξαρτήτως αν θα είναι ξανά υποψήφιοι με το κόμμα τού Π. Καμμένου ή με κάποια άλλη ακροδεξιά παραφυάδα, τύπου Φ. Κρανιδιώτη ή Κ. Βελόπουλου, που λιγουρεύεται κέρδη από την αναγέννηση του εθνικισμού. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, επομένως, δεν αποκλείω, όπως είναι πιθανό να συμβεί και στα Ελληνοτουρκικά, να οδηγηθούμε σε ένα ατύχημα το οποίο θα φέρει την πτώση τής κυβέρνησης...