ΜΠΑΟΚ και δεν είστε καλά...

Τα δύο γεγονότα απέχουν μεταξύ τους περίπου δύο μήνες, αλλά και τα δύο συνέβησαν διόλου τυχαίως στη Θεσσαλονίκη: το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό και οι διαμαρτυρίες των οπαδών τού ΠΑΟΚ για την αφαίρεση βαθμών από το πρωτάθλημα. Φαινομενικώς είναι δύο διαφορετικές περιστάσεις, τις ενώνει ωστόσο η βαθιά πεποίθηση σε σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού στη βόρεια Ελλάδα ότι η περιοχή τους είναι αδικημένη από το "κράτος των Αθηνών" κι όπως κάθε καλή κλάψα, έτσι κι αυτή βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά.

Είναι αλήθεια ότι χτίσαμε ένα κράτος- αν υποθέσουμε πως το χτίσαμε- το οποίο περιστρέφεται γύρω από την πρωτεύουσά του, στην οποία άλλωστε έχει συνωστιστεί ο μισός πληθυσμός τής χώρας. Όπως, όμως, έγραφα και χθες για τις γυναίκες, με τον ίδιο πάνω κάτω τρόπο και οι βορειοελλαδίτες έχουν εθιστεί στη βολική θυματοποίηση, δίχως να κάνουν και πολλά για να βελτιώσουν την θέση τους. Εκτός αν θεωρούμε πρόοδο την προσωπολατρία τού Ιβ. Σαββίδη...

Η τιμωρία τού ΠΑΟΚ είναι απολύτως δίκαιη, θα ήταν ακόμα κι αν ο Όσκαρ Γαρθία είχε δεχθεί στο κεφάλι "μόνο" ένα μπουκάλι. Όπως, εξάλλου, είναι απολύτως δίκαιη και η παρόμοια τιμωρία τού Ολυμπιακού για επεισόδια στο δικό του γήπεδο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει περάσει προ πολλού το στάδιο των ημίμετρων, όπως οι αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, κι απαιτεί δρακόντεια μέτρα για να μπορέσουμε να ισχυριζόμαστε πως έχουμε κάποιο υποτυπωδώς έστω σοβαρό πρωτάθλημα...

Αν ο "Δικέφαλος του Βορρά" δεν ήθελε να αποφασιστεί ο πρωταθλητής στα χαρτιά, ας φρόντιζε να απομονώσει τα ταραχοποιά στοιχεία ανάμεσα στους οπαδούς του κι ας μην τους απένειμε ατύπως τα κλειδιά τού σωματείου. Κι αυτό, βεβαίως, ισχύει για κάθε σύλλογο ο οποίος υποθάλπει το χουλιγκανισμό και ύστερα οιμωγεί για τις συνέπειές του...

Φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα (και) της βόρειας Ελλάδας δεν είναι το ποδόσφαιρο, απλώς είναι ένα χαρακτηριστικότατο παράδειγμα γενικότερων παθογενειών. Κι όμως, για τη μπάλα και τα Σκόπια βγαίνουν (και) οι βορειοελλαδίτες στους δρόμους για να καταγγείλουν, μάλιστα, καταστάσεις τις οποίες οι ίδιοι αποδέχονται όταν είναι προς το συμφέρον τους.

Επιτίθενται, για παράδειγμα, και καλά κάνουν στους μαρινάκηδες και στους μελισσανίδηδες του Πειραιά και των Αθηνών, λες κι ο δικός τους πρόεδρος είναι άλλης κοψιάς. Βρίζουν τους Σκοπιανούς πως οικειοποιούνται την ιστορία τους, αλλά δίνουν αβέρτα τον οβολό τους στα καζίνο και στα λοιπά ξενυχτάδικα του βόρειου γείτονά τους. Άκουσα καλά, είπατε κάτι για υποκρισία κι οπορτουνισμό;...