Γύρισαν την πλάτη στον Τσίπρα το 2015, τους γύρισαν την πλάτη οι λαοί...

Η ιταλική κεντροαριστερά δεν έχει παρά τον εαυτό της να κατηγορεί για τον εκλογικό της καταποντισμό, όπως άλλωστε κάθε κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία για πέντε χρόνια κι αποτυγχάνει να πείσει το λαό του ότι είναι το καταλληλότερο για να συνεχίσει να κυβερνά. Αν, μάλιστα, προσθέσουμε και τη συντριβή των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, καθώς κι ότι και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ασθμαίνουν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα- στη Γαλλία, για παράδειγμα, βρίσκεται υπό εξαφάνιση-, αν δεν πεθαίνουν κιόλας, όποιος θέλει να καταλάβει καταλαβαίνει ότι η τακτική τού παρακολουθήματος των νεοφιλελεύθερων- υπερσυντηρητικών κομμάτων δεν τους οδήγησε πουθενά αλλού παρά στην πλήρη απαξίωση...

Το πρώτο εξάμηνο του 2015 η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είχε, χάρη στον Αλ. Τσίπρα, τη μεγάλη ευκαιρία όχι μόνο να σώσει την παρτίδα, αλλά και να την κερδίσει. Ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Γιάνη Βαρουφάκη, με όλα τα λάθη τής δικής τους διαπραγμάτευσης, έδωσαν νέα πνοή στο ευρωπαϊκό όραμα και κινητοποίησαν τους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι αισθάνθηκαν πως κάτι μπορεί να άλλαζε στη γερμανική Ευρώπη τής αυστηρής λιτότητας δίχως αύριο. Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες τής περιόδου, ωστόσο,- συμπεριλαμβανομένων του Μ. Ρέντσι και του Φρ. Ολάντ, έστω κι αν αυτοί ήταν πιο φιλικοί προς τη χώρα μας σε σχέση με άλλους-, επέλεξαν να μην τα βάλουν με το δίδυμο Μέρκελ- Σόιμπλε και δεν καταδίκασαν μόνο την Ελλάδα σε ένα τρίτο μνημόνιο, αλλά και τους εαυτούς τους στην πολιτική λήθη...

Αν τότε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είχε σταθεί πραγματικά στο πλευρό τής Ελλάδας, μπορεί και πάλι να έχανε εκλογές. Μόνο που υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ήττα και στον εξευτελισμό. Με την πρώτη επανέρχεσαι κάποια στιγμή, με τον δεύτερο πρέπει να φτιάξεις μαγαζί από την αρχή κι αυτό δεν γίνεται σε μια ημέρα...

Χρειάζεται πολλή δουλειά και πρώτα από όλα αναγνώριση των αιτιών τής καθίζησης. Κι επειδή είναι πιο εύκολο να αλλάξεις προσανατολισμό από το να αλλάξεις λαό, καλό είναι και οι εν Ελλάδι σοσιαλδημοκράτες να παραδειγματιστούν από τα σφάλματα των Ευρωπαίων συντρόφων τους και να αποδεχθούν ότι η επιστροφή τους στα πράγματα περνά μέσα από το μεγαλύτερο κόμμα τού ευρύτερου χώρου, το ΣΥΡΙΖΑ, κι όχι από τον αποκλεισμό του είτε προεκλογικά είτε μετεκλογικά...