Σκεφτείτε τον Χόκινγκ πριν ξαναπιάσετε τον αμανέ...

Περισσεύει η κλάψα γύρω μου και γύρω σας για όσα στραβά μάς συμβαίνουν. Αρκετές φορές, είναι αλήθεια, μας ξεπερνούν, δεν είναι στο χέρι μας να τα ορίζουμε κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα διαχειριζόμαστε με όσο γίνεται μεγαλύτερη αξιοπρέπεια, σύνεση και κουράγιο. Δεν είναι, ωστόσο, όλα όσα μας κατατρέχουν συνέπεια φυσικής καταστροφής ή εξωγενών παραγόντων που αδυνατούμε με βάση τη λογική να ελέγχουμε. Πολλές φορές απολαμβάνουμε να υιοθετούμε το ρόλο τού θύματος, ο οποίος μας απαλλάσσει δήθεν από την ευθύνη να παλεύουμε για τη ζωή μας κι όσα θεωρούμε πως δικαιούμαστε από αυτή...

Δεν διαθέτω ούτε τις γνώσεις ούτε το ανάλογο ενδιαφέρον για τις θετικές επιστήμες ώστε να κρίνω αν ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν σπουδαίος αστροφυσικός. Έπραξε, ωστόσο, στο ακέραιο το καθήκον του ως πνευματικός άνθρωπος και δεν επέτρεψε στον εαυτό του τη σιωπή για όλα τα κακώς κείμενα αυτού του κόσμου...

Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, έκρουσε πολλάκις τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον τής Γης στην περίπτωση που δεν αναστρέψουμε την καταστροφή της στο όνομα της τεχνολογικής εξέλιξης και της αύξησης των υλικών αγαθών που πιστεύουμε ότι μας κάνουν ευτυχισμένους. Κι αυτός ο άνθρωπος δεν άφησε τη σπάνια ασθένειά του να τον εμποδίσει από το να γίνει αυτός που έγινε. Αυτός ο άνθρωπος δεν αναζητούσε δικαιολογίες για να μην πράττει, έπραττε ακόμα κι αν η κοινή λογική έλεγε πως δεν το μπορούσε...

Ξέρω και ξέρετε πολλούς που δεν τους αρέσει η ζωή τους και γι' αυτό είναι ικανοί να κλαίγονται από τη στιγμή που θα ξυπνήσουν μέχρι την ώρα που θα ξαναπέσουν για ύπνο, δίχως στο ενδιάμεσο να έχουν πράξει και τίποτα σπουδαίο για να τη βελτιώσουν. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι Στίβεν Χόκινγκ ούτε εξαρτάται αποκλειστικώς από εμάς το να αλλάξουμε, για παράδειγμα, εργασία, σπίτι ή χώρα.

Υπάρχουν, ωστόσο, εκεί έξω πολύ περισσότερες εναλλακτικές από το να σταυρώνουμε τα χέρια μας, να προσευχόμαστε στον θεό ή στο ΛΟΤΤΟ, να κακοδαιμονίζουμε όσους μας στερούν την ευτυχία και να αυτοαθωωνόμαστε για τις δικές μας παραλείψεις. Σκεφτείτε το, επομένως, καλύτερα πριν ξαναπιάσετε τον αμανέ...