Χιμπατζής με μαύρα, τον οποίο κάποιοι συμπολίτες μας εξέλεξαν βουλευτή, βρήκε τη "λύση" για να επιστρέψουν οι Έλληνες αξιωματικοί: να καταρρίψουμε τουρκικό αεροσκάφος κι αν ο πιλότος δεν σκοτωθεί να περάσει ένα ελληνικό "Εξπρές του Μεσονυκτίου"!...
Ο ίδιος, μάλιστα, "στόλισε" το δημόσιο λόγο του με χαρακτηρισμούς όπως "λαμόγια" και "προδότες" για όσους εκτιμούν πως η διπλωματική οδός είναι πάντοτε προτιμότερη από την παράνοια. Στέκομαι σε αυτό το περιστατικό γιατί δεν είναι μεμονωμένο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Για προδότες έχουν αναφερθεί κι άλλοι χιμπαντζήδες, οι οποίοι βλέπουν την επιστροφή τού εθνικισμού στην ελληνική κοινωνία και παλεύουν να καβαλήσουν το κύμα προκειμένου να ξεπλύνουν αυτό που πάντα ήταν, όχι δηλαδή "απλώς" ένα νεοναζιστικό- ακροδεξιό κόμμα, αλλά μια εγκληματική οργάνωση που παραμένει ακόμα ατιμώρητη...
Αν ο μισαλλόδοξος λόγος άρχιζε και τελείωνε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής ή έστω σε ορισμένους τραγοπαπάδες, το πρόβλημα θα ήταν ναι μεν υπαρκτό αλλά περιορισμένο. Το ζήτημα είναι πως διαπερνά αξιοσημείωτο κομμάτι τής ελληνικής κοινωνίας, και μάλιστα ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης από το κέντρο και προς τα δεξιά, πως οι άθεοι, οι κομμουνιστές, οι αστράτευτοι και οι διεθνιστές αποτελούν ενσαρκώσεις τού σατανά με τις οποίες θέλει να καταστρέψει την Ελλαδάρα. Η συνωμοσία, δηλαδή, σύμφωνα με όλους αυτούς ξεπερνά το εβραϊκό λόμπι, τον Τ. Σόρος, τους τουρκαλάδες ή τους Αλβανούς και τους Σκοπιανούς κι αγγίζει το υπερπέραν, όπου ο καλός θεός των Ελλήνων πασχίζει να εμποδίσει τον Βελζεβούλ να διαλύσει τον εκλεκτό του λαό...
Για να είμαι δίκαιος, το ίδιο μίσος εκπορεύεται από την άλλη πλευρά από ορισμένους αριστεριστές απέναντι σε οτιδήποτε σχετίζεται με την πατρίδα. Το "καλός χρυσαυγίτης είναι ο νεκρός χρυσαυγίτης", εξάλλου, εμπεριέχει τον ίδιο φασισμό με το "καλός Πακιστανός ο νεκρός Πακιστανός" από τη στιγμή που για κάποιον αξίζει η θανατική ποινή σε συνάνθρωπό του, όσο φρικώδη κι αν είναι τα εγκλήματά του...
Αλίμονο, όμως, αν ο πολιτικός βίος και συνεπακόλουθα η ελληνική κοινωνία πορευτούν με το ζύγι τής μισαλλοδοξίας κι ορθός λόγος να θεωρείται αυτός που περιέχει λιγότερα "γραμμάρια" ρατσισμού από τον άλλο κι όχι αυτός που ταυτίζεται με την οικουμενική υποτίθεται αξία ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και κανείς δεν είναι ανώτερος του άλλου. Κι αυτό δεν πρόκειται να επιλυθεί ακόμα κι αν οι χρυσαυγίτες περάσουν το υπόλοιπο της μίζερης ζωής τους σε ένα μπουντρούμι ούτε αν μετατρέψουμε σε κακούργημα το ρατσιστικό λόγο. Παιδεία, παιδεία, παιδεία χρειάζεται στο σπίτι, στο σχολείο, στην εργασία, οπουδήποτε αλλού συγκεντρώνονται πολλοί άνθρωποι μαζί και θέλουν να τιμούν τον όρο "κοινωνία"...
Ο ίδιος, μάλιστα, "στόλισε" το δημόσιο λόγο του με χαρακτηρισμούς όπως "λαμόγια" και "προδότες" για όσους εκτιμούν πως η διπλωματική οδός είναι πάντοτε προτιμότερη από την παράνοια. Στέκομαι σε αυτό το περιστατικό γιατί δεν είναι μεμονωμένο το τελευταίο χρονικό διάστημα. Για προδότες έχουν αναφερθεί κι άλλοι χιμπαντζήδες, οι οποίοι βλέπουν την επιστροφή τού εθνικισμού στην ελληνική κοινωνία και παλεύουν να καβαλήσουν το κύμα προκειμένου να ξεπλύνουν αυτό που πάντα ήταν, όχι δηλαδή "απλώς" ένα νεοναζιστικό- ακροδεξιό κόμμα, αλλά μια εγκληματική οργάνωση που παραμένει ακόμα ατιμώρητη...
Αν ο μισαλλόδοξος λόγος άρχιζε και τελείωνε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χρυσής Αυγής ή έστω σε ορισμένους τραγοπαπάδες, το πρόβλημα θα ήταν ναι μεν υπαρκτό αλλά περιορισμένο. Το ζήτημα είναι πως διαπερνά αξιοσημείωτο κομμάτι τής ελληνικής κοινωνίας, και μάλιστα ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης από το κέντρο και προς τα δεξιά, πως οι άθεοι, οι κομμουνιστές, οι αστράτευτοι και οι διεθνιστές αποτελούν ενσαρκώσεις τού σατανά με τις οποίες θέλει να καταστρέψει την Ελλαδάρα. Η συνωμοσία, δηλαδή, σύμφωνα με όλους αυτούς ξεπερνά το εβραϊκό λόμπι, τον Τ. Σόρος, τους τουρκαλάδες ή τους Αλβανούς και τους Σκοπιανούς κι αγγίζει το υπερπέραν, όπου ο καλός θεός των Ελλήνων πασχίζει να εμποδίσει τον Βελζεβούλ να διαλύσει τον εκλεκτό του λαό...
Για να είμαι δίκαιος, το ίδιο μίσος εκπορεύεται από την άλλη πλευρά από ορισμένους αριστεριστές απέναντι σε οτιδήποτε σχετίζεται με την πατρίδα. Το "καλός χρυσαυγίτης είναι ο νεκρός χρυσαυγίτης", εξάλλου, εμπεριέχει τον ίδιο φασισμό με το "καλός Πακιστανός ο νεκρός Πακιστανός" από τη στιγμή που για κάποιον αξίζει η θανατική ποινή σε συνάνθρωπό του, όσο φρικώδη κι αν είναι τα εγκλήματά του...
Αλίμονο, όμως, αν ο πολιτικός βίος και συνεπακόλουθα η ελληνική κοινωνία πορευτούν με το ζύγι τής μισαλλοδοξίας κι ορθός λόγος να θεωρείται αυτός που περιέχει λιγότερα "γραμμάρια" ρατσισμού από τον άλλο κι όχι αυτός που ταυτίζεται με την οικουμενική υποτίθεται αξία ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και κανείς δεν είναι ανώτερος του άλλου. Κι αυτό δεν πρόκειται να επιλυθεί ακόμα κι αν οι χρυσαυγίτες περάσουν το υπόλοιπο της μίζερης ζωής τους σε ένα μπουντρούμι ούτε αν μετατρέψουμε σε κακούργημα το ρατσιστικό λόγο. Παιδεία, παιδεία, παιδεία χρειάζεται στο σπίτι, στο σχολείο, στην εργασία, οπουδήποτε αλλού συγκεντρώνονται πολλοί άνθρωποι μαζί και θέλουν να τιμούν τον όρο "κοινωνία"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου