Πλέον είμαστε στο "πονάει χέρι, κόβει χέρι"...

Συζητάνε και ξανασυζητάνε στην κυβέρνηση και στους αρμόδιους θεσμούς για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου κι αναρωτιέμαι αν χρειαζόμαστε νέο νόμο προκειμένου, για παράδειγμα, να μην μπορεί να εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο ο οποιοσδήποτε με πιστόλι. Δεν ισχυρίζομαι πως δεν απαιτείται ισχυρότερη νομοθετική επιβολή, αλλά αυτό που λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ούτε οι νόμοι ούτε οι κανονισμοί, αλλά η εφαρμογή τους. Φαντάζομαι, επίσης, πως δεν προβλέπεται σε καμιά αθλητική νομοθεσία η ανακοίνωση απόφασης ξημερώματα Κυριακής προκειμένου να περιοριστεί το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση από τη λούμπεν εξέγερση των αγριεμένων παοκτζήδων που θέλουν πρωτάθλημα μετά από 33 χρόνια κι ας έρθει όπως έρθει...

Από εκεί και πέρα, οι συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από ώριμες για να αποδεχθούμε τον... θατσερισμό όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Σε διαφορετική περίπτωση οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε τραγωδία παρόμοια με εκείνη του Χέιζελ το 1985...

Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι κατά πόσο η πολιτική ηγεσία- και δεν αναφέρομαι μόνο στην κυβέρνηση- διαθέτει τη βούληση να τα βάλει με τους κατά καιρούς προστάτες και χορηγούς της. Θα τολμήσει, για παράδειγμα, το Μαξίμου να αντιπαρατεθεί με τον Ιβ. Σαββίδη, τον οποίο χρησιμοποίησε ως "λαγό" στις τηλεοπτικές άδειες κι ως Δούρειο Ίππο για τον έλεγχο παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης; Έχει το θάρρος ο Κ. Μητσοτάκης να θίξει τον οικογενειακό του φίλο Β. Μαρινάκη ή τον κολλητό τού Αντ. Σαμαρά, τον Δ. Μελισσανίδη;...

Κακώς εξεμάνη ο Αλ. Τσίπρας μετά κι από τα τελευταία γεγονότα στην Τούμπα, αφού όχι μόνο δεν έχει κάνει τίποτα τα τελευταία τρία χρόνια για να καθαρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και με την υιοθέτηση Σαββίδη έχει συμπράξει στην κατάντια του. Κι αυτό βεβαίως δεν αφορά μόνο τη μπάλα, αφού η περιλάλητη μάχη κατά τής διαπλοκής έχει περιοριστεί στην εξαφάνιση μόνο των αντίπαλων προς την κυβέρνηση μιντιαρχών, τραπεζιτών κι επιχειρηματιών και την υπόθαλψη των φίλων, μαζί με τη δημιουργία καινούριων ολιγαρχών και δορυφόρων τους...

Σε αυτό το πλαίσιο δεν αρκεί η διακοπή τού πρωταθλήματος, αλλά απαιτείται η απόσυρση των ελληνικών ομάδων από τα κύπελλα Ευρώπης, όπου έτσι κι αλλιώς δεν θαμπώνουν με την παρουσία τους. Εν προκειμένω τουλάχιστον έχουμε φτάσει στο "πονάει χέρι, κόβει χέρι"...