Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2018

Ήταν τόσο επιτυχημένη η επίσκεψη Ερντογάν που φοβόμαστε πόλεμο για το παραμικρό...

Μπορεί οι οκτώ Τούρκοι στρατιωτικοί οι οποίοι ζητούν άσυλο στην Ελλάδα να είναι τα οκτώ μεγαλύτερα καθάρματα της οικουμένης: όταν δεν συνωμοτούν για να ανατρέψουν τον Ρ. Τ. Ερντογάν ενδεχομένως να κακοποιούν τις γυναίκες τους, να ασελγούν πάνω στα παιδιά τους, να κλέβουν, να ληστεύουν, να εξαπατούν, να παραβιάζουν όλο τον Ποινικό Κώδικα. Ακόμα, ωστόσο, κι αν ισχύουν όλα αυτά δεν είναι δυνατό η χώρα μας να τους παραδώσει σε μια άλλη όπου τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι είδος εν ανεπαρκεία κι όπου η δίκαιη δίκη ακούγεται περισσότερο με επιθεωρησιακό ανέκδοτο...

Ο Ρ.Τ. Ερντογάν, είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει εκλεγεί στην θέση του από τον τουρκικό λαό, δίχως σοβαρές ενστάσεις για την εγκυρότητα της εκλογής του. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε, όπως συμβαίνει και στη Ρωσία, πως το πόπολο αναζητά οικειοθελώς "πατερούληδες" να τον απαλλάσσουν από το βάρος τής ευθύνης κι αν αυτοί είναι και λίγο αυταρχικοί δεν το πειράζει ιδιαιτέρως, αρκεί να του εξασφαλίζουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής...

Αυτό δεν σημαίνει ότι και οι δημοκρατικώς εκλεγμένοι πρόεδροι δεν μπορούν να ανατραπούν από μια επανάσταση. Η διαφορά της με το πραξικόπημα σχετίζεται με το πόσοι τη στηρίζουν. Αν είναι η πλειονότητα των πολιτών, τότε γράφονται χρυσές σελίδες τής Ιστορίας. Αν είναι, όμως, μειοψηφία, τότε ο λόγος γίνεται για πραξικόπημα...

Αν η ελληνική κυβέρνηση φοβάται πως η παροχή ασύλου στους Τούρκους στρατιωτικούς θα προκαλέσει πόλεμο με την Τουρκία, τότε είναι σαν να παραδέχεται ότι η πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα ήταν αποτυχημένη. Πώς είναι δυνατό, όπως θέλει η κυβερνητική προπαγάνδα, να έγιναν σοβαρά βήματα στην προσέγγιση των δύο χωρών όταν μπορεί να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσά τους για ψύλλου πήδημα- οι αιτούντες άσυλο δεν είναι δα και οι οργανωτές τού πραξικοπήματος-; Αν, πάλι, μας οδηγούν φοβικά σύνδρομα, τότε πηγαίνει στράφι όλος ο καλός σχεδιασμός για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική...

Όπως ίσως να παρατηρήσατε, δεν αναφέρομαι καν στο απολύτως ανθρωπιστικό τής μη παράδοσης αιχμαλώτου σε ανθρώπους που θα τον βασανίσουν. Όπως αποδείχθηκε και στην περίπτωση της πώλησης πολεμικού υλικού στη Σαουδική Αραβία, που σκοτώνει άμαχο πληθυσμό στην Υεμένη και φέρεται σε κατηγορίες πολιτών της σαν να είναι ζώα, ο ο ανθρωπισμός είναι το τελευταίο που απασχολεί αυτήν την αριστερή, τρομάρα της, κυβέρνηση...






Δεν υπάρχουν σχόλια: