Όποιος πιστεύει ότι το Κυπριακό μπορεί να λυθεί με την επανένωση του νησιού όπως ήταν το 1974 ή το Μακεδονικό με τη βόρεια γείτονα να μην περιλαμβάνει το "Μακεδονία" στην ονομασία της μάλλον ζει στον πλανήτη όπου για την επίτευξη λύσης σε μια διαπραγμάτευση οπισθοχωρούν μόνο οι άλλοι και οι Έλληνες ποτέ. Φυσικά και είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό και το σκοπιανό εθνικισμό, αλλά είναι χρήσιμο να κοιταζόμαστε κι εμείς κάπου κάπου στον καθρέφτη και να αντιλαμβανόμαστε ότι οι ιστορικές αδικίες δεν αποκαθίστανται με τη μηχανή τού χρόνου, παρά μόνο με πραγματικά έντιμους συμβιβασμούς...
Βεβαίως με ανησυχεί η ενίσχυση των Κύπριων χρυσαυγιτών, όπως και οι νέας κοπής μακεδονομάχοι. Φαίνεται, ωστόσο, πως όταν σταματά η πλάκα των εθνοκάπηλων συλλαλητηρίων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο, η λαϊκή και κοινοβουλευτική πλειοψηφία συντονίζονται και ζητούν λύσεις εδώ και τώρα σε αδιέξοδα δεκαετιών που δεν μας αφήνουν να πάμε μπροστά...
Σε αντίθεση με όσα του λένε οι ακροδεξιοί στο κόμμα του να λέει παραέξω, το να πετάξουμε για μια ακόμα φορά τη μπάλα στην εξέδρα, όπως προτείνει ο Κ. Μητσοτάκης για το Μακεδονικό, δεν οδηγεί πουθενά παρά σημαίνει οπισθοδρόμηση. Είναι ακριβώς αυτή η ψοφοδεής τακτική τού ανάδελφου έθνους που δεν μας έχει επιτρέψει να παίξουμε σημαντικότερο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή από αυτή του κομπάρσου πολυτελείας...
Ο πλανήτης δεν πρόκειται να πάψει να είναι παγκοσμιοποιημένος γιατί κάποιοι, ακόμα και πλανητάρχες, πιστεύουν ότι μπορούν να υψώνουν φράχτες κι έτσι να τον περιορίζουν. Επομένως, η όποια εθνική στρατηγική οφείλει να συμπεριλαμβάνει τους γείτονες- ακόμα και τους Τούρκους- κι όχι να τους αποκλείει. Κι αυτό το έχει συνειδητοποιήσει η πλειοψηφία τού ελληνισμού, γι' αυτό και δεν επιθυμεί να τον κυβερνούν εθνικιστές, γνήσιοι και γιαλαντζί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου