Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα το υπουργείο Παιδείας να καλύπτει με δικά του έξοδα αυτές τις εκδρομές, ώστε κάθε μαθητής, κάπου ανάμεσα στις αναπόφευκτες κραιπάλες τής νιότης του, να παίρνει μια ιδέα από το πώς ζουν σε άλλα κράτη. Από τη στιγμή, ωστόσο, που δεν υπάρχει και τα παιδιά πιο οικονομικώς τακτοποιημένων οικογενειών μπορούν έτσι κι αλλιώς να ταξιδεύουν στο εξωτερικό- κανείς δεν πρόκειται να τους πάρει το διαβατήριο- γιατί θα πρέπει οι μαθητές φτωχότερων οικογενειών να υφίστανται τον οικονομικό στιγματισμό, ο οποίος είναι τόσο σύμφυτος με τον καπιταλισμό, από την παιδική- εφηβική τους ηλικία;...
Γεννιέσαι άνθρωπος, αλλά πολίτης γίνεσαι. Να το έχουμε αυτό υπόψη κι όταν ασκούμε κριτική για το τέλος στις πλαστικές σακούλες αντί να κάνουμε την αυτοκριτική μας...
Αν παράγαμε και χρησιμοποιούσαμε λιγότερο πλαστικό, καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν θα μπορούσε να μας επιβάλει αυτό το έξτρα χαράτσι. Αυτό, όπως και πολλά άλλα από τα δεινά μας, προκύπτει από την ανευθυνότητα με την οποία διάγουμε το βίο μας, μέσα στο φόβο και στην υποταγή για τα ασήμαντα και μέσα στην ανταρσία από την κοινή λογική για τα σημαντικά...
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα είναι τόσο απαραίτητη η σύνδεση του εκπαιδευτικού μας συστήματος με τη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης. Αν αυτό είχε επιτευχθεί, δεν θα διαμαρτύρονταν οι προνομιούχοι για τις σχολικές εκδρομές ούτε το λούμπεν προλεταριάτο για το φόρο στις σακούλες. Θα ήξεραν ήδη ότι θεμελιώδης λίθος τής κοινωνικής συνοχής είναι οι ίσες ευκαιρίες και η προστασία τού περιβάλλοντος.
Όταν αυτά δεν υπάρχουν ή κινδυνεύουν, η διακοπή των σχολικών εκδρομών και τα περιβαλλοντικά τέλη είναι τα μικρότερα από τα προβλήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν. Αν θέλουμε, φυσικά, να μην είμαστε οι τελευταίες γενιές που ζούμε με μια σχετική ειρήνη σε αυτόν τον πλανήτη...
Υ.Γ. Ο vromostomos επιστρέφει την Τετάρτη, 10 Ιανουαρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου