Ποιος, αλήθεια, σε ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ λέει σήμερα αυτά που έλεγε το 2008;...

Ιερές αγελάδες βρίσκονται μόνο στην Ινδία, κι αυτές κατά συνθήκη. Επομένως, ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να επικρίνει τη στάση τού Μίκη Θεοδωράκη στο Μακεδονικό, ακόμα κι αν η συνεισφορά του σε αυτήν τη χώρα δεν αντιστοιχεί ούτε στο ένα εκατομμυριοστό αυτής του μουσικοσυνθέτη. Ούτε ο γράφων, άλλωστε, συμφωνεί επ' αυτού με τον Μίκη και ιδίως με τη στήριξή του σε εθνικιστικά συλλαλητήρια.

Από αυτό, ωστόσο, έως του να συγκρίνεται η συμπεριφορά του με την αντίστοιχη του Γρ. Μπιθικώτση όταν ο τελευταίος τραγούδησε τον ύμνο τής χούντας, όπως το αναμασούν συριζαίικα μέσα ενημέρωσης, υπάρχει τεράστια διαφορά που όποιος δεν τη βλέπει είτε εθελοτυφλεί είτε λειτουργεί με μικροκομματικά κίνητρα. Αρκετοί από όσους συμμετέχουν σε αυτά τα συλλαλητήρια μπορεί να είναι εθνικιστές, υπερπατριώτες, θρησκόληπτοι, λούμπεν προλεταριάτο ή πρεκαριάτο, αλλά δεν τραγουδούν "Μακεδονία ξακουστή" για ένα καθεστώς που καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα, φυλακίζει ή και δολοφονεί τους πολίτες του...

Όπως κι αν έχει, η υποκρισία περισσεύει για το Μακεδονικό. Μπορεί το Μαξίμου να κυκλοφορεί βιντεάκια με το τι δήλωναν προ δεκαετίας και εικοσαετίας ζωντανοί και πεθαμένοι πρωταγωνιστές τής ΝΔ για να καταδείξει τις υπαρκτές κωλοτούμπες τους, ωστόσο ούτε ο Αλέξης Τσίπρας και πολλοί συριζαίοι είχαν τότε τις ίδιες απόψεις που έχουν σήμερα. Οι περισσότεροι δεν είχαν πρόβλημα ακόμα και με τη συνταγματική ονομασία τής ΠΓΔΜ, με τον όρο τής απάλειψης από το Σύνταγμα των αλυτρωτικών της θέσεων, όπως άλλωστε κι ο γράφων...

Βεβαίως μπορούν να ισχυρίζονται πως τότε δεν κυβερνούσαν ούτε είχαν φιλοδοξίες να κυβερνήσουν, αλλά αν θέλουμε να αποκτήσουμε ένα σοβαρό πολιτικό σύστημα, τότε και το Κόμμα των Κυνηγών- τυχαίο παράδειγμα- οφείλει να καταθέτει προτάσεις στον ελληνικό λαό που θα είναι πρόθυμο να τις υπερασπίζεται αν καταλάβει υπουργικούς θώκους. Αλλιώς ο δημόσιος πολιτικός λόγος δεν έχει μεγαλύτερη αξία από μια καφενειακή συζήτηση γκρινιάρηδων συνταξιούχων...

Όσο πιο σημαντική είναι μια προσωπικότητα τόσο και πιο αντιφατική είναι. Κι αυτό είναι λογικό, αφού δεν χωρούν σε κουτάκια, ακόμα και ιδεολογικά, άνθρωποι με ικανότητες κι έργο που ξεπερνά το μέσο όρο. Σε αυτήν την κατηγορία προφανώς κι ανήκει κι ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος και στο παρελθόν έχει ξεφύγει από τον καλώς ή κακώς νοούμενο αριστερό καθωσπρεπισμό, όπως με τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση του Κων. Μητσοτάκη. Εκείνοι, συνεπώς, που αντιδρούν στα συλλαλητήρια είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούν επιχειρήματα, και υπάρχουν πολλά τέτοια, για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η ελληνική Μακεδονία δεν πρόκειται να χαθεί αν ένα γειτονικό κράτος την περιέχει στην ονομασία του, από το να επιδίδονται στην αποκαθήλωση ανθρώπων για τους οποίους ήδη η Ιστορία έχει φυλάξει πρώτο τραπέζι πίστα...