Λυπάμαι, αλλά το ίδιο φοβάμαι πως ισχύει και για όσους πίστευαν μέχρι και χθες ότι ήταν εργαζόμενοι του MEGA κι επί σχεδόν δύο χρόνια δούλευαν περιμένοντας από τους ιδιοκτήτες τού σταθμού να δείξουν τον ανθρωπισμό που δεν έδειξαν ποτέ κατά τη διάρκεια των μνημονιακών χρόνων. Τότε που το Μεγάλο Κανάλι κατηγορούσε τους Έλληνες πως τα έφαγαν μαζί με τους μεγαλοκαρχαρίες και στις ίδιες ποσότητες...
Είναι σκληρό και δύσκολο να πάρεις την απόφαση να εγκαταλείψεις μια εργασία στην οποία κάποιοι είχαν αφιερώσει ακόμα και 20 χρόνια από τη ζωή τους. Είναι, ωστόσο, αυτοκτονικό- δεν αναφέρομαι μόνο στο MEGA- να προτιμάς το διάβολο που γνωρίζεις από το να δοκιμάσεις την τύχη σου αλλού, όσο δύσκολη κι αν είναι σήμερα η αγορά εργασίας, προσμένοντας από το κράτος να σε σώσει...
Οι ίδιοι που μιλούσαν όλα αυτά τα χρόνια για το κακό Δημόσιο, ειρωνεύονταν το κοινωνικό κράτος κι έδιναν όρκους πίστης στο μεγάλο κεφάλαιο τώρα παρακαλούν για μια λύση η οποία στο σύστημα που τόσο αγαπούν, τον ανεξέλεγκτο δηλαδή καπιταλισμό, μπορούν να δώσουν μόνο οι ιδιοκτήτες. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχαμε σοσιαλισμό, που τόσο όμως μισούν...
Δεν γράφω ό,τι γράφω για να δικαιολογήσω τους ιδιοκτήτες τού MEGA και του κάθε MEGA- δεν τους φταίει καμιά κυβέρνηση για το ότι εκείνοι δεν θέλουν να διεκδικήσουν την έβδομη κι "ορφανή" τηλεοπτική άδεια-, αλλά για να επισημάνω για μια ακόμα φορά πως αν δεν υπήρχαν πρόβατα δεν θα υπήρχαν λύκοι. Δεν θα χαριστεί ο παράδεισος στην εργατική τάξη, θα πρέπει να παλέψει για να τον κερδίσει κι όσο συμπεριφέρεται με δουλοπρέπεια τόσο πιο πολύ την περιμένει η επί γης κόλαση, η μόνη μάλλον που υπάρχει γενικώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου