Οι αρχές που δεν ειναι erga omnes δεν είναι αρχές...

Είτε αρέσει στους Αμερικανούς είτε όχι κι ανεξαρτήτως αν ο Ν. Μαδούρο είναι ένας επιτυχημένος πρόεδρος, που δεν είναι, έχει εκλεγεί από το λαό τής Βενεζουέλας.Έχει εκλεγεί, μάλιστα, με τον ίδιο τρόπο- μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας- που η αντιπολίτευση έχει καταφέρει να πετύχει τον έλεγχο της Γερουσίας. Οποιαδήποτε, επομένως, υποκίνηση και στήριξη σε στρατιωτικό πραξικόπημα από οποιαδήποτε υποτίθεται δημοκρατική χώρα θυμίζει άλλες εποχές, τότε που ο θείος Σαμ, οι πρόεδροι του οποίου μερικές φορές δεν διαθέτουν καν τη λαϊκή πλειοψηφία- όπως συνέβη με τον Ντ. Τραμπ-, επέβαλλε τη δική του εκδοχή τυραννίας στα λατινοαμερικανικά κράτη...

Η ελληνική κυβέρνηση ορθώς πράττει και στηρίζει την κυβέρνηση Μαδούρο κι ορθώς έπραξε και στήριξε τον Τ. Ερντογάν πριν τρία χρόνια στην απόπειρα πραξικοπήματος σε βάρος του. Μια χώρα όπως η δική μας, που έχει νιώσει στο πετσί της ουκ ολίγες φορές τι σημαίνει χούντα, αν μη τι άλλο είναι ιστορικώς υποχρεωμένη να τηρεί αυτήν τη στάση. Θα ήταν, όμως, πιο συνεπής αν θυμόταν και πως ο πρόεδρος της Αιγύπτου, αλ Σίσι, είναι στρατιωτικός που κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα, ανεξαρτήτως αν οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ήταν επικίνδυνοι για την παγκόσμια γεωπολιτική σταθερότητα και η ενεργειακη μας συμμαχία με την Αίγυπτο είναι πολύτιμη για τα συμφέροντά μας...

Σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνηση θυμίζει τον Γκράουτσο Μαρξ και το "αυτές είναι οι αρχές μου κι αν δεν σας αρέσουν έχω κι άλλες". Και, βεβαίως, η αριστερή ευαισθησία δεν μπορεί να εξαντλείται στην καταδίκη κατάπτυστων δηλώσεων, όπως του δήμαρχου Καλαμάτας για το σαϊτοπόλεμο, αλλά την ίδια ώρα να "πετά χαρταετό" για τις διάφορες πολακειάδες. Οι αρχές μας είτε ισχύουν erga omnes είτε αποτελούν, απλώς, προπέτασμα καπνού για να μην φαίνεται ο εθισμός μας στην εξουσία...