Οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι έχουν τα ίδια συμφέροντα μόνο στα νεοφιλελεύθερα εγχειρίδια...

Έχουν εργοδότες κι εργαζόμενοι τα ίδια συμφέροντα, όπως δήλωσε ο Ν. Ρωμανός της ΝΔ, εκτίμηση που συμμερίζονται πολλοί ομοϊδεάτες του; Αν ο καπιταλισμός λειτουργούσε όπως τον θέλουν να λειτουργεί οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του, τότε ναι. Κι αυτό γιατί και οι δύο πλευρές θα ενδιαφέρονταν αποκλειστικώς και μόνο για τη βιωσιμότητα της επιχείρησης κι επομένως η μακροημέρευσή της θα αποτελούσε κοινό όφελος...

Ο πραγματικός καπιταλισμός, ωστόσο, λειτουργεί πολύ διαφορετικά, όχι ως σύνθεση, αλλά ως σύγκρουση συμφερόντων που προϋποθέτει την επικράτηση της αδικίας. Οι εργοδότες, ως επί το πλείστον τουλάχιστον, επιδιώκουν τη μεγέθυνση του προσωπικού κι όχι του επιχειρηματικού τους κέρδους. Γι' αυτό, άλλωστε, συναντάμε τόσες και τόσες περιπτώσεις χρεοκοπημένων επιχειρήσεων, με τους ιδιοκτήτες τους όμως να εξακολουθούν να κολυμπούν στο αφορολόγητο χρήμα, την ίδια ώρα που ζητάνε θυσίες από τους εργαζομένους τους...

Για όλα αυτά και για πολλά περισσότερα στο καπιταλιστικό περιβάλλον ο ταξικός πόλεμος δεν είναι επιλογή, αλλά αναγκαιότητα επιβίωσης για το προλεταριάτο και το πρεκαριάτο. Από τη στιγμή που συνήθως το μεγάλο κεφάλαιο ελέγχει και την πολιτική εξουσία οι μικρομεσαίοι οφείλουν να ασκούν όσο το δυνατό μεγαλύτερη πίεση ώστε οι πολιτικές που υλοποιούνται να μην στέκονται αποκλειστικώς στην πλευρά των εργοδοτών...

Δεν υπάρχουν, εξάλλου, ουδέτερες, άχρωμες πολιτικές, αφού με κάθε απόφαση που λαμβάνεται κάποιοι ωφελούνται κι άλλοι ζημιώνονται. Το ζητούμενο είναι το όφελος των πολλών κι ας δυσαρεστεί αυτό τους κροίσους και τους λακέδες τους...