Τόσο Αριστεροί που αρνούνται ακόμα και την αναδοχή στα ομόφυλα ζευγάρια...

Ο Αλ. Τσίπρας είχε αποδώσει τη ρητορική του ως αξιωματική αντιπολίτευση σε ψευδαισθήσεις. Κάθε άνθρωπος, ακόμα κι αν είναι πολιτικός, μπορεί να τις έχει, αν υποθέσουμε πως δεν ψεύδεται περί αυτών. Σήμερα ο πρωθυπουργός πολύ φοβάμαι πως καλλιεργεί ένα δεύτερο γύρο ψευδαισθήσεων, ο οποίος σχετίζεται με τη μεταμνημονιακή εποχή...

Ναι μεν είναι προσεκτικός αυτήν τη φορά και δεν ισχυρίζεται πως θα σκίσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις και θα είναι ημέρα μεσημέρι, αλλά δημιουργεί προσδοκίες στον ελληνικό λαό οι οποίες δεν ανταποκρίνονται ξανά στην πραγματικότητα. Όταν ήδη έχει ψηφίσει νέες οριζόντιες μειώσεις στις συντάξεις για το 2019 και του αφορολόγητου για το 2020, όταν έχει δεσμευτεί σε πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% μέχρι και το 2023 κι όταν δεν γνωρίζει ακόμα πώς θα ρυθμιστεί το χρέος και ποιο θα είναι το πλαίσιο της μεταμνημονιακής εποπτείας δεν μπορεί να εμφανίζεται με την αισιοδοξία τού αδαούς. Ιδίως όταν στο μεταξύ τα έχει ξεπουλήσει όλα, ακόμα και τη ΔΕΗ, την πώληση των λιγνιτικών μονάδων τής οποίας παρουσιάζει ως καλύτερη λύση από τη "μικρή ΔΕΗ" των σαμαροβενιζέλων όταν οι διαφορές τους αγγίζουν τις μικρολεπτομέρειες...

Αν ο πρωθυπουργός ήθελε και νέα τετραετία, θα έπρεπε να είχε προχωρήσει σε εκλογές λίγους μήνες μετά από την επανεκλογή του το Σεπτέμβριο του 2015, όταν δηλαδή συνειδητοποίησε ότι το παράλληλο πρόγραμμα δεν θα ήταν δυνατό να απαλύνει το μνημονιακό πόνο. Επέλεξε, ωστόσο, να εφαρμόσει το τρίτο πρόγραμμα μέχρι κεραίας με την προσδοκία πως θα έχει το χρόνο μετά από τη λήξη του να εφαρμόσει τις δικές του πολιτικές και να ξαναβγεί καβάλα στο άλογο...

Μόνο που ο χρόνος από τον Αύγουστο του 2018 μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2019, έστω κι αν υποθέσουμε πως θα του δοθεί μια καθαρή έξοδος, είναι πολύ λίγος και πολύ υποθηκευμένος ήδη σε δεσμεύσεις προκειμένου να γυρίσει το ματς. Κι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ούτε με την επίκληση μιας κάθαρσης η οποία δεν έχει ορατά αποτελέσματα, πολλώ δε μάλλον όταν σκιές αυθαιρεσίας βαρύνουν πλέον κι αυτήν την κυβέρνηση...

Το Μαξίμου εδώ και πολύ καιρό έχει μπει στον αστερισμό των συμψηφισμών: "Η Μπέτυ έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου εν μια νυκτί, αλλά η Μαρέβα ξεπλένει χρήματα με offshore", "ο Ρουβίκωνας κάνει ακτιβισμό, αλλά εσείς φάγατε τα δώρα τής Novartis και τα δάνεια των τραπεζών", για παράδειγμα. Την ίδια ώρα, δεν μπορεί ένα υποτίθεται ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα να πείσει μερίδα βουλευτών του να αποδεχθεί την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, καταργεί την αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων και κάνει πίσω κάθε φορά που η εκκλησία τού πηγαίνει κόντρα. Με λίγα λόγια, όλο και θολώνουν οι διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ κι όλο γίνεται και πιο πειστικό το "τι Πλαστήρας τι Παπάγος"...