It's always the economy stupid...

Συνιστά μονοδιάστατη ανάλυση να αποδίδουμε την θριαμβευτική επανεκλογή τού ακροδεξιού Β. Όρμπαν στην Ουγγαρία στην απάνθρωπη στάση του απέναντι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Αν η ουγγρική οικονομία δεν είχε ανακάμψει επί των ημερών του, όσους ξένους κι αν απόκλειε με τους φράχτες του, ακόμα κι αν άνοιγε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα χιτλερικά πρότυπα, δεν θα είχε καταφέρει να διατηρηθεί στην εξουσία. Κι αυτό γιατί στην Ουγγαρία κι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο το προλεταριάτο παραμένει λούμπεν δεν είναι η πιστή τήρηση, για παράδειγμα, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δίνει εκλογικές νίκες, αλλά η οικονομία, το πόσο γεμάτη ή άδεια είναι η τσέπη τού μέσου ψηφοφόρου όταν βρίσκεται στο παραβάν...

Αυτό, βεβαίως, ισχύει και για την Ελλάδα. Όσα πανηγύρια κι αν στήσει ο Αλ. Τσίπρας για την τυπική έξοδο από τα μνημόνια το καλοκαίρι, δεν θα κατορθώσει να πείσει κανέναν όσο η ανεργία παραμένει πάνω από το 20%, οι θέσεις εργασίας είναι ημιαπασχόλησης  και κακοπληρωμένες ή όσο οι φόροι και οι ασφαλιστικές και λοιπές εισφορές και χαράτσια βρίσκονται στα ύψη. Όσο η μεσαία τάξη θα εξακολουθεί να αισθάνεται το ζωνάρι σφιγμένο και την θηλιά περασμένη στο λαιμό της ο πρωθυπουργός θα αναβάλλει από μήνα σε μήνα κι από χρόνο σε χρόνο την εκλογική αναμέτρηση, με το πιθανότερο σενάριο να παραμένει η εξάντληση της τετραετίας...

Ούτε φυσικά θα μπορέσει να έρθει η ανάκαμψη αν δεν πάψουμε να συντηρούμε και μόνοι μας ένα πολεμικό κλίμα με την Τουρκία, που ναι μεν δεν προκαλέσαμε, αλλά δείχνουμε αποφασισμένοι να το διατηρούμε είτε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία είτε για την εξυπηρέτηση χυδαίων σκοπιμοτήτων, οικονομικών και μη. Ο εθνικισμός, όπως αποδεικνύει και η περίπτωση Όρμπαν, αποτελεί μια πολύ επικερδή μπίζνα κι όσο συνδυάζεται με την οικονομική δυσπραγία τόσο πιο επικίνδυνος θα γίνεται. Ιδίως όταν συντηρείται κι από εκείνους στην Αριστερά οι οποίοι θα όφειλαν να είναι οι πρώτοι που τον πολεμούν...