Ο Κυριάκος στην Αντίπαρο, η Νικολάου στην Κω, ο Δημάκης στη φυλακή, μια κοινωνία στον καναπέ...

Το δημόσιο χρήμα και η δεξιά έχουν αδελφική σχέση. Κι αν η οικογένεια Μητσοτάκη είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα, έρχονται ιστορίες όπως της γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σ. Νικολάου, η οποία θέλησε να κάνει δεκαήμερες διακοπές στην Κω με τα λεφτά μας, για να επιβεβαιώσουν ότι γι' αυτούς που έχουν διαχειριστεί την εξουσία σχεδόν αποκλειστικώς για έναν αιώνα τώρα η τσέπη τους και η τσέπη μας είναι ένα και το αυτό. Γι' αυτό και το μένος και η εκδικητικότητα που τους διακατέχει για τους συριζομαδουραίους που τους πήραν τη μπουκιά από το στόμα για τεσσεράμισι χρόνια. Γι' αυτό και το μυαλό τους έχει εστιάσει στο πώς θα μετατρέψουν τη διακυβέρνησή τους σε καθεστώς όσο γίνεται πιο γρήγορα και μέσω πρόωρων εκλογών...

Υπενθυμίζω ότι η Σ. Νικολάου ήταν εκείνη που έβαζε προσκόμματα στο να μεταφερθεί ο Βασίλης Δημάκης από τις φυλακές Γρεβενών στον Κορυδαλλό για να μπορεί να σπουδάσει. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, των εγκληματιών τού λευκού κολάρου να δείχνουν με το δάχτυλο τους φτωχοδιάβολους για όλα τα δεινά αυτού του πλανήτη. Το "μαζί τα φάγαμε", για παράδειγμα, των μνημονιακών χρόνων αποτέλεσε την κολυμβήθρα τού Σιλωάμ των φαύλων...

Όπως η δολοφονία ενός είναι έγκλημα και η δολοφονία όλων ονομάζεται θεός από τους πιστούς, έτσι και η κλοπή ενός πορτοφολιού στιγματίζεται από την κοινωνία μας- και δικαίως ως ένα βαθμό-, αλλά η εξαπάτηση εκατοντάδων χιλιάδων ή κι εκατομμυρίων από μία τράπεζα μπορεί και να συγχωρεθεί για να μην καταρρεύσει η οικονομία. Ο καπιταλισμός αναπαράγει τις ανισότητές του πιο γρήγορα κι από όσο παράγει νέες, συνεπώς ας μην τα βάζουμε και με την Σ. Νικολάου για λίγες ημέρες διακοπών. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για μια γυναίκα που μας προστατεύει από όσους μας ζητούν, έστω και με ανορθόδοξο τρόπο, να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας και την ασφάλεια που μας φτωχαίνει...

Κάθε ημέρα που δεν αποφασίζει εκλογές τον φέρνει πιο κοντά στην πτώση του...

Ο Κ. Μητσοτάκης αισθάνεται, και δικαίως, παγιδευμένος στη δήθεν επιτυχία του να ακούσει την επιστημονική κοινότητα και να μας κλειδώσει στα σπίτια μας. Αν θέλει να πάει άμεσα σε εκλογές, το βασικό του χαρτί θα είναι πως δεν πεθάναμε σαν τα κοτόπουλα όπως συνέβη στην προηγμένη Δύση σε αντίθεση με την Ελλάδα, την Αλβανία κι άλλα υπανάπτυκτα κράτη. Από τη στιγμή, όμως, που δεν διαθέτει κάποιο σοβαρό σχέδιο για τη δεύτερη φάση τής πανδημίας- ακόμα περιμένουμε, για παράδειγμα, τα διαγνωστικά τεστ-, δεν υπάρχει εμβόλιο ούτε κάποια προηγούμενη εμπειρία από άλλη χώρα- όπως στην πρώτη φάση, όταν αποφάσισε να κλείσει τα σχολεία, αφού πρώτα είχαν πεθάνει πάνω από χίλιοι άνθρωποι στη γειτονική Ιταλία- είναι λογικό ο πρωθυπουργός να φοβάται πως το κακό μπορεί να συμβεί τώρα...

Στο πεδίο τής οικονομίας, όπου η κατάσταση και σε επικοινωνιακό επίπεδο είναι χειρότερη για την κυβέρνηση κι έγινε ακόμα χειρότερη με το σκοιλ ελικικου, υπενθυμίζω ότι ο ρυθμός ανάπτυξης είχε υποχωρήσει ήδη από το τελευταίο τρίμηνο του 2019. Είναι βέβαιο ότι στο Μαξίμου θα ρίξουν την ευθύνη για την ύφεση, την ανεργία και το νέο μνημόνιο που έρχεται στον κοροναΐό. Φυσικά και η πανδημία φταίει για πολλά, όχι όμως και για την κυβερνητική επιλογή, γιατί περί αυτού πρόκειται, να εφαρμόσει την θεωρία τής ανοσίας τής αγέλης στο οικονομικό πεδίο...

Η προστασία τής πρώτης κατοικίας δεν μπορεί να είναι εσαεί γιατί τότε ευνοούνται και οι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Είχε, όμως, το χρόνο η κυβέρνηση να φέρει ένα νέο πλαίσιο που θα ξεχώριζε την ήρα από το στάρι αντί να τους παίρνει από την Πρωτομαγιά όλους η μπάλα.

Είχε, επίσης, το χρόνο η κυβέρνηση να ενισχύσει με πολύ μεγαλύτερα ποσά τούς μικρομεσαίους- νοικοκυριά κι επιχειρήσεις- ώστε όταν επανέλθουμε τρόπον τινά στην κανονικότητα να μην βρεθούν σε πολύ δυσχερή θέση, ιδίως σε σχέση με τους μεγάλους παίκτες. Επέλεξε, όμως, να στηρίξει αυτούς που τη στηρίζουν με χρήμα κι επικοινωνία, όπως αποδεικνύεται από το λεφτόδεντρο από το οποίο βρίσκει φράγκα μόνο για την ελίτ. Γι' αυτό και κάθε ημέρα που περνά κι ο Κ. Μητσοτάκης δεν αποφασίζει εκλογές φέρνει και πιο κοντά τη δίκαιη πτώση του...

Κοστολογημένα προγράμματα για το 2023 δεν μπορεί να φτιάξει ούτε ο Νοστράδαμος...

Αν είχαν επιτευχθεί έστω κατά το ήμισυ οι προγραμματικοί στόχοι όλων των κομμάτων όπως τους παρουσιάζουν στο λαό πριν τις εκλογές, αυτή η χώρα θα ήταν παράδεισος επί γης. Συνεπώς, προτιμώ να κρίνω με βάση του τι έχουν επιτύχει κι όχι του τι υπόσχονται για το μέλλον...

Οι 500.000 θέσεις εργασίας που τάζει, για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το "κανένας εργαζόμενος απλήρωτος" ή οι επενδύσεις που θα φέρουν νέες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας για τις οποίες δεσμεύεται η ΝΔ βεβαίως και είναι καλοδεχούμενα. Μόνο που το κυβερνητικό παρελθόν αμφότερων των διεκδικητών τής εξουσίας με αναγκάζει να μην κουβαλώ μαζί μου μεγάλο καλάθι...

Όσοι ισχυρίζονται πως τα κυβερνητικά προγράμματα είναι κοστολογημένα και, μάλιστα, πλήρως, απλώς μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Κι αυτό ανεξαρτήτως από το αν όντως έχει καταβληθεί προσπάθεια ώστε τα υπεσχημένα να μοιάζουν τουλάχιστον ρεαλιστικά. Ποιος μπορεί να ξέρει ποιες θα είναι οι πραγματικές συνθήκες τής ελληνικής, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας το καλοκαίρι τού 2023 ώστε να μιλά με βεβαιότητα για τις σημερινές του εκτιμήσεις; Μόνο όσοι γυρεύουν ψηφαλάκια, εκ δεξιών κι εξ ευωνύμων...

Αντιθέτως, πιο ρεαλιστικοί, έστω και φαινομενικώς, μοιάζουν οι στόχοι σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, για τη Συνταγματική Αναθεώρηση ή για τους πολιτικούς γάμους ομόφυλων ζευγαριών. Μόνο που κι εδώ απαιτείται πολιτική βούληση ώστε οι τομές που θα γίνουν να μην είναι επιφανειακές και να μην χρειάζεται να επανερχόμαστε κάθε τρεις και λίγο...

Γι' αυτό και οι ευρύτερες συναινέσεις στην επόμενη Βουλή είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Το μέχρι στιγμής καλό προεκλογικό κλίμα ας είναι οδηγός και για τη χρονική περίοδο από τις 8 Ιουλίου και μετά...

Η εθνική αυτοπεποίθηση κόντρα στον εθνικισμό...

Είναι όχι απλώς δικαίωμα, αλλά υποχρέωση ενός κόμματος να αντιτίθεται σε μια διεθνή συμφωνία τής χώρας που επιλύει ένα εθνικό θέμα, αν την θεωρεί επιζήμια. Αλίμονο, το ότι πρέπει να κλείνουμε ανοιχτές πληγές δεν σημαίνει πως αυτό θα γίνεται όπως όπως...

Όσοι, όμως, δεν υπερψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών το έπραξαν κατά βάση για μικροκομματικούς λόγους κι όχι ουσίας. Αυτό φαίνεται κι από τη συντριπτική πλειονότητα των ενστάσεων που κατάθεσαν στη Βουλή, οι οποίες αφορούσαν την τεχνική λεπτομέρεια της τεχνικής λεπτομέρειας, η οποία δεν καθορίζει το ουσιαστικό περιεχόμενο...

Δεν θα έπεφτα από τα σύννεφα, έστω κι αν πρόκειται για ιστορική υπόθεση, αν έφερνε μια κυβέρνηση της ΝΔ τις Πρέσπες προς κύρωση κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρισκόταν στα κάγκελα καταγγέλλοντάς τις ως επιζήμιες. Ο μικροκομματισμός σε αυτήν τη χώρα δεν γνωρίζει ιδεολογικά σύνορα, ιδίως λίγους μήνες πριν από μια σειρά εκλογικών διαδικασιών. Η σημερινή κυβέρνηση, ωστόσο, έχει μεγάλο δίκιο να ισχυρίζεται πως το μέλλον τής Ελλάδας εξασφαλίζεται καλύτερα μέσα από τη συνανάπτυξη με τους γείτονές της κι όχι με την αναμόχλευση ιστορικών παθών, που ειδικώς σε μια τόσο μπλεγμένη περιοχή όπως τα Βαλκάνια μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πολεμικές συρράξεις...

Η χώρα μας, ακόμα και ύστερα από μια δεκαετία άγριας λιτότητας και βαθιάς συρρίκνωσης του ΑΕΠ της, παραμένει η πιο πλούσια οικονομία τής περιοχής. Αρκεί μια επίσκεψη σε οποιοδήποτε από τα γειτονικά μας κράτη για να αντιληφθεί κανείς ότι στους περισσότερους τομείς τουλάχιστον, συμπεριλαμβανομένων των εισοδημάτων, βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερη θέση. Αντί, επομένως, να αντιμετωπίζουμε τις μελλοντικές προκλήσεις με κομπλεξισμό και φοβία θα ήταν προτιμότερο να αναπτύξουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση, η οποία ανοίγει δρόμους μακριά από τον εθνικισμό, που τόσο μας έχει ταλαιπωρήσει κι εξακολουθεί να μας ταλαιπωρεί...

Δεν φταίνε τα νεφελίμ για τις τράπεζες...

Η κυβέρνηση αποδίδει την πτώση των μετοχών των τραπεζών στην κερδοσκοπία. Ποιος ξέρει, αύριο μεθαύριο ενδεχομένως να κατηγορήσει τον ήλιο γιατί η γη περιστρέφεται γύρω από αυτό το φωτεινό άστρο ή να ανακαλύψει ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Οι αγορές θα κερδοσκοπούν όπως ακριβώς ο σκορπιός τού ανέκδοτου θα συνεχίσει να δηλητηριάζει το βάτραχο γιατί είναι στη φύση του...

Αν, όμως, οι αγορές τα έβλεπαν όλα ρόδινα στην ελληνική οικονομία, όπως τα βλέπουν στο Μαξίμου, θα τις είχαμε με το μέρος μας. Πώς να το κάνουν, όμως, αυτό όταν υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες νάρκες, όπως τα "κόκκινα" δάνεια και η μη βιωσιμότητα με το σημερινό δημογραφικό του ασφαλιστικού συστήματος, οι οποίες μπορούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα;...

Όσο οι τράπεζες παραμένουν επί ξυρού ακμής κι επομένως δυσκολεύονται να ανοίξουν τις κάνουλες χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί θα μοιάζουν περισσότερο με ευχολόγια. Οι αγορές, εξάλλου, δεν είναι ηλίθιες και γνωρίζουν ότι κυβέρνηση κι αντιπολίτευση θα ξεκινήσουν έναν πλειστηριασμό παροχών κατά τη διάρκεια της μακράς προεκλογικής περιόδου. Γιατί, επομένως, να εμπιστευτούν μια χώρα που χρεοκόπησε κι έχει ήδη βάλει τις βάσεις για τη νέα της χρεοκοπία με αθρόες, για παράδειγμα, κι αναξιοκρατικές προσλήψεις;...





  

It's always the economy stupid...

Συνιστά μονοδιάστατη ανάλυση να αποδίδουμε την θριαμβευτική επανεκλογή τού ακροδεξιού Β. Όρμπαν στην Ουγγαρία στην απάνθρωπη στάση του απέναντι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Αν η ουγγρική οικονομία δεν είχε ανακάμψει επί των ημερών του, όσους ξένους κι αν απόκλειε με τους φράχτες του, ακόμα κι αν άνοιγε στρατόπεδα συγκέντρωσης στα χιτλερικά πρότυπα, δεν θα είχε καταφέρει να διατηρηθεί στην εξουσία. Κι αυτό γιατί στην Ουγγαρία κι οπουδήποτε αλλού στον κόσμο το προλεταριάτο παραμένει λούμπεν δεν είναι η πιστή τήρηση, για παράδειγμα, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δίνει εκλογικές νίκες, αλλά η οικονομία, το πόσο γεμάτη ή άδεια είναι η τσέπη τού μέσου ψηφοφόρου όταν βρίσκεται στο παραβάν...

Αυτό, βεβαίως, ισχύει και για την Ελλάδα. Όσα πανηγύρια κι αν στήσει ο Αλ. Τσίπρας για την τυπική έξοδο από τα μνημόνια το καλοκαίρι, δεν θα κατορθώσει να πείσει κανέναν όσο η ανεργία παραμένει πάνω από το 20%, οι θέσεις εργασίας είναι ημιαπασχόλησης  και κακοπληρωμένες ή όσο οι φόροι και οι ασφαλιστικές και λοιπές εισφορές και χαράτσια βρίσκονται στα ύψη. Όσο η μεσαία τάξη θα εξακολουθεί να αισθάνεται το ζωνάρι σφιγμένο και την θηλιά περασμένη στο λαιμό της ο πρωθυπουργός θα αναβάλλει από μήνα σε μήνα κι από χρόνο σε χρόνο την εκλογική αναμέτρηση, με το πιθανότερο σενάριο να παραμένει η εξάντληση της τετραετίας...

Ούτε φυσικά θα μπορέσει να έρθει η ανάκαμψη αν δεν πάψουμε να συντηρούμε και μόνοι μας ένα πολεμικό κλίμα με την Τουρκία, που ναι μεν δεν προκαλέσαμε, αλλά δείχνουμε αποφασισμένοι να το διατηρούμε είτε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία είτε για την εξυπηρέτηση χυδαίων σκοπιμοτήτων, οικονομικών και μη. Ο εθνικισμός, όπως αποδεικνύει και η περίπτωση Όρμπαν, αποτελεί μια πολύ επικερδή μπίζνα κι όσο συνδυάζεται με την οικονομική δυσπραγία τόσο πιο επικίνδυνος θα γίνεται. Ιδίως όταν συντηρείται κι από εκείνους στην Αριστερά οι οποίοι θα όφειλαν να είναι οι πρώτοι που τον πολεμούν...