Δεν συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο όχι μόνο σε σύγκριση με την αρχαιότητα, το μεσαίωνα ή τους τελευταίους αιώνες, αλλά ακόμα και σε σχέση με τον 21ο αιώνα. Οι Αμερικανοί εισέβαλαν μετά από την 11η Σεπτεμβρίου στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, οργάνωσαν την "αραβική άνοιξη" και στήριξαν κάποια στιγμή ακόμα και τον ISIS στη Συρία. Έγινε ο κόσμος μας ασφαλέστερος και πιο ειρηνικός; Την απάντηση την ξέρετε...
Οι ΗΠΑ εδώ και πολλά χρόνια έχουν αυτόκλητα αναλάβει το ρόλο τού διεθνούς χωροφύλακα στο όνομα ενός πολύ αμφίβολου ηθικού πλεονεκτήματός τους. Μιλούν, για παράδειγμα, για την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στις αραβικές χώρες όταν ο ίδιος τους ο σημερινός πρόεδρος βρίσκεται στο Λευκό Οίκο έχοντας συγκεντρώσει μικρότερο αριθμό ψήφων από την ανθυποψήφιά του το 2016 κι όταν ο πρόεδρός τους το 2001 είχε εκλεγεί για μερικές εκατοντάδες ψήφους που του είχε χαρίσει ο κυβερνήτης αδερφός του. Η χώρα όπου ακόμα ισχύει η θανατική ποινή, όπου μαύροι σκοτώνονται για ψύλλου πήδημα από λευκούς αστυνομικούς κι όπου οι κοινωνικές ανισότητες είναι κραυγαλέες οφείλει πρώτα μια βαθιά ενδοσκόπηση πριν δείξει με το δάχτυλο οποιοδήποτε άλλο κράτος δεν φτάνει τα δήθεν δικά της υψηλά στάνταρ...
Τα χέρια τού Μπ. αλ Άσαντ είναι βουτηγμένα στο αίμα των Σύριων, όπως παλιότερα των ταλιμπάν στα χέρια των Αφγανών, του Σαντάμ στων Ιρακινών και του Γκαντάφι στων Λίβυων. Η κατάρρευσή τους, ωστόσο, πόσο βοήθησε τις χώρες τους να βρουν το βηματισμό τους και την παγκόσμια κοινότητα να μην φοβάται τον κάθε "λύκο", μοναχικό ή όχι, ο οποίος είναι έτοιμος να σκορπίσει τον θάνατο με μια τρομοκρατική του ενέργεια;...
Η διεθνής επέμβαση μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο όταν μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα, όχι όταν τα κάνει χειρότερα, όπως και σήμερα στην περίπτωση της Συρίας. Ας καταλάβει κάποτε η Δύση ότι μπορεί και να μην είναι ο παράδεισος που πιστεύει η ίδια ότι είναι και θέλει να εμφυτεύσει κι αλλού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου