"Να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ"...

Ο θάνατος του Γιώργου Μπαλταδώρου επιβεβαιώνει άλλη μια εθνική παθογένεια, την αναζήτηση ηρώων σε κάθε ευκαιρία. Κι ως γνωστόν, αλίμονο στα έθνη που χρειάζονται ήρωες. Έχουμε, όμως, τόσο πολύ χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο χαρακτηρισμό που στο τέλος στερεύουμε από επίθετα.

Μην ξεχνάτε, άλλωστε, πως για πολλούς ανάμεσά μας ακόμα και οι δύο Έλληνες αξιωματικοί που βρίσκονται στις φυλακές Αδριανούπολης είναι ήρωες μολονότι όλα ξεκίνησαν είτε από δικό τους λάθος είτε από απαγωγή τους κατά την ώρα που επιτελούσαν το επαγγελματικό καθήκον τους. Πληρώνονται, δηλαδή, για να βρίσκονται στα σύνορα του Έβρου κι αυτό από μόνο του θα έπρεπε να μας κάνει να αναρωτιόμαστε, πολλώ δε μάλλον όταν δεν πληροφορούμαι κανένα βασανισμό τους από το τουρκικό καθεστώς για να αποκαλύψουν κρατικά μυστικά...

Ακούω ήδη τις ιαχές σας: "Αφού δεν χρειάζεται ηρωισμός, αλλά επαγγελματική ευσυνειδησία για να κάνεις τις δουλειές των πιλότων και των αξιωματικών γιατί δεν τις κάνεις εσύ"; Ο Μπαλταδώρος και οι υπόλοιποι Έλληνες πιλότοι είναι πολύ γενναίοι, αφού ελάχιστοι συνάδελφοί τους στον κόσμο αναγκάζονται να πετούν καθημερινώς με αεροσκάφη που είναι ελλιπώς συντηρημένα για να αναχαιτίζουν εχθρικά πολεμικά αεροπλάνα. Και γι' αυτό και μόνο τους βγάζω το καπέλο...

Τους συμπεριλαμβάνω στην ευρεία κατηγορία των ηρώων γιατί διακινδυνεύουν τη ζωή τους σε καθημερινή βάση δίχως τα υλικά ανταλλάγματα να είναι σπουδαία ή σε αντιστοιχία με τον κίνδυνο στον οποίο θέτουν τη ζωή τους. Οι αξιωματικοί, ωστόσο, στον Έβρο αποτέλεσαν θύματα των περιστάσεων, όπως τόσες φορές άλλωστε αποτελούν οι απλοί πολίτες όταν οι πολιτικές ηγεσίες οραματίζονται τη δόξα τους πάνω στο αίμα των άλλων...

Μακάρι ο θάνατος του Γιώργου Μπαλταδώρου να ήταν ο τελευταίος στο Αιγαίο ο οποίος να σχετίζεται με μια "προαιώνια" αντιπαλότητα η οποία έχει γεννήσει μυριάδες τραγωδίες. Θα ήμουν αφελής όμως αν πίστευα ότι αύριο θα σταματούσαν οι παραβάσεις και παραβιάσεις από τα τουρκικά αεροσκάφη ή τα επεισόδια τα οποία μπορεί να γίνουν και θερμά.

Πολλώ δε μάλλον όταν όλη η νοτιοανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή μυρίζουν μπαρούτι κι όταν τέτοιοι θάνατοι αντί να μας κάνουν να σκεφτόμαστε την ειρήνη ανακυκλώνουν πολεμοκάπηλους εθνικισμούς. Κι αυτή είναι η μεγάλη ήττα δύο λαών, του ελληνικού και του τουρκικού, που θα έπρεπε μέχρι τώρα να έχουν καταλάβει ότι η γεωγραφία τούς επιβάλλει να μάθουν να ζουν σεβόμενοι ο ένας τον άλλο κι όχι να υποκύπτουν σε δεκάρικους μίσους ένθεν κακείθεν...