Αυτό που απαιτείται από την πολιτεία είναι ο αυστηρός έλεγχος λειτουργίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων και πιστοποίησης των σπουδών τους ώστε να διασφαλίζεται ότι το πτυχίο που παίρνει κάποιος από αυτά δεν είναι απλώς αγορασμένο με τα λεφτά τού μπαμπά και της μαμάς και πως τηρείται έστω η στοιχειώδης εργατική νομοθεσία για όσους απασχολούνται σε αυτά. Από την άλλη, βεβαίως, ο Κ. Μητσοτάκης παριστάνει πως λησμονεί ότι τα κορυφαία ευρωπαϊκά πανεπιστήμια είναι δημόσια και πως η γνώση δεν μπορεί να συνδέεται αποκλειστικώς με την αγορά γιατί τότε δεν διαμορφώνουμε πολίτες, αλλά πρόθυμους υπάλληλους να υπηρετούν με κάθε θυσία των δικαιωμάτων τους τα αφεντικά τους. Η εξειδίκευση είναι απαραίτητη, αλίμονο όμως αν προσφέρουμε στους φοιτητές μόνο το δένδρο και δεν τους αφήνουμε να δουν και το δάσος. Είναι κάπως έτσι που ο ατομισμός επικρατεί και οι κοινωνίες αυτοαναιρούνται στο ιδεοληπτικό πρότυπο του νεοφιλελευθερισμού...
Προφανώς και η ιδεολογία παίζει κορυφαίο ρόλο και στην Παιδεία. Κι αν προσωπικώς με απωθεί το ατομοκεντρικό μοντέλο που προωθεί ο πρόεδρος της ΝΔ και η ισοπεδωτική του αντίληψη για τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, που παρά τις σοβαρές ελλείψεις τους σε υποδομές και νοοτροπία είναι από τα καλύτερα στην Ευρώπη ως προς το επίπεδο των σπουδών τους, μου είναι το ίδιο αποκρουστική και η ηρωοποίηση νοοτροπιών που μας κρατάνε σιδηροδέσμιους στο παρελθόν. Η πολιτειακή και κοινωνική παραδοχή ότι στα πανεπιστήμια μπορεί να κάνει ο καθένας τού κεφαλιού του, η οποία στην ουσία αναιρεί τη δυνατότητα αυτεπάγγελτης παρέμβασης των αστυνομικών Αρχών, τα κομματικά παιχνίδια των φοιτητοπατέρων με πρόθυμους καθηγητές ή η έλλειψη στοιχειώδους προγραμματισμού δεν μας επιτρέπουν τον εφησυχασμό. Το έχω γράψει πολλές φορές, το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν κινδυνεύει από το ιδιωτικό, αλλά από τον κακό του εαυτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου