Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Τα εγγόνια των δοσίλογων μιλούν για πατριωτισμό στα εγγόνια των μαχητών τού ΕΑΜ...

Ο πατριωτισμός, όπως και κάθε άλλο συναίσθημα, είτε μένει απλώς στα λόγια είτε μετουσιώνεται σε καθημερινή πράξη είτε χρησιμοποιείται με περισσή υποκρισία. Με αφορμή τα εκατόχρονα του ΚΚΕ διαβάζω κάποιες αναλύσεις κι ερωτήματα που τίθενται για το κατά πόσο το κόμμα είναι πατριωτικό ή όχι, λες και βρισκόμαστε στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια κι έχει την υποχρέωση να αποδεικνύει ότι αγαπά την Ελλάδα περισσότερο από τα υπόλοιπα κόμματα. Οι εθνοφρουροί κρατάνε για λογαριασμό τους, βλέπετε, τα κλειδιά τής πατριδοκαπηλίας...

Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστώ τον Περισσό για το σταλινισμό του, την ιδεοληπτική του εμμονή σε πρακτικές που βεβήλωσαν το μαρξιστικό- λενινιστικό όραμα και την αδυναμία του να προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε εποχής, που δεν είναι ίδιες σε σημαντικό βαθμό με αυτές κατά την ίδρυσή του. Και η ίδια η ιστορία του, εξάλλου, δεν ήταν πάντοτε γραμμένη με χρυσά γράμματα κι αρκετές φορές αντιμετώπισε με φασιστικό τρόπο όσους αντιδρούσαν στην επίσημη γραμμή. Αλίμονο, όμως, αν ζητάνε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων τα παιδιά και τα εγγόνια των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών από τα παιδιά και τα εγγόνια των μαχητών τής Εθνικής Αντίστασης... 

Ο κομμουνισμός έχει ένα διεθνιστικό χαρακτήρα, αφού γι' αυτόν ο πόλεμος είναι πρωτίστως ταξικός κι όχι εθνικός. Κι έχει δίκιο! Οι Έλληνες εργάτες ή οι μικρομεσαίοι, για παράδειγμα, στις ημέρες μας έχουν πολύ περισσότερα να χωρίσουν από τους Έλληνες πλουτοκράτες παρά από τους Τούρκους εργάτες ή μικρομεσαίους. Το μεγαλύτερο ζήτημα παγκοσμίως, μαζί με την κλιματική αλλαγή, είναι αυτό της ανισοκατανομής τού πλούτου και των ευκαιριών για παραγωγή νέου. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ μεγαλύτερη η προδοσία εκείνων των κομμάτων που στο όνομα του λαού υπερασπίζονται στην ουσία την ελίτ από την όποια προδοσία τού ΚΚΕ γιατί κάποτε στήριξε την ιδέα τής αυτόνομης Μακεδονίας, από την οποία έτσι κι αλλιώς έχει υπαναχωρήσει εδώ και δεκαετίες με συνέπεια να συμπεριφέρεται σήμερα με κομπλεξισμό απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών...


1 σχόλιο:

gkagkarin είπε...

ο καλύτερος αντικομουνισμός είναι αυτός που τάχα τον κάνεις από τα "μέσα".