Ίσως στον 22ο αιώνα να έρθει και στα μέρη μας ο Διαφωτισμός...

Ο Αλ. Τσίπρας κι ο Ιερώνυμος πέτυχαν μια win win εμπορική συμφωνία με πολιτική ουρά: ο πρωθυπουργός μπορεί να ισχυρίζεται πως τακτοποιεί ζητήματα που καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν δεν άγγιξε κι ο αρχιεπίσκοπος πως επιλύει εξωδικαστικά εκκρεμότητες που διαφορετικά θα κατάληγαν σε μακροχρόνιες δικαστικές διενέξεις με αμφίβολα αποτελέσματα. Κι όπως σε κάθε εμπορική συμφωνία όπου αξιωματικά ο σκοπός είναι το κέρδος η Αριστερά και η χριστιανοσύνη δεν έχουν καμία σχέση ώστε να πρέπει να εμπλέκεται το όνομά τους στη μικροκομματική αντιπαράθεση...

Δεν έχω αμφιβολία πως ο μακαρίτης Χριστόδουλος δεν θα προχωρούσε σε οποιαδήποτε συμφωνία με μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Στη δική του σκοταδιστική αντίληψη, άλλωστε, ακόμα κι ο Κ. Σημίτης έμοιαζε με τον Τσε Γκεβάρα.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο Ιερώνυμος δεν υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της εκκλησίας και των τραγοπαπάδων της πολύ επιτυχημένα. Πέτυχε, άλλωστε, το κυριότερο, να μην προχωρήσουμε ούτε αυτήν τη φορά στο διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας, πέρα από κάποιες μικροαλλαγές για να μπορεί να λέει η κυβέρνηση στο αριστερό της ακροατήριο πως δεν το πρόδωσε...

Όλη αυτή η ιστορία, ωστόσο, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πόσα άλματα πρέπει να κάνει η Ελλάδα για να προσεγγίσει τον 21ο αιώνα. Την ίδια στιγμή που υπερηφανευόμαστε για το ότι είμαστε η μήτρα τού δυτικού πολιτισμού αρνούμαστε ακόμα το Διαφωτισμό κι ασπαζόμαστε αντιλήψεις και νοοτροπίες που έρχονται από προηγούμενους αιώνες, τις οποίες βαφτίζουμε παράδοση για να κρύβουμε την οπισθοδρομικότητά μας...

Φυσικά και είναι ζητούμενο να προσεγγίσουμε έστω το ΑΕΠ των πιο πλούσιων κρατών τής Ευρώπης. Είναι, όμως, πιο επείγον να δομήσουμε παραλλήλως και μια φιλελεύθερη με την έννοια του πλήρους σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων κι άρα ουδετερόθρησκη πολιτεία όπου δεν θα συνεδριάζουν μερικοί ρασοφόροι για να αποφασίζουν πώς θα νομοθετεί η νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση και το νομίμως εκλεγμένο Κοινοβούλιο...