Αν υπάρχουν- που για ορισμένους τουλάχιστον ισχύει- βάσιμες ενδείξεις ενοχής πολιτικών προσώπων σε υποθέσεις διαφθοράς (και) στο χώρο τής Υγείας είναι εκ των ων ουκ άνευ η σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής για την περαιτέρω διερεύνησή τους, όπως άλλωστε απαιτεί η νομοθεσία. Αν, δηλαδή, κάποιοι- ιδίως εκμεταλλευόμενοι την πολιτική εξουσία που τους παραχωρήθηκε από το λαό- έχουν βάλει το χέρι στο μέλι δεν είναι δυνατό να γλιτώσουν με το επιχείρημα πως βρισκόμαστε λίγο πριν από εκλογές κι άρα υπάρχουν και κομματικές σκοπιμότητες πίσω από το κυνήγι τους. Μόνο οι ένοχοι σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο...
Όποιος, όμως, πιστεύει ότι είναι τυχαίο ότι η Συνταγματική Αναθεώρηση έρχεται στη Βουλή αυτήν τη χρονική περίοδο, μαζί με την ταυτόχρονη κορύφωση της κυβερνητικής διάθεσης για πάταξη της διαφθοράς και για διαφάνεια παντού, μάλλον χαρακτηρίζεται από αφέλεια. Από τη στιγμή που η οικονομία δεν πηγαίνει τόσο καλά όσο το θέλει η προπαγάνδα τού Μαξίμου και η έξοδος από την επιτροπεία είναι τόσο ουσιαστική ώστε ακόμα συζητάμε με τους Θεσμούς για το αν θα περικοπούν ή όχι οι συντάξεις είναι λογικό η σκανδαλολογία να μετατραπεί σε σημαία ευκαιρίας από τον Αλ. Τσίπρα στην απόπειρα πολιτικής του διάσωσης. Και είναι κρίμα γιατί η ουσιαστική διερεύνηση πολλών σκοτεινών υποθέσεων θυσιάζεται στις μυλόπετρες του μικροκομματικού παιγνίου...
Κι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα κατά την οποία πουθενά στον ορίζοντα δεν είναι ευδιάκριτη η συζήτηση για το αναπτυξιακό μοντέλο τής μεταμνημονιακής εποχής, που θα έπρεπε να βρίσκεται στην κορυφή τής ατζέντας όλων των κομμάτων, πολλώ δε μάλλον όταν βρισκόμαστε στην αρχή μιας μακρόσυρτης προεκλογικής περιόδου στην οποία θα κυριαρχήσει η πόλωση. Τους ψηφοφόρους ενδιαφέρει περισσότερο πώς θα διασφαλιστεί η βιώσιμη ανάπτυξη με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης από το πώς θα εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή αν ο Αδ. Γεωργιάδης εκτός από ένας ακροδεξιός φωνακλάς είναι και διεφθαρμένος. Μόνο που για μια ακόμα φορά οι προτεραιότητες της πολιτικής μας ηγεσίας είναι αναντίστοιχες με αυτές του λαού, με την πραγματική δημοκρατία να απειλείται κι από εκείνους που βαυκαλίζονται πως συναπαρτίζουν το δημοκρατικό τόξο...
Όποιος, όμως, πιστεύει ότι είναι τυχαίο ότι η Συνταγματική Αναθεώρηση έρχεται στη Βουλή αυτήν τη χρονική περίοδο, μαζί με την ταυτόχρονη κορύφωση της κυβερνητικής διάθεσης για πάταξη της διαφθοράς και για διαφάνεια παντού, μάλλον χαρακτηρίζεται από αφέλεια. Από τη στιγμή που η οικονομία δεν πηγαίνει τόσο καλά όσο το θέλει η προπαγάνδα τού Μαξίμου και η έξοδος από την επιτροπεία είναι τόσο ουσιαστική ώστε ακόμα συζητάμε με τους Θεσμούς για το αν θα περικοπούν ή όχι οι συντάξεις είναι λογικό η σκανδαλολογία να μετατραπεί σε σημαία ευκαιρίας από τον Αλ. Τσίπρα στην απόπειρα πολιτικής του διάσωσης. Και είναι κρίμα γιατί η ουσιαστική διερεύνηση πολλών σκοτεινών υποθέσεων θυσιάζεται στις μυλόπετρες του μικροκομματικού παιγνίου...
Κι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα κατά την οποία πουθενά στον ορίζοντα δεν είναι ευδιάκριτη η συζήτηση για το αναπτυξιακό μοντέλο τής μεταμνημονιακής εποχής, που θα έπρεπε να βρίσκεται στην κορυφή τής ατζέντας όλων των κομμάτων, πολλώ δε μάλλον όταν βρισκόμαστε στην αρχή μιας μακρόσυρτης προεκλογικής περιόδου στην οποία θα κυριαρχήσει η πόλωση. Τους ψηφοφόρους ενδιαφέρει περισσότερο πώς θα διασφαλιστεί η βιώσιμη ανάπτυξη με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης από το πώς θα εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή αν ο Αδ. Γεωργιάδης εκτός από ένας ακροδεξιός φωνακλάς είναι και διεφθαρμένος. Μόνο που για μια ακόμα φορά οι προτεραιότητες της πολιτικής μας ηγεσίας είναι αναντίστοιχες με αυτές του λαού, με την πραγματική δημοκρατία να απειλείται κι από εκείνους που βαυκαλίζονται πως συναπαρτίζουν το δημοκρατικό τόξο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου