Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

Αν ο Χίτλερ είχε το μηχανισμό Μητσοτάκη θα κυβερνούσε και μετά το ’45...


Αν ο Χίτλερ διέθετε τον επικοινωνιακό μηχανισμό τού Κ. Μητσοτάκη ενδεχομένως να μην χρειαζόταν να αυτοκτονήσει το 1945, αλλά θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά τη Γερμανία μολονότι ηττημένος ενός παγκοσμίου πολέμου. Ο πρωθυπουργός άργησε ένα μήνα να αποφασίσει το κλείσιμο των εκκλησιών φοβούμενος το πολιτικό κόστος και την εσωκομματική του ακροδεξιά, αλλά όταν το έκανε, περίσσεψαν τα μπράβο από εκείνους που μόλις πριν μερικές ημέρες είχαν αναβιώσει την εμφυλιοπολεμική ρητορική με αφορμή την απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να πρυτανεύσουν η λογική και η επιστήμη έναντι της θρησκοληψίας, προκειμένου να μην μετράμε φέρετρα όπως στην Ιταλία. Όταν, όμως, διαθέτεις ένα μιντιακό σύστημα, αδρώς χορηγούμενο από την ολιγαρχία, έτοιμο να σε υπερασπιστεί ακόμα και στις πιο τραγικές σου στιγμές τότε μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και να παριστάνεις τον ηγέτη...


Ο Αλέξης Τσίπρας ακόμα κυνηγιέται από τα μίντια για το «όχι» που έγινε «ναι» το καλοκαίρι τού 2015, παρόλο που μετά από την «κωλοτούμπα» πήγε σε εκλογές. Η μεταστροφή, ωστόσο, του Κ. Μητσοτάκη σε μια σειρά ζητημάτων- π.χ. Συμφωνία Πρεσπών, προσφυγικό, δημόσιο σύστημα Υγείας- αντιμετωπίζεται ως κάτι για το οποίο ο πρωθυπουργός δεν χρειάζεται να απολογείται. «Κυριάκος είναι κι ό,τι θέλει κάνει, αφού τον εξέλεξε ο λαός για μια τετραετία», σου λένε οι ουκ ολίγοι σφουγγοκωλάριοί του και καθαρίζουν...


Πολλοί εκφράζουν την αισιοδοξία τους για το ότι η επέλαση του κοροναΐού θα λειτουργήσει διδακτικώς στον ελληνικό λαό, ο οποίος θα γίνει πιο αλληλέγγυος και υποστηρικτικός σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι περισσότεροι, πάντως, από αυτούς ψήφισαν ΝΔ, ξεχνώντας πως είναι αυτό το κόμμα μαζί με το ΠΑΣΟΚ που μας χρεοκόπησε, και βεβαίως τιμώρησαν το ΣΥΡΙΖΑ γιατί έδειξε μεγαλύτερη έγνοια για τους φτωχούς σε σχέση με τη μεσαία τάξη...


Η Ελλαδα δεν χρειαζόταν τον κοροναΐό για να αφυπνιστεί, μόλις βγήκε από δεκαετή άγρια λιτότητα. Ποιος ξέρει, όταν ενσκήψουν και οι ακρίδες ίσως πάρουμε επιτέλους το μάθημά μας...


Δεν υπάρχουν σχόλια: