Ουδείς ασυμβίβαστος, εκτός από τον Γλέζο...

Ο άνθρωπος που κατέβασε τη ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη δικαιούταν να αποχωρήσει από το ΣΥΡΙΖΑ το 2015 μετά από το συμβιβασμό τού τρίτου μνημονίου. Όντας ο ίδιος ασυμβίβαστος επί τόσες δεκαετίες είχε κάθε δικαίωμα να μην θέλει να σχετιστεί με οποιαδήποτε υπαναχώρηση. Σε αντίθεση, όμως, με πολλά πρώην στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ, που από τότε θεωρούν τον Αλέξη Τσίπρα κάτι ανάμεσα σε Εφιάλτη και Ιούδα, ο Μανώλης Γλέζος είχε την έμφυτη και την επίκτητη λόγω εμπειρίας γενναιοδωρία να αντιληφθεί ότι ο τότε πρωθυπουργός, με τον οποίο άλλωστε διατήρησε πολύ καλή σχέση μέχρι το τέλος, μπορεί να έκανε λάθος, αλλά δεν πρόδωσε...

Όταν η πασιονάρια από τα Lidl Ζ. Κωνσταντοπούλου δεν επέτρεπε στον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι στο Δίστομο ο Μανώλης Γλέζος ήταν εκεί για να απονείμει τη συγχώρεση που οι άκαπνοι αρνούνται. Συγχώρεση, όμως, με διαρκές το αίτημα για απονομή δικαιοσύνης, όπως συμβολοποιήθηκε στον αγώνα του για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Μολονότι ο ίδιος φυλακίστηκε κι εξορίστηκε επί χρόνια, δεν κράτησε κακία στους διώκτες του, τους άπλωσε χείρα φιλίας στο όνομα της εθνικής ομόνοιας, κρατώντας όμως πάντοτε το λάβαρο της επανάστασης απέναντι σε ό,τι μας εξαθλιώνει...

Ο Μανώλης Γλέζος διέσχισε σχεδόν ολόκληρο έναν αιώνα κατά τον οποίο η ανθρωπότητα απόδειξε ότι είναι ικανή για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Λένε πως τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους κι αυτό ισχύει. Ο Μανώλης Γλέζος θα αντικαθίσταται κάθε ημέρα σε κάθε γωνιά τής οικουμένης από ανθρώπους που δεν αντέχουν την αδικία. Θα παραμείνει, όμως, ο αξέχαστος κι ασυμβίβαστος ήρωας που θα καλεί με το παράδειγμα της ζωής του στην ανυπακοή, που έχει ανάγκη το είδος μας για να μην εξαφανιστεί κάτω από το βάρος τής αυτοκαταστροφής του...

Υ.Γ. Είχα την τιμή να πάρω δύο συνεντεύξεις από τον Μανώλη Γλέζο. Και τις δύο φορές μου φέρθηκε με ζεστασιά- δεν θα ξεχάσω τα μαχητικά του λόγια και τη δυνατή του χειραψία-, αυτήν την θερμότητα του αγωνιστή που κι ο θάνατος ακόμα είναι ανίκανος να παγώσει.