Θείοι κι ακοινώνητοι...

Η καλή ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο είτε για να μην αρρωστήσει κάποιος είτε για να θεραπευτεί από μία αρρώστια. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν αμφιβάλλω πως η βαθιά θρησκευτική πίστη μπορεί να βοηθά τον πιστό να ξεπερνά δυσκολίες όπως ο κοροναΐός. Η ευνομούμενη, όμως, πολιτεία, ιδίως αν παριστάνει την ανεξίθρησκη, δεν μπορεί να βασίζεται στο βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών της ώστε να επιτρέπει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, μαζικές εκδηλώσεις όπως η θεία κοινωνία ή ο εκκλησιασμός...

Θα ήμουν αφελής αν πίστευα ότι πίσω από την απόφαση της ιεράς συνόδου κρύβεται μόνο η αγωνία για να μην τρωθεί το θρησκευτικό συναίσθημα του ποιμνίου της. Εδώ μιλάμε για μια ξεκάθαρη επίδειξη εξουσίας από μια επιχείρηση- περί αυτού στην ουσία πρόκειται- που έχει καλομάθει να της κάνουν όλα τα χατίρια, δεξιοί κι Αριστεροί κυβερνώντες. Είναι τέτοιος, μάλιστα, ο βαθμός αποθράσυνσής της που δεν διστάζει να παίξει και με ένα θέμα δημόσιας υγείας για να επιβεβαιώσει ποιος είναι το αφεντικό σε αυτήν τη βαθιά φονταμενταλιστική χώρα...

Την ίδια ώρα, έχουν βρει πάτημα τα πιο συντηρητικά στοιχεία τής κοινωνίας μας, που δεν είναι και λίγα αν λάβουμε υπόψη τον κακό χαμό στον Έβρο και στα νησιά, να μας πουν πως αυτά συμβαίνουν όταν αφήνουμε το σπίτι και την οικογένειά μας και βγαίνουμε στους δρόμους ή ταξιδεύουμε. Ναι, ο κοροναΐός είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος από πολλές απόψεις.

Ας μην του επιτρέψουμε, όμως, όχι μόνο να μας γεμίσει με φόβο, αλλά και να μας επιστρέψει σε έναν απομονωτισμό που είναι τόσο ξένος με τις δυνατότητες που μας προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Η αντίληψη, άλλωστε, ότι η ευτυχία βρίσκεται σε κλειστά φρούρια είναι που μας έχει γεμίσει με τόσο μίσος και στη διαχείριση του προσφυγικού...