Αν πάρει κανείς στα σοβαρά τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης- που λόγω εγκλεισμού έχουν γίνει ακόμα πιο κυρίαρχα- θα πιστέψει ότι οι περισσότεροι Έλληνες βρίσκονται στους δρόμους, στα εξοχικά τους, στις παραλίες και στις πλατείες, πάντως όχι στα σπίτια τους. Η πραγματικότητα είναι, όμως, πολύ διαφορετική, αφού οι περισσότεροι έχουν πειθαρχήσει στις εντολές τής επιστημονικής κοινότητας. Η κυβέρνηση, ωστόσο, χτίζει το δικό της «μαζί τα φάγαμε» προκειμένου να αποδυναμώσει από τώρα οποιαδήποτε κριτική για τις δικές της ανεπάρκειες στην πρόσληψη προσωπικού και στην προστασία του, στην επίταξη του ιδιωτικού τομέα, στη δημιουργία νέων ΜΕΘ ή στα αναγκαία τεστ στον πληθυσμό...
Η ατομική ευθύνη είναι η κορωνίδα των ευθυνών. Αλίμονο αν περιμένουμε από το κράτος- πατερούλη ή τον αφέντη- τύραννο να μας επιβάλλουν τη συνειδητοποίηση ότι δεν βρισκόμαστε μόνοι μας σε αυτόν τον κόσμο, αλλά συμβιώνουμε σε κοινωνίες. Όπως, όμως, και την περίοδο των μνημονίων δεν πληρώσαμε όλοι αναλόγως με τη συνδρομή μας στη χρεοκοπία τής χώρας τω αυτώ και σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από μία μειονότητα ανεύθυνων για να υλοποιεί μνημονιακές πολιτικές στα εργασιακά, για παράδειγμα, οι οποίες πολύ αμφιβάλλω αν τις πάρει πίσω μετά από την κρίση. Αφήστε που στο μεταξύ οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που όλοι τους σήμερα είναι εν δυνάμει άνεργοι με την αναστολή συμβάσεων που επινόησε η κυβέρνηση, δεν θα μπορούν να γυρίσουν το χρόνο πίσω και να ζητήσουν τις δουλειές που έχασαν...
Αναλογικώς το ίδιο ισχύει με τις ευθύνες τής ελληνικής κυβέρνησης σε σύγκριση με τις αντίστοιχες της ΕΕ, οι οποίες είναι πολλαπλάσιες. Για ποια ενωμένη Ευρώπη μιλάμε όταν τα κράτη- μέλη της κλείνουν τα σύνορά τους το ένα στο άλλο σε κάθε ευκαιρία;...
Πριν ήταν το προσφυγικό, τώρα είναι ο κοροναΐός η αφορμή, η ουσία όμως είναι ίδια κι εν μέρει εξηγεί γιατί η Ευρώπη έχει πληρώσει την πανδημία περισσότερο από κάθε άλλη ήπειρο. Ακριβώς γιατί δεν έχει αποκτήσει ούτε σκέφτεται να αποκτήσει τις δομές ενός κράτους, αλλά περιορίζεται σε μια ομοσπονδία κρατών που το καθένα προτάσσει το δικό του συμφέρον έναντι του συνόλου τής ΕΕ. Έπρεπε, εξάλλου, να καταστραφεί το σύμπαν για να συνειδητοποιήσουν στις Βρυξέλλες, δηλαδή στο Βερολίνο, ότι η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία μπορεί να είναι ανεκτή εν μέσω καλοκαιρίας, αλλά όχι και στην καταιγίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου