Μακάρι η Ελλάδα να είχε φιλελεύθερη παράταξη...

Θα ήταν ευχής έργο αν ο ένας από τους δύο μεγάλους πόλους τού κομματικού μας συστήματος ήταν ο φιλελεύθερος. Δυστυχώς, όμως, είναι συντηρητικός, έως ακροδεξιός. Η στάση των ευρωβουλευτών τής ΝΔ, Θ. Ζαγοράκη και Στ. Κυμπουρόπουλου σε ψηφοφορίες για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τις αμβλώσεις αντιστοίχως δεν ήταν "απλώς" λάθη. Η προσέλκυση ψηφοφόρων με ακραίες συντηρητικές απόψεις αποτελεί κορυφαία στρατηγική προτεραιότητα του Κ. Μητσοτάκη κι αυτό φαίνεται όλο και περισσότερο...

Καθένας μας έχει το δικαίωμα του ιδεολογικού του αυτοπροσδιορισμού. Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, μπορεί να πιστεύει ότι είναι ή και να είναι φιλελεύθερος. Μεγαλύτερη σημασία έχει, ωστόσο, τι πολιτικές υλοποιείς όταν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τη διαφορά, όταν έχεις δηλαδή εξουσία. Κι ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι στα κοινωνικά ζητήματα άγεται και φέρεται από αναχρονιστικές αντιλήψεις που αποτελούν κίνδυνο και για τη δημοκρατία μας...

Αρκετοί προοδευτικοί αποδεικνύονται στην πράξη συντηρητικοί όταν τα ζητήματα αφορούν το στενό τους περιβάλλον. Ομοίως, πολλοί συντηρητικοί αποδεικνύονται υποκριτές όταν απαιτούν την πιστή εφαρμογή των νόμων από τους άλλους, ακόμα κι όταν είναι σκληροί κι άδικοι, αλλά είναι πιο ελαστικοί όσον αφορά τον εαυτό τους. 

Το είδαμε με τον Μητσοτάκη στην Πάρνηθα και στην Ικαρία και πιο πρόσφατα με τον Αδ. Γεωργιάδη και τη βάφτιση  παιδιού ανθρώπου που υποτίθεται πως τον ελέγχει. Αυτή η κυβέρνηση, πάντως, ξεχωρίζει για το ότι πιστεύει ότι στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης η υποκρισία σου μπορεί να κρυφτεί από την αλαζονεία σου. Κι εκεί είναι που την έχει ήδη πατήσει...