Λένε κάποιοι πως κακώς πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ στην παγίδα, με μόνο επιχείρημα, στην ουσία, δημοσκοπήσεις που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο αποτυπώνονται. Αναρωτιέμαι, όμως, αν θα όφειλε ένα προοδευτικό κόμμα να μείνει σιωπηλό, πολλώ δε μάλλον να στοιχίζεται με την κυβερνητική στάση, απέναντι στην τουρκοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τής χώρας μόνο και μόνο για να μην δημιουργεί αφορμές στο Μαξίμου και στα φιλικά του μίντια για να το συκοφαντούν. Τι νόημα θα είχε να κυβερνήσει ένα τέτοιο κόμμα αν φοβόταν να αναμετρηθεί με τα χυδαία αντανακλαστικά τού πλήθους, αν απλώς τσουλούσε μαζί με την κοινή γνώμη από το ένα στερεότυπο στο άλλο αντί να επιχειρεί να τα ανατρέπει;...
Υπενθυμίζω, εξάλλου, στους λάτρεις των δημοσκοπήσεων ένα παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν που βρίσκει αναλογίες με το σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το πρώτο μνημόνιο το Μάιο του 2010, αλλά μέχρι και το καλοκαίρι τού 2011, ένα χρόνο δηλαδή μετά, παράμενε πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Είναι λογικό οι πολίτες σε περιόδους κρίσης να μένουν παγωμένοι κι ως προς την ψήφο τους, περιμένοντας να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός.
Μόλις, όμως, αντιληφθούν τη μονιμότητα της δεινής τους θέσης και ποιος ευθύνεται γι' αυτή τότε η αντίδρασή τους είναι σαρωτική. Απλώς υπενθυμίζω ξανά ότι το ΠΑΣΟΚ ένα χρόνο μετά από το καλοκαίρι τού 2011, όταν και προηγείτο στις δημοσκοπήσεις, κατακρημνίστηκε, στις διπλές μάλιστα εκλογές τού 2012...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου