Ο γιατρός βρωμάει από το κεφάλι...

Οι Αριστεροί, προοδευτικοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν τα μετράνε όλα με το χρήμα και το κέρδος, έχουν κάθε δικαίωμα να εξανίστανται με τους γιατρούς που την ώρα τής ανάγκης δεν δηλώνουν οικειοθελώς τη συμμετοχή τους στη μάχη κατά τής πανδημίας. Όταν λες μια ζωή πως η κοινωνική αλληλεγγύη είναι υπέρτερη αξία τού ατομικού πλουτισμού δικαιούσαι και να είσαι επικριτικός με όσους πράττουν τα ακριβώς αντίθετα. Όσοι, όμως, απορρίπτουν οτιδήποτε το δημόσιο, θέλουν πλήρως ιδιωτικοποιημένο ακόμα και το νερό και που σε κάθε ερώτηση απαντούν με έναν αριθμό θα ήταν προτιμότερο τώρα να σιωπούν...

Αφήστε που το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Αν, για παράδειγμα, οι ιδιώτες γιατροί έβλεπαν μια κυβέρνηση που επιτάσσει ιδιωτικά νοσοκομεία αντί να τα αφήνει covid free και να σπρώχνει προς αυτά πελατεία από τα δημόσια θα αισθάνονταν εντονότερη την πίεση για κοινωνική αλληλεγγύη. Όταν, όμως, ακόμα και στη χειρότερη φάση τής πανδημίας βλέπουν την κυβέρνηση να περιορίζεται στα ατομικά rapid tests- χωρίς, μάλιστα, κανένα σχεδιασμό για το τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες που αυτοεντοπίζονται θετικοί- γιατί να ιδρώσει το αφτί τους; Θα κρυφτούν βολικώς πίσω από τον προστάτη τους και θα ζητήσουν κι αυτοί από τους άλλους ατομική ευθύνη...\

Το κράτος- πατερούλης έχει πεθάνει και καλώς πέθανε. Κάθε συστημική κρίση, ωστόσο, όπως είναι εν μέρει κι αυτή που διανύουμε τώρα, αποδεικνύει τη σπουδαιότητα του σοσιαλιστικού μοντέλου ως προς την ικανοποίηση τουλάχιστον των βασικών, του δικαιώματος δηλαδή στη ζωή με αξιοπρεπείς όρους. Δεν τρέφω, πάντως, καμία αυταπάτη. Αν τώρα, όταν πεθαίνουν άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, αυτή η κυβέρνηση δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ ποιος πιστεύει ότι θα το κάνει μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα; 

Αντιθέτως, θα επανεκκινήσει το σχέδιό της οι ιδιώτες να αξιοποιούν τις εγκαταστάσεις και το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Γι' αυτό και μόλις βγούμε από τη στενωπό είναι απαραίτητο η αντιπολίτευση ενωμένη να θέσει το αίτημα που σιγοψιθυρίζεται πλέον στην κοινωνία: να αλλάξει άμεσα κυβέρνηση ο τόπος...