Η συντριπτική πλειονότητα όσων έχουν πάρει θέση δεν υποστηρίζουν την προσωπικότητα Κουφοντίνα, δεν ξεπλένουν έναν κατά συρροή δολοφόνο. Αυτό, όμως, που βροντοφωνάζουν είναι να μην πεθάνει απεργός πείνας στην Ευρώπη μετά από 40 χρόνια από την τελευταία φορά που συνέβη. Κι αυτό φυσικά και δεν σημαίνει υποστήριξη στην τρομοκρατία, όπως ψευδεπιγράφως διατείνονται οι ιντερνετικοί λογοκριτές...
Στο σημείο που βρισκόμαστε η περίπτωση Κουφοντίνα αποτελεί πρωτίστως ανθρωπιστικό ζήτημα, δευτερευόντως πολιτικό και τριτευόντως νομικό. Ανθρωπιστικό γιατί πρέπει να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή, πολιτικό γιατί ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να επιτρέψει τον θάνατο ενός απεργού πείνας και νομικό, βεβαίως, αφού οι δικαστικές Αρχές θα κληθούν να αποφασίσουν αν ο δολοφόνος Κουφοντίνας δικαιούται ή όχι να μεταχθεί στον Κορυδαλλό...
Κι όμως, η κυβέρνηση προτάσσει το νομικό ζήτημα, που ακόμα και σε αυτό είναι πολύ αμφίβολο αν έχει δίκιο, προκειμένου να δημιουργήσει σκηνικό έντασης και να αποπροσανατολίσει από τις απανωτές αποτυχίες της τις τελευταίες εβδομάδες. Τι έχει ήδη πετύχει; Να ηρωοποιήσει, κυρίως σε ένα κομμάτι τής νεολαίας που δεν έχει ζήσει τη 17Ν, έναν τρομοκράτη. Από επιτυχία σε επιτυχία ο Κυριάκος, μόνο που αυτές οι "επιτυχίες" θα πέσουν στα κεφάλια όλων μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου