Άδειασαν την ηθική τους στον Κουφοντίνα και στέρεψαν για τον Λιγνάδη...

Όταν ο Δ. Κουφοντίνας έκανε απεργία πείνας και κινδύνευε ακόμα και να πεθάνει, στην κυβέρνηση αποδέχονταν ακόμα κι αυτό το ενδεχόμενο από το να του δώσουν μερικές ημέρες άδεια. Η "ηθική" τους δεν τους επέτρεπε να κυκλοφορεί ελεύθερος, έστω για δύο ημέρες, ένας δολοφόνος. Στην περίπτωση, όμως, του Δ. Λιγνάδη δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας βιαστής για μήνες ή και χρόνια...

Και η περίπτωση Λιγνάδη αποδεικνύει ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει μια κυβέρνηση αρχών με τις οποίες, καλές ή κακές, πορεύεται, αλλά μια καιροσκοπική κυβέρνηση που εξυπηρετεί και κουκουλώνει κατά το δοκούν. Και, μάλιστα, μια κυβέρνηση που έχει το θράσος να αποδίδει την πηγαία λαϊκή αγανάκτηση σε κομματική υποκίνηση. Μια κυβέρνηση, εν τέλει, τόσο διεφθαρμένη που δεν θα μπορούσε να σταθεί ούτε ημέρα παραπάνω σε μια πολιτεία γνήσιας ελευθεροτυπίας και κράτους δικαίου...

Όπως ο Δ. Κουφοντίνας δικαιούται άδειας έτσι κι ο Δ. Λιγνάδης δεν πρέπει να καθίσει στην ηλεκτρική καρέκλα. Δεν προσαρμόζω τις απόψεις μου ούτε την κλίση μου προς τη φιλελευθεροποίηση του ποινικού και σωφρονιστικού μας συστήματος με βάση την ιδεολογική προέλευση και τη στάση ζωής τού εγκληματία... 

Ο Κουφοντίνας είναι δολοφόνος κι ο Λιγνάδης βιαστής όχι γιατί έτσι αποφάνθηκαν τα λαϊκά δικαστήρια, αλλά γιατί έτσι αποφάσισε ένας από τους τρεις πυλώνες τής δημοκρατίας μας, η δικαστική εξουσία. Ας το θυμούνται αυτό ιδίως όσοι παριστάνουν τους θεσμικούς για να κρύβουν και τις δικές τους πομπές... 

  

  
 

Προς δημοσκόπους: την επόμενη φορά ρωτήστε μας πού θέλουμε να κρεμαστεί το πτώμα Κουφοντίνα...

Οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται στην Ελλάδα, στις οποίες τα ερωτήματα που τίθενται προκαταλαμβάνουν τις απαντήσεις κι απαντούν σε αυτές οι ίδιοι και οι ίδιοι, είναι τόσο αξιόπιστες όσο μια συζήτηση ανάμεσα στον Πινόκιο και στον βαρόνο Μινχάουζεν. Όταν, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να ρωτούν τους πολίτες αν συμφωνούν με το να μην υποκύψει η κυβέρνηση στον "εκβιασμό" Κουφοντίνα αποδεχόμενοι ακόμα και τον θάνατό του, τότε η χυδαιότητα αγγίζει νέα επίπεδα. Κι όταν οι πολίτες, ωστόσο, αποδέχονται τον θάνατο ενός ανθρώπου, τότε η δημοκρατία και το κράτος δικαίου σε αυτήν τη χώρα έχουν πολλά προβλήματα να επιλύσουν...

Όποιος πιστεύει ότι είναι καλύτερος από έναν δολοφόνο επειδή επιθυμεί ή αποδέχεται τον θάνατό του μάλλον δεν καταλαβαίνει πόσο ταυτίζονται τα ένστικτά του με αυτά ενός φονιά. Το μόνο το οποίο στην ουσία αλλάζει δεν είναι τίποτα άλλο από το περίβλημα της νομιμότητας, το οποίο κι αυτό είναι αμφίβολο στη συγκεκριμένη περίπτωση αφού, όσο κι αν δεν το θέλουν κάποιοι, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί εδώ και πολύ καιρό... 

Η σκληρότητα απέναντι σε έναν πιο αδύναμο, όπως είναι κατά τεκμήριο ένας κρατούμενος απεργός πείνας, θα μπορούσε να εκληφθεί ως ελαφρυντικό μόνο αν το ίδιο συναίσθημα είχε εφαρμογή και στους πιο δυνατούς από εμάς. Πόσο εύκολα, για παράδειγμα, θα αποδεχόμασταν όμως τον θάνατο ενός πρωθυπουργού, ενός τραπεζίτη, ενός εφοπλιστή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, όσο αντιπαθής κι αν μας ήταν;...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήταν εκτός τόπου και χρόνου όταν ζητούσε συζήτηση στη Βουλή για την ποιότητα του πολιτικού διαλόγου, μολονότι τα κίνητρά του δεν ήταν αγνά κι ο ίδιος μόνο αθώος του αίματος δεν είναι. Ωστόσο, αναρωτιέμαι ως ποιο σημείο κατάντιας θα φτάσει το πολιτικό παιχνίδι στην Ψωροκώσταινα όταν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δικαιολογούνται να θέτουν ερωτήματα που σχετίζονται με την αποδοχή τού θανάτου ενός ανθρώπου; 

Τι άλλο θα ρωτάμε στα γκάλοπ; Αν κάποιος μπορεί να κακοποιεί σεξουαλικώς ή όχι, να είναι κτηνοβάτης, παιδεραστής και πολλά άλλα; Από τη στιγμή που βάζουμε ακόμα και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως είναι πρωτίστως αυτό της ζωής, στο δημοσκοπικό πανηγύρι έχουμε αποδεχθεί την θεσμική κατρακύλα ως κάτι το λογικό και δικαιολογημένο. Μέχρι να πέσουμε και οι ίδιοι θύματα του μιθριδατισμού μας, με την ελπίδα πως θα έχει απομείνει σε κάποιους η λογική ώστε να μας γλιτώσουν από τον ίδιο μας τον εαυτό...

  
 

Με κομματόσκυλα να εμβολιάζονται πριν από γέρους και καρκινοπαθείς την ξαναφτιάχνεις την Ελλάδα, ίδια κι απαράλλαχτη...

Οι νεκροί από covid δεν είναι "μόνο" οι πάνω από 6.000 άνθρωποι που έχουν πεθάνει άμεσα από την πανδημία. Είναι κι εκείνοι που πέθαναν γιατί το ΕΣΥ έγινε μονοθεματικό, είναι κι αυτοί που θα πεθάνουν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν προληπτικές εξετάσεις ή να θεραπευτούν από τρέχουσες σοβαρές ασθένειές τους, όσοι δεν μπορούν να χειρουργηθούν κι εκείνοι που θα πεθάνουν από ψυχικές νόσους που έχουν εκτοξευτεί τον τελευταίο χρόνο. Η κυβέρνηση οφείλει να λογοδοτήσει και για όλους αυτούς στις οικογένειές τους γιατί οι ευθύνες της είναι μεγάλες και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από επιστήμονες οι οποίοι προτείνουν κατά βάση με πολιτικά κριτήρια και δευτερευόντως βασιζόμενοι στην επιστημοσύνη τους...

Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και τα στελέχη τής ΝΔ έχουν πέσει με τα μούτρα στο δημόσιο ταμείο και τρώνε ό,τι μπορεί να φαγωθεί. Η, κατά τα άλλα αδέκαστη στην περίπτωση Κουφοντίνα γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σ. Νικολάου, πρωταγωνιστεί σε απευθείας αναθέσεις εκατομμυρίων ευρώ σε κολλητούς. Εκεί, όμως, που η γαϊδουριά πηγαίνει χέρι χέρι με την αλαζονεία και τον αμοραλισμό είναι στην περίπτωση των "γαλάζιων" κομματόσκυλων που υπερπηδούν ηλικιωμένους κι άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες προκειμένου να εμβολιαστούν. Νυν υπέρ πάντων ο πισινός τους...

Πίσω από τις φαινομενικές πολιτικές νόμου, τάξης κι ασφάλειας- κορυφαίο παράδειγμα η πρόσληψη 1020 αστυνομικών για τα κλειστά πανεπιστήμια την ώρα που δεν έχουμε γιατρούς και νοσηλευτές- η κυβέρνηση κρύβει τη δική της διαφθορά τού λευκού κολάρου που είναι ταυτόσημη με το ανύπαρκτο ήθος των στελεχών της. Καταργούν τη διαφάνεια στις δημόσιες συμβάσεις με τους ελεγκτές να επιλέγονται από τους ελεγχόμενους, τσιμεντώνουν και τις περιοχές Natura, ετοιμάζονται να νομοθετήσουν την κατάργηση του δεκάωρου και της επικουρικής ασφάλισης κι έχουν πιαστεί από τον Κουφοντίνα όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του... 

Η πτώση αυτής της κυβέρνησης δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομικής επιβίωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας, την οποία έχει αφήσει στην ουσία αβοήθητη στην κρίση. Είναι κυρίως ζήτημα προστασίας τής δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και του δημόσιου ταμείου από επαγγελματίες πλιατσικολόγους...  

 
 

Κυριάκος ο πολεμοποιός...

Εδώ κι ένα χρόνο, εκμεταλλευόμενη και τη συγκυρία, η κυβέρνηση συντηρεί ένα πολεμικό κλίμα προκειμένου ο πρωθυπουργός να εμφανίζεται ως ο ανίκητος κι ακλόνητος πολέμαρχος. Ξεκίνησε με την εργαλειοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών στον Έβρο από την Τουρκία, αλλά εν τέλει κι από την ελληνική κυβέρνηση, βρέθηκε στο πικ του με την πανδημία και σήμερα συντηρείται και με την υπόθεση Κουφοντίνα. Όταν αρκεί να εφαρμόσεις το φωτογραφικό νόμο που εσύ ψήφισες και δεν το κάνεις γιατί πιστεύεις- όχι αβάσιμα, αν λάβουμε υπόψη το φάουλ Δρίτσα- ότι με αυτόν τον τρόπο εκθέτεις το ΣΥΡΙΖΑ, τότε η ευθύνη σου είναι τεράστια για τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος, εν καιρώ μάλιστα πολυεπίπεδης κρίσης...

Όπως κι αν έχει, όσα αυτογκόλ κι αν βάλει η αντιπολίτευση, η πραγματικότητα θα εκδικηθεί την κυβέρνηση για την κακοποίησή της. Εδώ και πολύ καιρό οι δήθεν θριαμβευτές τής πρώτης φάσης τής καραντίνας- όταν μας έκλεισαν σπίτια μας κι εμείς μείναμε σε αυτά γιατί φοβόμασταν και τον ίσκιο μας- έχουν αποδειχθεί κλόουν που πειραματίζονται με τις ζωές μας... 

Η καραντίνα μέσα στην καραντίνα μέσα στην άλλη καραντίνα εδώ και πέντε μήνες είναι προφανές ότι δεν έχει αποτελέσματα, αφού και οι πολίτες έχουν βαρεθεί να φοβούνται. Δεν μπορεί να κρυφτεί, ωστόσο, η τεράστια κυβερνητική ευθύνη τής μη ενίσχυσης του ΕΣΥ, της μη επίταξης ιδιωτικών κλινικών, των μη συνταγογραφούμενων τεστ, της μη μαζικής ιχνηλάτησης, ιδίως στους εργασιακούς χώρους, του ανοίγματος του τουρισμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις, του κορονοπάρτι στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή του κλεισίματος ακόμα και μικρών καταστημάτων σε απομακρυσμένες περιοχές την ώρα που τα δρομολόγια του ηλεκτρικού περνούν κάθε δέκα λεπτά...

Οι πολίτες ήδη αψηφούν και τα τελευταία κρύα τού χειμώνα και βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες ακόμα και τις νυχτερινές ώρες. Σε λίγες ημέρες θα παρατηρούμε πάλι φαινόμενα του περσινού καλοκαιριού με τον έναν ΄πάνω στον άλλο. 

Γι' αυτό, κι αφού επί τόσο καιρό έχουν πάρει "ανόητα" μέτρα, είναι απαραίτητα τα "έξυπνα" μέτρα εδώ και τώρα, με σταδιακό άνοιγμα των πάντων, τηρώντας βεβαίως αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις. Η υγεία και η οικονομία είναι, άλλωστε, και ζήτημα ψυχολογίας κι ένας λαός που εθίζεται στα ηρεμιστικά δεν βρίσκεται και στην καλύτερη κατάσταση για την επόμενη ημέρα. Εκτός κι αν αυτός είναι ο κυβερνητικός στόχος, που δεν το αποκλείω βεβαίως: ένα υπνωτισμένο πόπολο να οδηγηθεί στις κάλπες για να ξαναψηφίσει τους υπνωτιστές του...

 

 

Το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις το καλοκαίρι του 2011...

Είναι φανερό, φανερότατο ότι η κυβέρνηση επιχειρεί με την υπόθεση Κουφοντίνα να αποπροσανατολίσει από την πανδημία και το σκάνδαλο Μητσοτάκη- Μενδώνη- Λιγνάδη. Αν ήταν η νομιμότητα που την καθοδηγεί θα είχε ήδη μεταφέρει τον δολοφόνο τής 17Ν στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως ο ίδιος ο νόμος της το επιβάλλει. Την ώρα, μάλιστα, που σύσσωμη η αντιπολίτευση, πλην τής ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης, την καλεί να εφαρμόσει το κράτος δικαίου επικεντρώνει στο ΣΥΡΙΖΑ για να του αποδώσει εκλεκτική συγγένεια με την τρομοκρατία...

Λένε κάποιοι πως κακώς πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ στην παγίδα, με μόνο επιχείρημα, στην ουσία, δημοσκοπήσεις που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο αποτυπώνονται. Αναρωτιέμαι, όμως, αν θα όφειλε ένα προοδευτικό κόμμα να μείνει σιωπηλό, πολλώ δε μάλλον να στοιχίζεται με την κυβερνητική στάση, απέναντι στην τουρκοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τής χώρας μόνο και μόνο για να μην δημιουργεί αφορμές στο Μαξίμου και στα φιλικά του μίντια για να το συκοφαντούν. Τι νόημα θα είχε να κυβερνήσει ένα τέτοιο κόμμα αν φοβόταν να αναμετρηθεί με τα χυδαία αντανακλαστικά τού πλήθους, αν απλώς τσουλούσε μαζί με την κοινή γνώμη από το ένα στερεότυπο στο άλλο αντί να επιχειρεί να τα ανατρέπει;...

Υπενθυμίζω, εξάλλου, στους λάτρεις των δημοσκοπήσεων ένα παράδειγμα από το πρόσφατο παρελθόν που βρίσκει αναλογίες με το σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το πρώτο μνημόνιο το Μάιο του 2010, αλλά μέχρι και το καλοκαίρι τού 2011, ένα χρόνο δηλαδή μετά, παράμενε πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Είναι λογικό οι πολίτες σε περιόδους κρίσης να μένουν παγωμένοι κι ως προς την ψήφο τους, περιμένοντας να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός. 

Μόλις, όμως, αντιληφθούν τη μονιμότητα της δεινής τους θέσης και ποιος ευθύνεται γι' αυτή τότε η αντίδρασή τους είναι σαρωτική. Απλώς υπενθυμίζω ξανά ότι το ΠΑΣΟΚ ένα χρόνο μετά από το καλοκαίρι τού 2011, όταν και προηγείτο στις δημοσκοπήσεις, κατακρημνίστηκε, στις διπλές μάλιστα εκλογές τού 2012...

 
 

Ο Μητσοτάκης μετατρέπει τον Κουφοντίνα σε ήρωα του '21...

Ο παραιτηθείς κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Ταραντίλης άντεξε μόλις ενάμισι μήνα το μακιαβελισμό τού Μαξίμου, το οποίο χρησιμοποιεί το ψέμα συχνότερα από την αλήθεια κι όταν πιάνεται με τα βρακιά κατεβασμένα δηλώνει εξαπατημένο και παραδέχεται μόνο επικοινωνιακά λάθη πιστεύοντας ότι έχει καθαρίσει με τις ευθύνες του. Κι αφού έχει εξασφαλισμένη τη μιντιακή ασυλία έχει στοχεύσει πλέον καθαρά στον έλεγχο του διαδικτύου, που αποδεικνύεται πιο δύσκολη υπόθεση χειραγώγησης. Τίποτα, όμως, δεν είναι αδύνατο, όπως φανερώνεται κι από τη συστηματική λογοκρισία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα...

Η συντριπτική πλειονότητα όσων έχουν πάρει θέση δεν υποστηρίζουν την προσωπικότητα Κουφοντίνα, δεν ξεπλένουν έναν κατά συρροή δολοφόνο. Αυτό, όμως, που βροντοφωνάζουν είναι να μην πεθάνει απεργός πείνας στην Ευρώπη μετά από 40 χρόνια από την τελευταία φορά που συνέβη. Κι αυτό φυσικά και δεν σημαίνει υποστήριξη στην τρομοκρατία, όπως ψευδεπιγράφως διατείνονται οι ιντερνετικοί λογοκριτές...

Στο σημείο που βρισκόμαστε η περίπτωση Κουφοντίνα αποτελεί πρωτίστως ανθρωπιστικό ζήτημα, δευτερευόντως πολιτικό και τριτευόντως νομικό. Ανθρωπιστικό γιατί πρέπει να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή, πολιτικό γιατί ένα κράτος δικαίου δεν μπορεί να επιτρέψει τον θάνατο ενός απεργού πείνας και νομικό, βεβαίως, αφού οι δικαστικές Αρχές θα κληθούν να αποφασίσουν αν ο δολοφόνος Κουφοντίνας δικαιούται ή όχι να μεταχθεί στον Κορυδαλλό... 

Κι όμως, η κυβέρνηση προτάσσει το νομικό ζήτημα, που ακόμα και σε αυτό είναι πολύ αμφίβολο αν έχει δίκιο, προκειμένου να δημιουργήσει σκηνικό έντασης και να αποπροσανατολίσει από τις απανωτές αποτυχίες της τις τελευταίες εβδομάδες. Τι έχει ήδη πετύχει; Να ηρωοποιήσει, κυρίως σε ένα κομμάτι τής νεολαίας που δεν έχει ζήσει τη 17Ν, έναν τρομοκράτη. Από επιτυχία σε επιτυχία ο Κυριάκος, μόνο που αυτές οι "επιτυχίες" θα πέσουν στα κεφάλια όλων μας... 

  
 

Το κράτος δεν εκβιάζεται, εκβιάζει δολοφονία...

Το Μαξίμου με ανακοίνωσή του κάλεσε τον Κουφοντίνα να προσφύγει στη δικαιοσύνη για ένα δικαίωμα το οποίο, στην ίδια ανακοίνωση, υποστηρίζει πως δεν έχει, την ίδια ώρα που η απερίγραπτη Σ. Νικολάου δεν δίνει στην δικηγόρο του τις απαραίτητες διοικητικές πράξεις για να μπορέσει να προσφύγει στη δικαιοσύνη! Θα ήταν πολύ πιο έντιμος ο Κ. Μητσοτάκης αν απλώς μας έλεγε πως θέλει νεκρό τον δολοφόνο τής 17Ν και, μάλιστα, όχι για λόγους οικογενειακής εκδίκησης αλλά γιατί κρίνει πως αυτό τον συμφέρει πολιτικώς. Η αποφασιστικότητά του σε αυτήν την, ουσιαστικώς, δολοφονία εκ προθέσεως του Μαξίμου εκτιμά πως θα του αποφέρει κομματικά οφέλη, θα συσπειρώσει το συντηρητικό ακροατήριο, τους κυρ Παντελήδες νοικοκυραίους, θα απομακρύνει τη συζήτηση από τον Δ. Λιγνάδη και την τραγική διαχείριση της πανδημίας, θα προκαλέσει κοινωνικές αναταράξεις κι ο πρωθυπουργός θα αυτοπαρουσιαστεί ως εγγυητής τής σταθερότητας...

"Το κράτος δεν εκβιάζεται" είναι η μόνιμη επωδός των περισσότερων στη ΝΔ, όπως επιτάσσει το non paper που τους έχει διανεμηθεί από το Μαξίμου. Στην πραγματικότητα, όμως, το κράτος τής ΝΔ εκβιάζει τον θάνατο ενός δολοφόνου αδιαφορώντας πλήρως για την ηρωοποίησή του από εκείνους που είναι πολύ μικροί σε ηλικία για να θυμούνται τη δράση τής 17Ν, ανοίγοντας πιθανόν ένα νέο κύκλο βίας, παρόμοιο ή και χειρότερο με των Δεκεμβριανών τού 2008... 

Όπως αποδείχθηκε και με το σκάνδαλο Λιγνάδη, ο Κ. Μητσοτάκης, ως μια φτηνή απομίμηση της έτσι κι αλλιώς αποκρουστικής Θάτσερ, έχει επιλέξει να φαίνεται αλάνθαστος στο λαό του, πως κυβερνά με σιδηρά πυγμή και δίχως υποχωρήσεις ακόμα κι όταν ο δρόμος που έχει διαλέξει είναι ολοφάνερα λανθασμένος. Του το επισημαίνουν όσοι φιλελεύθεροι στη ΝΔ δεν έχουν χάσει τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό, αλλά μάλλον ο πρωθυπουργός έχει πετάξει το φρένο και βρίσκεται ήδη στην κατηφόρα...

Η Ελλάδα ζει τη δυστυχία να διαθέτει έναν επικίνδυνο για τη δημοκρατία πρωθυπουργό. Οι πρωθυπουργοί, ωστόσο, εύκολα αλλάζουν όταν υπάρχει ένα εκλογικό σώμα που αντιστέκεται σθεναρώς στην αυταρχικότητα. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ιδίως σήμερα, ύστερα κι από τη δεκαετή περιπέτεια των μνημονίων και την αποτυχία τής Αριστεράς να τα σκίσει με ένα νόμο κι ένα άρθρο στο χρόνο που το υποσχέθηκε, αυτό το εκλογικό σώμα έχει εθιστεί στο φόβο και στην ιδεοληπτική κλειστοφοβία. 

Οτιδήποτε του παρουσιάζεται ως απειλή το εισπράττει ακριβώς με αυτόν τον τρόπο κι άνθρωποι όπως ο Κουφοντίνας, που έτσι κι αλλιώς απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν αγγελούδια, προσφέρουν στη φαύλη εξουσία το απαραίτητο άλλοθι προκειμένου να επιβάλλει τη δύναμή της χρησιμοποιώντας και κρατική βία. Ο Κ. Μητσοτάκης κάποια στιγμή, εύχομαι λίαν συντόμως, θα φύγει. Θα έχει αφήσει, ωστόσο, πίσω του έναν ιδεολογικό μιθριδατισμό που θα χρειαστεί πολύ καιρό για να μεταλλαχθεί σε κάτι ευγενέστερο από το σκοταδισμό...

 

Κι αν στη ζωή πήραν μηδέν τα φταίει μια μασέλα...

Στην κυβέρνηση δεν είναι μόνο, τρόπον τινά, άριστοι, είναι κι άπαικτοι. Πώς να αντικρούσεις, χωρίς να τρελαθείς, μία εξουσία που τη μία ημέρα χρησιμοποιεί το χ επιχείρημα και την επόμενη το ακριβώς αντίθετό του σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Οι αθεόφοβοι έφτασαν στο σημείο, ύστερα από ένα χρόνο καραντίνας με λίγες εξαιρέσεις, να μας πουν πως τα κρούσματα εκτοξεύτηκαν γιατί μείναμε σπίτι μας λόγω "Μήδειας"! Δεν τους έχει περάσει δε καν από το μυαλό πως ανάγκη για ξέσκασμα δεν έχει μόνο ο Μωυσής, ώστε να μπορεί να πετάγεται από το Λυκαβηττό στην Πάρνηθα ή στην Ικαρία, αλλά και οι υπήκοοί του, οι οποίοι όσο καλυτερεύει ο καιρός θα γίνεται όλο και δυσκολότερο να τους πείθεις να μένουν στα σπίτια τους γιατί εσύ δεν κάνεις μαζικά δωρεάν τεστ, μαζική ιχνηλάτηση και δεν έχεις πάρει μέτρα σε εστίες μαζικής μετάδοσης όπως οι εργασιακοί χώροι και τα μέσα μαζικής μεταφοράς...

Κι όσο η κυβερνητική αποτυχία- που, για να είμαστε δίκαιοι, είναι αποτυχία σχεδόν σύμπασας της καπιταλιστικής Δύσης- στη διαχείριση της πανδημίας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή στο πόπολο τόσο θα συνδυάζεται με ενισχυμένες δόσεις αστυνομοκρατίας κι αυταρχικότητας. Όσα έγιναν στο ΑΠΘ στις αρχές τής εβδομάδας ή η εκδικητικότητα απέναντι στον Κουφοντίνα μπορεί να ξενίζουν κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά τη χώρα μας, αλλά κι όσους δεν έχουν βρεθεί στην Ψωροκώσταινα τον τελευταίο ενάμισι χρόνο τού ορμπανικού νεοφιλελευθερισμού, ωστόσο δεν αιφνιδίασε όσους ξέρουμε τι μας έχουν προετοιμάσει για μετά... 

Αυτή η κυβέρνηση κι αυτός ο πρωθυπουργός μέσα στην απόλυτη χυδαιότητά τους έχουν αναγάγει ακόμα και το στοιχειώδη σεβασμό στην ακαδημαϊκή ελευθερία και στο δικαίωμα στη ζωή σε δημοσκοπικό εύρημα. Αφού η αδαής πλειοψηφία μέσα από καλοστημένα ερωτήματα επιθυμεί μπάτσους στα ΑΕΙ και τον θάνατο ενός τρομοκράτη ας της δώσουμε όσο αίμα γουστάρει για να ξεχάσει ότι πίσω από την "αντρίλα" των κλομπ τής γαμάμε το μέλλον...

Δεν χρειαζόμαστε διεθνείς έρευνες που υποβαθμίζουν την Ελλάδα σε ζητήματα σεβασμού τής δημοκρατίας και των ελευθεριών των πολιτών προκειμένου να επιβεβαιώσουμε αυτό που μας λένε και οι πέντε αισθήσεις μας. Ούτε υποβαθμίζω την αξία πανεπιστημιακών σπουδών στο Κολάμπια κι άλλα εγνωσμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού, πτυχία των οποίων κατέχουν ο πρωθυπουργός, πολλοί υπουργοί του κι επιστήμονες που τον συμβουλεύουν. 

Στο θεό, όμως, που πιστεύετε, αν ύστερα από ένα χρόνο η απάντηση στην πανδημία είναι σχεδόν αποκλειστικώς η καραντίνα, με την ελπίδα που μέχρι στιγμής δεν ευοδώνεται οι εμβολιασμοί να προχωρήσουν το δυνατό γρηγορότερα, τι χρεία έχουμε των καλοσπουδασμένων ειδικών, ιδίως όταν αυτοί βλέπουν χρήμα κι εξουσία κι αφηνιάζουν; Θα ήταν πιο πειστικοί ότι ενδιαφέρονται για το καλό τής κοινωνικής πλειοψηφίας αν παρίσταναν τους απόφοιτους δημοτικού... 

   

 
 

Κι αν η υπόθαλψη βιαστή ανηλίκων θα τιμωρείται με θανατική ποινή θα υπερασπιστώ το δικαίωμα Μητσοτάκη στη ζωή...

Όποιος πιστεύει ότι είναι το κρητικό αίμα τής βεντέτας που παρακινεί τον Κ. Μητσοτάκη στην υπόθεση Κουφοντίνα μάλλον ωραιοποιεί τη στάση τού πρωθυπουργού απέναντι στον καταδικασμένο δολοφόνο κι απεργό πείνας. Πολύ φοβάμαι, ιδίως εν μέσω των χειρότερων εβδομάδων του από τότε που ανάλαβε την πρωθυπουργία, πως προσδοκά στον θάνατο Κουφοντίνα, ο οποίος θα προκαλέσει κύμα αντιδράσεων, ακόμα και βιαιοτήτων... 

Στο Μαξίμου δεν λογαριάζουν ούτε τις πιθανές διεθνείς αντιδράσεις στο άκουσμα ότι πέθανε απεργός πείνας σε κράτος- μέλος τής ΕΕ ούτε στο ότι, μαζί με τις αστυνομικές ακρότητες στο ΑΠΘ, η χώρα μας αντιγράφει την Τουρκία στις παραβιάσεις τού διεθνούς δικαίου, που κατά τα άλλα το επικαλούμαστε στις διαφορές μας μαζί της. Το να καούν η Αθήνα κι άλλες μεγάλες πόλεις θα απομακρύνει τη συζήτηση από "Μήδεια", Λιγνάδη κι άλλα σκάνδαλα και σκανδαλάκια και θα συνασπίσει τους νοικοκυραίους γύρω από τον προστάτη (λέγεται και νταβατζής) της ευνομίας και της τάξης...

Το κράτος δικαίου είναι καθολικό κι απρόσωπο. Οι υποχρεώσεις, δηλαδή, και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτό αφορούν τους πάντες, είτε ομνύουν σε αυτό είτε το πολεμούν, είτε έχουν μεταμελήσει για εγκλήματά τους είτε όχι. Ο Κουφοντίνας είναι ποινικός κι όχι πολιτικός κρατούμενος. Μπορεί τα κίνητρα των φόνων του να ήταν πολιτικά, αλλά αυτά τελέστηκαν σε καθεστώς δημοκρατίας, έστω αυτής της ανάπηρης κοινοβουλευτικής. 

Δικαίως συνεπώς δικάστηκε, καταδικάστηκε κι εκτίει ποινή. Αδίκως, ωστόσο, του στερήθηκε το δικαίωμα στις άδειες, από τη στιγμή μάλιστα που ο βίος του μέσα στη φυλακή ήταν υποδειγματικός, κι αδίκως δεν του ικανοποιούν το αίτημα μεταφοράς του στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως προβλέπεται, μάλιστα, από νόμο που ψήφισε η ΝΔ. Ακόμα, όμως, κι αν αδίκως το ζητούσε δεν είναι δυνατό μια δημοκρατική πολιτεία να επιτρέπει να προκληθούν ανήκεστες βλάβες, ακόμα και να επέλθει ο θάνατος, σε οποιονδήποτε πολίτη της, λες κι έχει τις ψυχικές δυνάμεις ο καθένας μας να προβαίνει στην οριακή απεργία πείνας και δίψας στην οποία βρίσκεται ο Κουφοντίνας. Αν ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης έφταναν τον εαυτό τους σε παρόμοια δοκιμασία το ίδιο θα ζητούσα και για εκείνους, ανεξαρτήτως αν θα ήταν νόμιμο το αίτημα μεταφοράς τους ή όχι...

Ακόμα και οι αναμάρτητοι, εξάλλου, θα όφειλαν να είναι προσεκτικοί όταν ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των αμαρτωλών, αν μη τι άλλο γιατί κανείς δεν ξέρει αν θα αμαρτήσουν κι εκείνοι κάποια στιγμή αργότερα στη ζωή τους. Σκεφτείτε, επομένως, πόσο πιο προσεκτικοί θα έπρεπε να είναι οι ήδη αμαρτωλοί όταν απαιτούν την απόλυτη αυστηρότητα. 

Φανταστείτε, για παράδειγμα, να έρθει μια κυβέρνηση αύριο μεθαύριο που θα επαναφέρει την θανατική ποινή και στα εγκλήματα που θα μπορούν να τιμωρούνται με την ηλεκτρική καρέκλα να είναι και η κάθε είδους υπόθαλψη κατά συρροή βιαστή ανηλίκων. Όσοι υπερασπιζόμαστε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τότε θα σταθούμε στο πλευρό των κατηγορούμενων για ένα τέτοιο αδίκημα, όσο υποκριτές και φαρισαίοι κι αν αποκαλύπτονται σήμερα...  

  

 

Και στο ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται με τον Κουφοντίνα...

Αυτή η κυβέρνηση δεν αφήνει ούτε μια ημέρα να πηγαίνει χαμένη που να μην προσθέτει ένα λιθαράκι στην αστυνομοκρατία. Όχι, όμως, για να περιορίζει, για παράδειγμα, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ανάμεσα σε μαφίες, τις ένοπλες ληστείες ή τους ξυλοδαρμούς και σε πολυσύχναστα σημεία, αλλά για να επικοινωνεί στο φοβισμένο λαουτζίκο νόμο, τάξη κι ασφάλεια, με έναν προπαγανδιστικό μηχανισμό που βασίζεται κυρίως στο ψέμα, στην υπεραπλούστευση και στη δημιουργία τεχνητής πραγματικότητας. Αν πιστέψουμε, για παράδειγμα, τους Μητσοτάκη- Χρυσοχοΐδη- Κεραμέως, τα ελληνικά πανεπιστήμια μοιάζουν με το Μεντεγίν επί Εσκομπάρ ή με τη Βαγδάτη και την Καμπούλ σήμερα, όταν στην υπόλοιπη χώρα- όπου απουσιάζει πολλές φορές και η στοιχειώδης αστυνόμευση- οι πολίτες ζουν αμέριμνοι στο μικρό σπίτι στο λιβάδι...

Μόνο αφελείς δεν αντιλαμβάνονται ότι η σπουδή τού υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να ανακοινώνει κάθε τρεις και λίγο μέτρα περιορισμού τού δικαιώματος συνάθροισης δεν εξυπηρετεί την καταπολέμηση της πανδημίας, αλλά των κοινωνικών αντιδράσεων που έρχονται μόλις ξεμυτίσουμε από τα σπίτια μας. Στη νεοσταλινική- οργουελιανή τους γλώσσα ακόμα και η απαγόρευση στους δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ να καλύπτουν τις διαδηλώσεις μετατρέπεται σε ενδιαφέρον για την προστασία τους. Στο Μαξίμου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στην εποχή που ο καθένας μπορεί να καταγράφει το οτιδήποτε με το κινητό του τηλέφωνο μπορεί να μείνει στο σκοτάδι η κατάχρηση εξουσίας των αστυνομικών οργάνων υπό την κυβερνητική ανοχή...

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στο ΣΥΡΙΖΑ ασχολούνται με τον Κουφοντίνα! Φυσικά κι ο οποιοσδήποτε κρατούμενος, ακόμα κι αν είναι κατά συρροή δολοφόνος, ακόμα κι αν δεν έχει δείξει στο βίο του κανένα σεβασμό στο κράτος δικαίου, ακόμα κι αν δεν έχει μετανοήσει, έχει δικαίωμα να απολαμβάνει όλων των προνομίων τού νόμου. Σε διαφορετική περίπτωση, η πολιτεία δεν τιμωρεί και δεν σωφρονίζει, αλλά εκδικείται, αντιγράφοντας στην παρανομία το θύμα τής εκδίκησής της. 

Από αυτό το σημείο, ωστόσο, μέχρι πρώην βουλευτές και στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ να βγάζουν ανακοινώσεις για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα ονομαστικά και κανενός άλλου υπάρχει άβυσσος. Παρηγορούμαι, πάντως, με το ότι σε ένα κόμμα εξουσίας τής Αριστεράς έχουν χώρο και οι πιο ακραίες- μειοψηφικές σε αυτό μορφές της, γιατί σε αυτές ανήκουν όσοι επικεντρώνουν σε έναν φονιά που δυσφήμησε την Αριστερά... 

 

Ο Ρουβίκωνας διέβη το Ρουβίκωνα...

Ο καθένας θέτει για τον εαυτό του τα όρια της δημόσιας συμπεριφοράς του κι από ποιο σημείο και μετά θα πρέπει να ντρέπεται γι' αυτή. Οι του Ρουβίκωνα, για παράδειγμα, θεωρούν πως το να υπερασπίζονται έναν δολοφόνο όπως ο Δ. Κουφοντίνας ρίχνοντας καπνογόνα και μπογιές στη Βουλή είναι θεμιτό κι όχι διπλό σφάλμα, αφού, πέρα από όλα τα άλλα, αντιγράφουν μεθόδους των χιμπαντζήδων με τα μαύρα...

Η δημοκρατία έχει ανάγκη τον ακτιβισμό, έστω κι αν ο ακτιβισμός ξεπερνά ορισμένες φορές το πλαίσιο του νόμου. Δεν χρειάζεται, όμως, το λαϊκισμό ενός λούμπεν προλεταριάτου που πιστεύει ότι θα φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη επισκεπτόμενο χρωματοπωλεία...

Κι αν ο ο κακομαθημένος Ρουβίκωνας αποθρασύνεται κι επιχειρεί να αλλάξει επίπεδο από τα τρικάκια και τα ντου σε γραφεία γιατρών στις μπογιές και στα καπνογόνα στη Βουλή κι αύριο ενδεχομένως να θελήσει να εισβάλει κι εκεί, το ερώτημα είναι έως ποιο σημείο η επαναστατική γυμναστική θα γίνεται ανεκτή από την οργανωμένη πολιτεία. Και γι' αυτό δεν ευθύνεται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού, θυμίζω, πως κι ο Αντ. Σαμαράς, για παράδειγμα, είχε υποσχεθεί να βγάλει τις κουκούλες και δεν έβγαλε καμία. Όπως κι αν έχει, το αστείο που παρατραβά, ακόμα κι αν στην αρχή φέρνει το γέλιο, στο τέλος καταντά κουραστικό κι ενίοτε κι επικίνδυνο...

Φυσικά κι ο Ρουβίκωνας δεν αποτελεί το νούμερο ένα πρόβλημα για την πάταξη της εγκληματικότητας και την προστασία τής δημοκρατίας. Όταν η τρίτη σε μέγεθος Κοινοβουλευτική Ομάδα ανήκει σε μία νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση δολοφόνων είναι προφανές ότι η ολοκλήρωση της δίκης τής Χρυσής Αυγής είναι πολύ πιο επείγουσα προτεραιότητα...

Αλίμονο, όμως, αν περνούν όλοι οι υπόλοιποι μπαχαλάκηδες κάτω από το ραντάρ γιατί υπάρχουν κι επίορκοι πολιτικοί που διασπαθίζουν με διάφορους τρόπους το δημόσιο χρήμα ή είναι και ηθικοί αυτουργοί σε δολοφονίες. Ακόμα και να βάψουν οι ρουβικωναίοι όλη τη Βουλή κόκκινη με τις μπογιές τους, ακόμα κι αν πάρει άδεια από τη φυλακή το απόλυτο ίνδαλμα των επαναστατών τής φακής η κοινωνία μας δεν θα γίνει καλύτερη, αλλά χειρότερη, πιο φοβική και πιο μαζεμένη στο καβούκι της. Αλίμονο, επομένως, αν υπό το φόβο ενός νέου Δεκεμβρίου του 2008 επιτρέψουμε στους επαγγελματίες τής λούμπεν αντίδρασης να συνεχίζουν να ασχημονούν στο όνομα μιας Αριστεράς που την καταλαβαίνουν μόνο ως δύναμη επιβολής με τη χρήση άσκοπης βίας...

Ο Κουφοντίνας δικαιούται άδειας, αλλά δεν θα παλέψω να την πάρει...

Σε κανένα άρθρο, σε καμία παράγραφο της νομοθεσίας για την παροχή αδειών στους κρατούμενους δεν αναφέρεται ονομαστικά ως εξαίρεση ο Δ. Κουφοντίνας. Αυτό σημαίνει ότι κι ο δολοφόνος τής "17Ν" έχει τα ίδια δικαιώματα να τις ζητήσει και να τις λάβει όπως κάθε άλλος που βρίσκεται στην ίδια θέση με εκείνον. Το κράτος δικαίου οφείλει να συμπεριφέρεται με ανθρωπισμό ακόμα και στους εχθρούς του, σε διαφορετική περίπτωση δεν είναι καλύτερό τους...

Δεν θα έβγαινα, ωστόσο, στο δρόμο, πολλώ δε μάλλον δεν θα βιαιοπραγούσα, προκειμένου να υποστηρίξω το δικαίωμα ενός φονιά σε ορισμένες ημέρες ελευθερίας. Ο Δ. Κουφοντίνας έχει κάνει τις επιλογές του, δεν έχει μετανιώσει γι' αυτές κι αν έχει αποφασίσει να πεθάνει προκειμένου να πείσει για το δίκαιο του αιτήματός του αυτό συνιστά μια προσωπική του υπόθεση η οποία δεν με αφορά. Αν ο Δ. Κουφοντίνας ήθελε περισσότερη ελευθερία, ας το σκεφτόταν μια και δυο και χίλιες φορές πριν αποφασίσει να σκοτώσει συνανθρώπους του, η δολοφονία των οποίων μόνο οι ανόητοι μπορεί να πιστεύουν ότι θα έκανε τον κόσμο μας δικαιότερο...

Δεν χρειάζεσαι τη νοημοσύνη ενός Αϊνστάιν για να καταλάβεις ότι ο θάνατος του Παύλου Μπακογιάννη, για παράδειγμα, δεν θα γκρέμιζε τον καπιταλισμό. Η ήττα, επομένως, της "17Ν" δεν προκύπτει από τη μεταχρονολογημένη ανάλυση των γεγονότων, αλλά ήταν αυταπόδεικτη ακόμα και τα χρόνια τής δράσης της...

Το μόνο που πέτυχε είναι να δαιμονοποιήσει και κοινωνικούς αγώνες για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη που δεν γίνονται με 45άρια. Γι' αυτό και τυχόν θάνατος του Δ. Κουφοντίνα δεν θα αποτελέσει πλήγμα στην έννομη τάξη, ούτως ώστε να είναι απαραίτητη η παρέμβαση της εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου για να αποφευχθεί, αλλά απόδειξη του μέχρι πού μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο η τυφλή ιδεοληψία...

 

Ο Κουφοντίνας απειλούσε τη δημοκρατία, ο Μανιαδάκης την απειλεί...

Από τη στιγμή που το κομματικό παιχνίδι, ιδίως τώρα που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, έχει θέσει στο επίκεντρό του το σκάνδαλο Novartis θεωρώ σχεδόν αδύνατο να μάθουμε ποτέ στην ολότητά τους όλες τις διαστάσεις του. Όπως συνέβη και με το σκάνδαλο Siemens, η αποκάλυψη της αλήθειας θα περιοριστεί στο βολικό χώρο που επιτρέπει στο κομματικό μας σύστημα να αναπαράγεται δίχως να κλυδωνίζεται σοβαρώς. Γιατί κι αν ακόμα όσοι πρώην υπουργοί τού ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ καταγγέλλεται πως έχουν δωροδοκηθεί από την πολυεθνική τού φαρμάκου αποδειχθεί ότι τα έχουν "αρπάξει", δεν έχουν εξηγηθεί, σε πολιτικό επίπεδο, από τη σημερινή κυβέρνηση τα "δωράκια" που κι εκείνη έχει προσφέρει με τη σειρά της στη φαρμακοβιομηχανία, με αποτέλεσμα οι πολίτες να συνεχίζουν να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να θεραπεύονται...

Ούτε εμένα ενθουσιάζουν οι βόλτες τού Δ. Κουφοντίνα στα σημεία που εκτέλεσε πολιτικούς του αντιπάλους, ιδίως όταν δεν έχουμε ξεμπερδέψει ακόμα με το βραχνά τής τρομοκρατίας και είναι αρκετοί εκείνοι που βλέπουν στο πρόσωπο του φονιά τής 17Ν έναν λαϊκό ήρωα από τον οποίο παραδειγματίζονται για να φέρουν μια επανάσταση πνιγμένη στο ταξικό μίσος κι όχι στην αγάπη για έναν καλύτερο κόσμο. Θα περίμενα, όμως, από τους ίδιους που αποστρέφονται δημοσίως τον Κουφοντίνα να ήταν τουλάχιστον επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτά που υποστηρίζει ο Ν. Μανιαδάκης για να γλιτώσει το τομάρι το δικό του και των πρώην αφεντικών του. Κάποιοι βιάζονται, προκειμένου να διασώσουν την κομματική τους τιμή κι ενδεχομένως και για να γλιτώσουν τη φυλακή, να βγάλουν άσπιλο και θύμα πολιτικής πλεκτάνης ένα πρόσωπο για το οποίο υπάρχουν σοβαρές υποψίες πως είναι πνιγμένο στα σκατά...

Όταν ο Κουφοντίνας σκότωνε ανθρώπους με το 45άρι του η δημοκρατία πράγματι διέτρεχε κίνδυνο, όπως συμβαίνει κάθε φορά που κάποιος πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει ένα σύστημα αφαιρώντας του απλώς ένα ανακυκλώσιμο γρανάζι. Το αντάρτικο πόλης, άλλωστε, αποδείχθηκε μια ουτοπία όπου κι αν έδρασε...

Σήμερα, όμως, η δημοκρατία κινδυνεύει πολύ περισσότερο από τους μανιαδάκηδες, που χρησιμοποιούν την πρόσβασή τους στην εξουσία για να τα κονομούν σε βάρος τού λαού, παρά από τους κουφοντίνες, που έτσι κι αλλιώς βρίσκονται το συντριπτικώς μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη φυλακή. Κι ακόμα περισσότερο κινδυνεύει από εκείνους τους εκλεγμένους που προστατεύουν τους μανιαδάκηδες ενώ έχουν ορκιστεί να διαφυλάσσουν τα συμφέροντα των πολλών... 



 

Αν είχαν σκοτωθεί δικοί μου στο Μάτι θα έβλεπα λιγότερες ταινίες εκδίκησης...

Αρκετοί παρακολουθούν περισσότερες αμερικανικές ταινίες εκδίκησης από αυτές που μπορούν να αναλύσουν. Γι' αυτό και σε κάθε περίπτωση που απασχολεί την επικαιρότητα επαναφέρουν το λαϊκιστικό επιχείρημα του τύπου "τι θα έκανες εσύ αν είχαν σκοτωθεί δικοί σου στο Μάτι" ή "αν είχε σκοτώσει ο Δ. Κουφοντίνας κάποιον συγγενή ή φίλο σου". Γι' αυτούς η απόδοση δικαιοσύνης συνδέεται άμεσα με το βρασμό ψυχής, με το οφθαλμός αντί οφθαλμού και με ξεκαθάρισμα λογαριασμών α λα Φαρ Ουέστ. Είναι, όμως, αυτός ο τρόπος για να απονέμεται δικαιοσύνη;

Η απάντησή μου είναι ένα ένα απερίφραστο "όχι". Αλίμονο αν στη δημοκρατία τοποθετούσαμε στη θέση των δικαστών τούς συγγενείς των θυμάτων ή επιτρέπαμε τη λαϊκή αυτοδικία ως μέσο επίλυσης των διαφορών. Ο δικαστής πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο αμερόληπτος κι αυτό προϋποθέτει, το λιγότερο, να μην έχει συγγενική, φιλική ή οποιαδήποτε άλλη συναισθηματική σχέση με τον δικαζόμενο ή τα όποια θύματά του...

Ο Δ. Κουφοντίνας, για παράδειγμα, είναι δολοφόνος, αλλά δεν έχει παραβιαστεί καμία ποινική ή δικονομική διάταξη για χατίρι του. Ίσα ίσα που άργησε πολύ να πάρει την πρώτη του άδεια λόγω, βεβαίως, πολιτικών σκοπιμοτήτων...

Το ίδιο συμβαίνει και με τα "κεφάλια" που πρέπει να πέσουν για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική. Η λογική επιτάσσει ως αυτονόητο ότι αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί ούτε μεσούσης της κρίσης ούτε χωρίς να έχουν προκύψει τα πρώτα στοιχεία ώστε να αξιολογηθούν καταλλήλως...

Καλώς ή κακώς οι ανθρωποθυσίες "γίνονται" πλέον μόνο στα αρχαία θέατρα ανά τη χώρα, όπου αυτήν την εποχή παίζονται τραγωδίες των μεγάλων μας συγγραφέων. Όσοι θέλουν να τις φέρουν στο σήμερα ας περιοριστούν στην παρακολούθηση ταινιών με πρωταγωνιστή τον Χάνιμπαλ Λέκτερ για να κορέσουν την ανθρωποφαγία τους...

Ναι, ο Τσίμας αυτήν τη φορά έχει δίκιο...

Όταν κάποιος σκοτώνει, τεμαχίζει ή και τρώει έναν άνθρωπο, αυτομάτως τον αποκαλούμε τέρας ή ανθρωπόμορφο κτήνος. Αν, όμως, "απλώς" τον σκοτώσει είναι σκέτο δολοφόνος, εκτός αν, για παράδειγμα, σκοτώσει ένα παιδί...

Κι όμως, η ηθική απαξία τής πράξης δεν εκκινεί από τον τρόπο ή την έκταση που έλαβε η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής- αν σκότωσες έναν άνθρωπο ή ένα εκατομμύριο-, αλλά από την ίδια την αφαίρεση ανθρώπινης ζωής. Οι ιδιάζουσες περιστάσεις θα έπρεπε να αφορούν αποκλειστικώς και μόνο τους αστυνομικούς και τους δικαστές. Αντιθέτως, η συστολή, αν όχι και η βαθιά ντροπή, απέναντι στη δολοφονία ενός έμψυχου όντος θα έπρεπε να αφορά όλους μας...

Η σωματική επίθεση στον Γ. Μπουτάρη, η οποία ενείχε κίνδυνο για τη ζωή του, δεν έχει την ίδια ποινική απαξία με το γιαούρτωμα ενός πολιτικού, έχουν όμως την ίδια συναισθηματική αφετηρία, η οποία δεν είναι άλλη από το μίσος, από την παθογένεια να ορίζουμε τους εαυτούς μας όχι θετικώς, αλλά αρνητικώς κι από την πεποίθησή μας ότι το απόλυτο δίκιο είναι με το μέρος μας. Η ανθρώπινη Ιστορία είναι αλήθεια ότι έχει πορευτεί αγκαλιά με τη βία από την πρώτη ημέρα τής ύπαρξής της...

Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, η ανθρωπότητα έκανε βήματα προόδου χάρη σε επαναστάσεις οι οποίες εξ ορισμού περιείχαν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό βίαια χαρακτηριστικά. Η βία, ωστόσο, που ασκείται στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού καθεστώτος- με όλες τις σοβαρές ενστάσεις που έχει κι ο γράφων για τον τρόπο λειτουργίας τής δημοκρατίας στην Ελλάδα και στον κόσμο- κι όχι από θεσμικά όργανα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους και δίχως κατάχρηση εξουσίας είναι κατ' εξοχήν λούμπεν και τροφή για εκείνους που ποτέ δεν αγάπησαν τη δημοκρατία...

Αυτός που γιαούρτωσε τον Θ. Πάγκαλο ή έσπασε με βαριοπούλα συμβολαιογραφικά γραφεία δεν πρέπει να τιμωρηθεί το ίδιο από την έννομη τάξη με εκείνον που μαχαίρωσε τον Παύλο Φύσσα. Κανένας τους, όμως, δεν έχει την θεσμική νομιμοποίηση να ασκεί βία σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, ακόμα κι αν την ασκεί στο όνομα των ομορφότερων ιδανικών...

Οι εθνικιστές που χτύπησαν με ενδεχόμενο δολοφονικό δόλο τον Γ. Μπουτάρη το έκαναν στο όνομα του "καλός Τούρκος ο νεκρός Τούρκος" κι ο Δ. Κουφοντίνας εκτελούσε για να έρθει ο σοσιαλισμός. Είναι, όμως, όλοι τους δολοφόνοι ή εν δυνάμει δολοφόνοι κι όχι επαναστάτες, εκτός εάν μπορούν να αποδείξουν με κάποιο ακλόνητο τρόπο ότι το δίκιο είναι με το μέρος τους...

Το δικτατορικό καθεστώς δεν έχεις απλώς δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να το ανατρέψεις και με βίαια μέσα. Το δημοκρατικό υποχρεούσαι να το αλλάζεις προς το καλύτερο με ειρηνικά μέσα κι όταν δεν τα καταφέρνεις, οφείλεις να προσπαθήσεις ξανά και ξανά. Γι' αυτό κι ο Π. Τσίμας, ο οποίος είναι αυτός που είναι αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, κι ο κάθε Π. Τσίμας έχουν δίκιο όταν ισχυρίζονται εμμέσως πλην σαφώς πως η αριστερή και η δεξιά βία σε μια δημοκρατία είναι ίδιον φασισμού και τίποτα πιο ευγενές από αυτό... 

 

Ο λαός φοβάται πρωθυπουργία Μητσοτάκη, όχι νέο έγκλημα Κουφοντίνα...

Όταν μια κοινωνία μετατρέπει σε σοβαρό ζήτημα τη διήμερη άδεια ενός καταδικασμένου δολοφόνου κι όταν αυτή η κοινωνία είτε τον δαιμονοποιεί είτε τον αγιοποιεί, τότε το πρόβλημα δεν το έχει ο δολοφόνος αλλά η κοινωνία. Ο Δ. Κουφοντίνας βγήκε για πρώτη φορά από τη φυλακή μετά από 15 χρόνια. Σε ένα σωφρονιστικό σύστημα που δεν αποδέχεται ούτε την θανατική ποινή ούτε τα ισόβια για οποιονδήποτε άνθρωπο αυτό θα αποτελούσε κομμάτι τής προσπάθειας επανένταξής του στον κοινωνικό ιστό...

Στη χώρα, ωστόσο, που δεν μας περνά καν από το μυαλό να χαρακτηρίσουμε ακόμα και τον φονιά άνθρωπο αυτά είναι ψιλά γράμματα. Το μόνο, όμως, που καταφέρνει η πολιτεία και οι πολίτες της που βλέπουν τη δικαιοσύνη ως εκδίκηση και νομιμοποιούν με τη συμπεριφορά τους την αυτοδικία είναι να γίνονται τα τέρατα που καταδικάζουν...

Η "αγία οικογένεια" έχει πιαστεί πάνω στον Κουφοντίνα όπως ο θαλασσοδαρμένος από το σωσίβιο. Το πιθανότερο είναι πως ο "Λουκάς τής 17Ν" με τόσες κάμερες που τον ακολουθούν να μην κλέψει ούτε τσίχλα από το περίπτερο. Για το μητσοτακέικο, ωστόσο, συνιστά το νούμερο ένα κίνδυνο για τη χώρα. Λυπάμαι που θα το στενοχωρήσω, αλλά πολύ περισσότερο φοβάται ο ελληνικός λαός μια πρωθυπουργία Μητσοτάκη παρά κάποιο νέο έγκλημα Κουφοντίνα...

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, εξάλλου, κρίσεις όπως το ποιος μπορεί να παίρνει άδεια από τη Βουλή δεν θα έπρεπε να απασχολούν το πολιτικό προσωπικό, αλλά να αφήνονται στους καθ' ύλη αρμόδιους. Γιατί θα πρέπει, για παράδειγμα, οι επιτυχίες ή οι αποτυχίες τής ΕΛ.ΑΣ. ή οι αποφάσεις συμβουλίων φυλακών να εξαρτώνται από το ποιος κατέχει την εκτελεστική εξουσία και να μην αφήνονται οι θεσμοί να λειτουργούν αυτόνομα;...

Το ίδιο ισχύει και για τη δημόσια διοίκηση, με αποτέλεσμα στην Ελλάδα να "απολαμβάνουμε" την παγκόσμια πρωτοτυπία μηχανισμοί να ξηλώνονται και να οικοδομούνται όχι μόνο όταν αλλάζει κυβέρνηση, αλλά και υπουργός τής ίδιας κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο, είτε δραπετεύσει είτε επιστρέψει στη φυλακή ο Κουφοντίνας οι παθογένειες μιας χώρας τύποις ευρωπαϊκής θα παραμείνουν χάσκουσες, με τα κόμματα να αντιπαρατίθενται για σκιές γαϊδάρων την ώρα που ο ελέφαντας τού λαϊκισμού, του πολιτικού κόστους, του εθνικισμού, της τρομολαγνείας και της μισαλλοδοξίας βρίσκεται στο δωμάτιο και ποδοπατά οτιδήποτε υγιές πάει να φυτρώσει σε αυτόν τον τόπο...

Παγκόσμια πρωτοτυπία ο αρχηγός τής αντιπολίτευσης να παράγει περισσότερα σκάνδαλα από τον πρωθυπουργό...

Στη Μεγάλη Βρετανία βουλευτές έχουν παραιτηθεί γιατί χρησιμοποίησαν δημόσιο χρήμα για να φτιάξουν σπιτάκι για το σκύλο τους και υπουργοί έχουν αυτοκτονήσει γιατί έχουν κατηγορηθεί πως παρενοχλούσαν σεξουαλικώς υφισταμένες τους. Στην Ελλάδα, πάλι, ζούμε την παγκόσμια ίσως πρωτοτυπία ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης να παράγει διαχρονικά περισσότερα σκάνδαλα από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς!...

Άραγε ο Κ. Μητσοτάκης θα πρότασσε τα ανδρικά δασύτριχα στήθη του και θα μιλούσε για χυδαιότητα αν η Μπ. Μπαζιάνα, σύντροφος Τσίπρα, είχε παραδεχθεί δημοσίως ότι είναι συνιδιοκτήτρια κατά 50% εξωχώριας εταιρείας στις νήσους Κέιμαν; Για εκείνη θα ίσχυε το "έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές"- πίσω από τις γραμμές εννοεί πως αυτό κάνουν όσοι θέλουν να φοροαποφεύγουν- που έχει τόσο πρόχειρο για την δική του σύζυγο;...

Θα μπορούσα να συγχωρήσω στον πρόεδρο της ΝΔ το αμαρτωλό βιογραφικό του, αν πίστευα ότι οι δεξιότητές του και οι πολιτικές του τοποθετήσεις υπερτερούσαν σε αξία των ελαττωμάτων του. Ο λόγος, όμως, που δεν στηρίζω τον Κ. Μητσοτάκη και είναι σχεδόν αδύνατο να το κάνω και στο μέλλον δεν έχει να κάνει τόσο με το ότι είναι ένας απατεώνας τού κοινού ποινικού δικαίου όσο με το ότι πολιτεύεται έχοντας ως προτεραιότητα τα συμφέροντα της δικής του άρχουσας τάξης...

Μιλά, για παράδειγμα και για ξεκάρφωμα, για μείωση του ΕΝΦΙΑ ως τυράκι, αλλά η φάκα βρίσκεται στο ότι οι φοροελαφρύνσεις που προτείνει, αφορούν κατά βάση τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους παίκτες τού χρηματιστηρίου. Ανάμεσά τους δύσκολα θα αναγνωρίσει κανείς τον μέσο Έλληνα...

Σε αυτό το πλαίσιο, κατανοώ την αγωνία τής οικογένειας Μητσοτάκη για τη διήμερη άδεια σε έναν αμετανόητο δολοφόνο όπως είναι ο Δ. Κουφοντίνας. Το να επικαλείται, εξάλλου, ο γιος τού "πιστολιού τής 17Ν" τη νομιμότητα για να υπερασπιστεί την άδεια που δόθηκε στον πατέρα του μοιάζει με μαύρο χιούμορ...

Από την άλλη, ωστόσο, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί του όταν μιλά για θράσος Μητσοτάκη, αναφερόμενος στη Siemens. Θα μπορούσε να αναφέρεται και σε άλλες βρόμικες υποθέσεις στις οποίες είναι μπλεγμένη η "αγία οικογένεια", αλλά η μεγαλύτερη απαξίωσή της προέρχεται από την προσπάθειά της να επικαλείται την ιδιότητα της μητέρας για την Μαρέβα για να δικαιολογήσει τη χυδαία φοροαποφυγή της, την ίδια φοροαποφυγή που στερεί από τις υπόλοιπες μητέρες το κοινωνικό κράτος προστασίας τους... 

Δεν θα συγχωρήσουν ποτέ στη 17Ν ότι επί μία 25ετία τους έκανε να τρέμουν...

Οι περισσότεροι χουντικοί, για λόγους υγείας ή ηλικίας, πέθαναν εκτός φυλακής. Κι αυτό ήταν σωστό γιατί ο στοιχειώδης ανθρωπισμός απαιτεί να μην αφαιρείς το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ακόμα και σε αποβράσματα. Ο Σάββας Ξηρός πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας κι από πολιομυελίτιδα, ανάμεσα στις άλλες ασθένειες που του κληροδότησαν και τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε από τις εγχώριες και ξένες μυστικές υπηρεσίες που είχαν παρασημοφορήσει τον Μ. Χρυσοχοΐδη. Ωστόσο οι δικαστές, οι οποίοι νομιμοποιούν τα μνημόνια για όλους τους υπόλοιπους αλλά τα καταδικάζουν όταν πλήττουν τα δικά τους προνόμια, δεν έκαναν δεκτό ούτε αυτή τη φορά το αίτημά του να μετατραπεί η ποινή του σε κατ' οίκον περιορισμό για λόγους υγείας...

Για πολλοστή φορά γράφω πως διαφωνώ με την τακτική τής 17 Νοέμβρη, η οποία ανάμεσα σε άλλα λάθη της δεν φρόντισε να αποκτήσει και κομματική εκπροσώπηση ώστε να μετουσιώσει σε πολιτικό λόγο στην κεντρική σκηνή την ανοιχτή ή σιωπηρή στήριξη που απολάμβανε από σημαντική μερίδα τού πληθυσμού. Η ελίτ, όμως, δεν θα συγχωρήσει ποτέ τα μέλη της γιατί επί μία 25ετία την έκανε να τρέμει. Γι' αυτό και είναι καταδικασμένα να πεθάνουν στον Κορυδαλλό όταν την ίδια ώρα τύποι που έκαναν πραγματικά εγκλήματα σε βάρος τού ελληνικού λαού είτε έχουν ήδη απελευθερωθεί είτε δεν θα περάσουν ποτέ τις πύλες τού Κορυδαλλού, απολαμβάνοντας ασυλίας από το σύστημα που τόσο επιτυχημένα υπηρετούν επί δεκαετίες...

Με την εξαίρεση του Θάνου Αξαρλιάν, ο θάνατος του οποίου βεβαίως δεν ήταν ηθελημένος αλλά όπως κι αν έχει στιγματίζει για πάντα τη δράση τής οργάνωσης γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις δεν επιτρέπονται τα σφάλματα, η 17Ν σκότωσε καθάρματα: από αμερικανούς και βρετανούς πράκτορες και βασανιστές τής χούντας μέχρι σάπιους πολιτικούς, εφοπλιστές, επιχειρηματίες κι εκδότες. Το σύστημα, όμως, δεν καταρρέει με αυτόν τον τρόπο και γι' αυτό, άλλωστε, δεν κατάρρευσε. Το αντάρτικο πόλης μπορεί να είναι αποτελεσματικό μόνο όταν απευθύνεται σε μια ήδη ταξικώς συνειδητοποιημένη κοινωνία κι όχι σε ένα λούμπεν προλεταριάτο. Οι επιρρεπείς στην τρομοκράτηση μικροαστοί είναι πολύ πιθανότερο να συνασπιστούν πίσω από τους σφαγείς τους παρά να βγουν στους δρόμους για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτούς που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, έστω και με αναποτελεσματικά μέσα.  Γι' αυτό και προτιμώ να δω μια οργάνωση που θα πηγαίνει από γειτονιά σε γειτονιά και θα οργανώνει σχολεία-εκδηλώσεις ταξικής αφύπνισης παρά άλλες 17Ν ή Επαναστατικούς Αγώνες...

Τρέφω, ωστόσο, πολύ μεγαλύτερο σεβασμό στους Ξηρούς και στους Κουφοντίνες αυτού του κόσμου από τους προσκυνημένους αριστερούς ή κι από τους συντρόφους τους στη 17Ν που με τις πρώτες απειλές άρχισαν να "κελαηδούν" για να σώσουν το τομάρι τους. Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία έχει το δικαίωμα να τιμωρεί τους εχθρούς της. Δεν δικαιούται, ωστόσο, να τους οδηγεί στη φυσική τους εξόντωση. Σε διαφορετική περίπτωση, ας επαναφέρουν και την θανατική ποινή ώστε να μη χρειάζεται να εκτίθενται με αυτόν τον τρόπο. Το κατεστημένο, ωστόσο, αποτελείται από τόσο δειλά ανθρωπάκια ώστε αυτά φοβούνται ακόμα και τον βαριά άρρωστο Σάββα Ξηρό, για τον οποίο ενδεχομένως να πιστεύουν στα σοβαρά ότι θα σηκωθεί από το νεκροκρέβατό του, κατ' ουσίαν, για να τους φυτέψει την τελευταία σφαίρα που έχει κρατήσει στο θρυλικό του 45άρι.

Γι' αυτό δεν ήθελαν κι ο Δημήτρης Κουφοντίνας να εκδώσει βιβλίο, γι' αυτό και είναι ικανοποιημένοι με τα μέλη τής 17Ν που μένουν σιωπηλά. Γιατί ξέρουν ότι πολλά από όσα γράφει ο "Λουκάς" ανταποκρίνονται στην ιστορική πραγματικότητα, στις σελίδες τού "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη" διαβάζουν πολλά από τα αμαρτήματά τους, τα οποία δεν θα ήθελαν να υπενθυμιστούν ή να κοινοποιηθούν στο πόπολο. Στη μνήμη και στο νού τού λαού πρέπει να είναι γνωστοί μόνο ως σωτήρες κι ευεργέτες του κι όχι ως καταπιεστές του. Κι αλίμονο αν δεν μοιάζουν άτρωτοι, αλλά ευάλωτοι. Η επανάσταση πρέπει να παρουσιάζεται σαν μια ουτοπία, όχι να παίρνει σάρκα κι οστά. Πώς θα περάσουν διαφορετικά και τρίτο μνημόνιο μέχρι το τέλος τού χρόνου;...