Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Δεν θα συγχωρήσουν ποτέ στη 17Ν ότι επί μία 25ετία τους έκανε να τρέμουν...


Οι περισσότεροι χουντικοί, για λόγους υγείας ή ηλικίας, πέθαναν εκτός φυλακής. Κι αυτό ήταν σωστό γιατί ο στοιχειώδης ανθρωπισμός απαιτεί να μην αφαιρείς το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια ακόμα και σε αποβράσματα. Ο Σάββας Ξηρός πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας κι από πολιομυελίτιδα, ανάμεσα στις άλλες ασθένειες που του κληροδότησαν και τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκε από τις εγχώριες και ξένες μυστικές υπηρεσίες που είχαν παρασημοφορήσει τον Μ. Χρυσοχοΐδη. Ωστόσο οι δικαστές, οι οποίοι νομιμοποιούν τα μνημόνια για όλους τους υπόλοιπους αλλά τα καταδικάζουν όταν πλήττουν τα δικά τους προνόμια, δεν έκαναν δεκτό ούτε αυτή τη φορά το αίτημά του να μετατραπεί η ποινή του σε κατ' οίκον περιορισμό για λόγους υγείας...

Για πολλοστή φορά γράφω πως διαφωνώ με την τακτική τής 17 Νοέμβρη, η οποία ανάμεσα σε άλλα λάθη της δεν φρόντισε να αποκτήσει και κομματική εκπροσώπηση ώστε να μετουσιώσει σε πολιτικό λόγο στην κεντρική σκηνή την ανοιχτή ή σιωπηρή στήριξη που απολάμβανε από σημαντική μερίδα τού πληθυσμού. Η ελίτ, όμως, δεν θα συγχωρήσει ποτέ τα μέλη της γιατί επί μία 25ετία την έκανε να τρέμει. Γι' αυτό και είναι καταδικασμένα να πεθάνουν στον Κορυδαλλό όταν την ίδια ώρα τύποι που έκαναν πραγματικά εγκλήματα σε βάρος τού ελληνικού λαού είτε έχουν ήδη απελευθερωθεί είτε δεν θα περάσουν ποτέ τις πύλες τού Κορυδαλλού, απολαμβάνοντας ασυλίας από το σύστημα που τόσο επιτυχημένα υπηρετούν επί δεκαετίες...

Με την εξαίρεση του Θάνου Αξαρλιάν, ο θάνατος του οποίου βεβαίως δεν ήταν ηθελημένος αλλά όπως κι αν έχει στιγματίζει για πάντα τη δράση τής οργάνωσης γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις δεν επιτρέπονται τα σφάλματα, η 17Ν σκότωσε καθάρματα: από αμερικανούς και βρετανούς πράκτορες και βασανιστές τής χούντας μέχρι σάπιους πολιτικούς, εφοπλιστές, επιχειρηματίες κι εκδότες. Το σύστημα, όμως, δεν καταρρέει με αυτόν τον τρόπο και γι' αυτό, άλλωστε, δεν κατάρρευσε. Το αντάρτικο πόλης μπορεί να είναι αποτελεσματικό μόνο όταν απευθύνεται σε μια ήδη ταξικώς συνειδητοποιημένη κοινωνία κι όχι σε ένα λούμπεν προλεταριάτο. Οι επιρρεπείς στην τρομοκράτηση μικροαστοί είναι πολύ πιθανότερο να συνασπιστούν πίσω από τους σφαγείς τους παρά να βγουν στους δρόμους για να ενώσουν τις δυνάμεις τους με αυτούς που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, έστω και με αναποτελεσματικά μέσα.  Γι' αυτό και προτιμώ να δω μια οργάνωση που θα πηγαίνει από γειτονιά σε γειτονιά και θα οργανώνει σχολεία-εκδηλώσεις ταξικής αφύπνισης παρά άλλες 17Ν ή Επαναστατικούς Αγώνες...

Τρέφω, ωστόσο, πολύ μεγαλύτερο σεβασμό στους Ξηρούς και στους Κουφοντίνες αυτού του κόσμου από τους προσκυνημένους αριστερούς ή κι από τους συντρόφους τους στη 17Ν που με τις πρώτες απειλές άρχισαν να "κελαηδούν" για να σώσουν το τομάρι τους. Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία έχει το δικαίωμα να τιμωρεί τους εχθρούς της. Δεν δικαιούται, ωστόσο, να τους οδηγεί στη φυσική τους εξόντωση. Σε διαφορετική περίπτωση, ας επαναφέρουν και την θανατική ποινή ώστε να μη χρειάζεται να εκτίθενται με αυτόν τον τρόπο. Το κατεστημένο, ωστόσο, αποτελείται από τόσο δειλά ανθρωπάκια ώστε αυτά φοβούνται ακόμα και τον βαριά άρρωστο Σάββα Ξηρό, για τον οποίο ενδεχομένως να πιστεύουν στα σοβαρά ότι θα σηκωθεί από το νεκροκρέβατό του, κατ' ουσίαν, για να τους φυτέψει την τελευταία σφαίρα που έχει κρατήσει στο θρυλικό του 45άρι.

Γι' αυτό δεν ήθελαν κι ο Δημήτρης Κουφοντίνας να εκδώσει βιβλίο, γι' αυτό και είναι ικανοποιημένοι με τα μέλη τής 17Ν που μένουν σιωπηλά. Γιατί ξέρουν ότι πολλά από όσα γράφει ο "Λουκάς" ανταποκρίνονται στην ιστορική πραγματικότητα, στις σελίδες τού "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη" διαβάζουν πολλά από τα αμαρτήματά τους, τα οποία δεν θα ήθελαν να υπενθυμιστούν ή να κοινοποιηθούν στο πόπολο. Στη μνήμη και στο νού τού λαού πρέπει να είναι γνωστοί μόνο ως σωτήρες κι ευεργέτες του κι όχι ως καταπιεστές του. Κι αλίμονο αν δεν μοιάζουν άτρωτοι, αλλά ευάλωτοι. Η επανάσταση πρέπει να παρουσιάζεται σαν μια ουτοπία, όχι να παίρνει σάρκα κι οστά. Πώς θα περάσουν διαφορετικά και τρίτο μνημόνιο μέχρι το τέλος τού χρόνου;... 


Δεν υπάρχουν σχόλια: