Το ψυχόδραμα του Γιωργάκη που δεν έγινε Γιώργος και ποτέ Παπανδρέου...

Έχω πολύ μεγάλη περιέργεια να διαπιστώσω πώς θα τα πάει ο Γ. Παπανδρέου στις εκλογές τού ΚΙΝΑΛ. Το αποτέλεσμα που θα φέρει θα είναι ένα πρώτης τάξης πείραμα για το πόσο κοντή είναι η ανθρώπινη μνήμη, αν και μόνο το ότι έχουμε σήμερα πρωθυπουργό έναν Μητσοτάκη δεν θα έπρεπε να μου γεννά περισσότερες απορίες... 

Όπως κι αν έχει, ο διαχρονικός Γιωργάκης που δεν κατάφερε να γίνει Γιώργος είναι καλύτερος από όσο τον θεωρούν οι αντίπαλοί του και χειρότερος από όσο εκτιμούν οι φίλοι του. Εν τέλει αποδείχθηκε μια μετριότητα, μια μοιραία προσωπικότητα που καταδίκασε τη χώρα για μια δεκαετία και που αν λεγόταν Φουφουτανδρέου κι όχι Παπανδρέου δεν θα τον είχε μάθει ποτέ ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας του, όπως θα έλεγε κι ο μπαμπάς του...

Η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε το 2010, όταν και μπήκαμε στα μνημόνια. Μια αλληλουχία περισσότερο ή λιγότερο κακών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μας οδήγησε ένα βήμα από την πλήρη κατάρρευση. Είναι, επίσης, αλήθεια ότι η κυβέρνηση του τουρίστα τής Ραφήνας έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να ρίξει τη χώρα στα βράχια και φρόντισε να πετάξει τη βόμβα στον Γιωργάκη πριν αυτή σκάσει στα χέρια της. Κυβερνώντας στον αυτόματο πιλότο οκτώ με τρεις σαν δημόσιος υπάλληλος ο Κ. Καραμανλής δεν φρόντισε να φτιάξει τη σκεπή με λιακάδα με συνέπεια να τρέχουμε στη συνέχεια να την επισκευάσουμε στην καταιγίδα...

Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και οι δικαιολογίες για τον γόνο Παπανδρέου. Το "λεφτά υπάρχουν" θα τον στοιχειώνει εσαεί όπως, κυρίως, το ότι δεν αξιοποίησε το όπλο τής κατάρρευσης των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών για να πάρει μια πολύ καλύτερη συμφωνία. Ύστερα, εξάλλου, από μια δεκαετία κι από όσα έχουν ομολογήσει πρωταγωνιστές τής περιόδου που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση και θέλουν να γιατρέψουν τη συνείδησή τους είναι αστείο να χρησιμοποιείται ακόμα το επιχείρημα πως μια χώρα δεν μπορεί να εκβιάζει για να πάρει καλύτερους όρους διάσωσης. Με τους λύκους διαπραγματεύεσαι σαν λύκος αλλιώς γίνεσαι το γεύμα τους, όπως και γίναμε...

Κατανοώ σε προσωπικό επίπεδο ότι ο ρεζίλης των Παπανδρέου θέλει να πάρει τη ρεβάνς, βλέποντας, ίσως μόνο αυτός και μερικοί ακόμα, πως υπάρχει μια ιστορική ευκαιρία για κάτι τέτοιο επειδή και οι αντιμνημονιακοί συνθηκολόγησαν. Μόνο που ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να το πράξει όταν είχε πολύ λιγότερα όπλα στη διάθεσή του, στην ουσία το εξής ένα, την αγάπη τού λαού. Την ίδια αγάπη που ζητά πίσω κληρονομικώ τω δικαίω ο Γιωργάκης, την ίδια αγάπη που θα ήταν ιστορική αφέλεια να του επιστρέψουμε...